Του Δημήτρη Καρατζάνη
Πλούσια η επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες με κορυφαία θέματα το προσφυγικό , τις απειλές Ερντογαν ,τη novartis κλπ. Τη δική μας προσοχή πάντως δεν προσέλκυσαν τα ''πρωτοσέλιδα - έχομε πλέον εξοικειωθεί μ αυτά- αλλά δυο άλλα θέματα ''΄ήσσονος σημασίας ''μεν κατά τη δημοσιογραφική αξιολόγηση, ,που όμως ,αποκαλύπτουν πόσο απέχομε ακόμα , ως κοινωνία και ως χώρα, απο αυτό που αποκαλούμε κανονικότητα
Το πρώτο θέμα έχει να κάνει με ένα περιστατικό που δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο πρόσφατα και αφορά στην ''αφαίρεση ενός κομματιού από τη μεταλλική καλλιτεχνική σύνθεση που βρίσκεται στο βόρειο λιμενοβραχίονα του Ηρακλείου ,και φιλοτεχνήθηκε απο τον αρχιτέκτονα - εικαστικό Βασίλη Βασιλειάδη..Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί μέρος ενός συνολικού καλλιτεχνικού σχεδιασμού του ΟΛΗ ,για τον οποίο καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να ολοκληρωθεί και να το χαίρονται οι πολυπληθείς περιπατητές της γνωστής λεωφόρου Βy pass''.
''Φυσικά ο ΟΛΗ',' πάντα κατά το δημοσίευμα , ''σκοπεύει να αποκαταστήσει άμεσα τη φθορά ,αδυνατεί όμως να αποκαταστήσει το κοινωνικό φαινόμενο της έλλειψης σεβασμού και παιδείας ''..Και η είδηση έκλεινε με την έκφραση της ελπίδας ''να μην παρουσιαστούν ανάλογες συμπεριφορές στο μέλλον.
Μια ελπίδα ... φρούδα όμως ,αν κρίνομε απο το παρελθόν, όπου είχαμε κατά καιρούς αλυσίδα κακοποίησεων σε μνημεία και έργα τέχνης της πόλης,.
Από τον αποκεφαλισμό της ''Χορεύτριας'' του πάρκου Θεοτοκόπουλου, μέχρι τους βανδαλισμούς στο ισόγειο της Λοτζια, στο μνημείο του Αγνωστου στρατιώτη και στους ανδριάντες του Ελευθερίου Βενιζέλου και του καπεταν Ρούβα (στρατηγός Γεώργιος Κατεχάκης)
Κι είναι ντροπή για μια πόλη που στη διάρκεια της 20ετους πολιορκίας της από τους Τούρκους είχε τέτοιο επίπεδο πολιτισμού που οργάνωνε θεατρικούς αγώνες ,να εχει σήμερα κάποιους πολίτες -ανόητους και ασυνείδητους - που βανδαλίζουν μνημεία πολιτισμού και τιμής σε διακεκριμένους πολίτες της .
Κι επειδή ένας σοφός λόγος λέει, πως, ''όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος'',Μήπως ,πλέον , ''ήγγικεν'' η ώρα της ράβδου ;.
''Τις αρίστη πόλις ;''είχε ερωτηθεί ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας εκ των επτά σοφών της αρχαία Ελλάδας. .''Η πόλις εν η πάντες φοβούνται τον νόμον''ήταν η απάντηση.
Λυπούμαστε για την διαπίστωση ,φρονούμε όμως, ότι στο σημερινό Ηράκλειο κανείς δεν φοβάται τον νόμο,κι αυτό , γιατί κανείς δεν επιβλέπει την εφαρμογή του.
Η δεύτερη ενδιαφέρουσα -κατά την άποψη μας -είδηση των ημερών ,έρχεται από το Μόναχο και αφορά την κατεδάφιση του εκεί ημιτελούς ελληνικού σχολείου που παρέμενε ''γιαπί'' εδω και χρόνια ..Το οικόπεδο αυτού του σχολείου είχε αγοραστεί από το δήμο του Μονάχου το 2001 για λογαριασμό του Ελληνικού υπουργείου παιδείας προκειμένου να ανεγερθεί σχολείο για τις ανάγκες της μεγάλης Ελληνικης παροικίας του Μονάχου..
Το συμβόλαιο είχε ρήτρα υποχρέωσης του αγοραστή να χτίσει το σχολικό συγκρότημα μέσα σε τέσσερα χρόνια από την έκδοση της άδειας με χρηματοδότηση του έργου κατα 70%απο την κυβέρνηση της Βαυαρίας.Η άδεια εκδόθηκε το 2008 ,τα χρήματα δεν ζητήθηκαν ποτέ απο την Βαυαρική κυβέρνηση για να προχωρήσει το έργο και το σχολείο παρέμενε ''γιαπί, μέχρι τις μέρες μας.
Το αποτέλεσμα ήταν να ενεργοποιήσει ο δήμος τη ρήτρα της μη εκτέλεσης του έργου στα 4 χρόνια ,να πάρει πίσω-δικαστικά - το οικόπεδο που είναι πραγματικό φιλέτο.και να κατεδαφίσει το ''γιαπί'' του Ελληνικού σχολείου ,που παρέμεινε όνειρο για την Ελληνική κοινότητα του Μονάχου.
''Δοξάστε μας'' ! Είναι ,νομίζουμε ,η μόνη λέξη που ταιριάζει στην περίπτωση.
