Του Γιάννη Γ. Τσερεβελάκη
Μέσα στις πολλές παραδοξότητες που ζούμε καθημερινά, κυρίως από τότε που εμφανίστηκε ο κορονοϊός και εντεύθεν, με τη συνωμοσιολογική δίνη να καταπίνει κάθε έννοια λογικής και ορθής σκέψης, ήταν επόμενο να εμφανιστεί και το πρόβλημα με τις νέες ταυτότητες. Οι συνωμοσιολόγοι και οι κάθε λογής προφητολόγοι, αφού καταλάγιασαν για λίγο μετά την πανδημία, βρήκαν πάλι θέμα για να ξεσπαθώσουν και να παρασύρουν στον παραλογισμό εκατοντάδες συμπολιτών μας, αναφερόμενοι στον Αντίχριστο που θα πάρει τάχα μαζί του όσους δεχτούν τη νέα ταυτότητα, η οποία θα έχει το «χάραγμά» του, δηλαδή τον αριθμό 666. Θεωρούν, δηλαδή, ότι όποιος δεχτεί τη νέα ταυτότητα θα χάσει το σφράγισμα που έλαβε με τα μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος, όταν ο ιερέας χρίει με το άγιο έλαιο τον βαπτιζόμενο λέγοντας: «Χρίεται ὁ δοῦλος (ἡ δούλη) τοῦ Θεοῦ (ὁ ἢ ἡ δεῖνα), ἔλαιον ἀγαλλιάσεως, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.» και όταν κατόπιν χρίει τον βαπτισθέντα με το Άγιο Μύρο, κάνοντας τον τύπο του Σταυρού πάνω στο μέτωπο, στα μάτια, στα ρουθούνια, στο στόμα, στα αυτιά, στο στήθος, στα χέρια και στα πόδια, λέγοντας:
Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν.». Υπάρχουν, βέβαια, και άλλοι που δεν δέχονται τις νέες ταυτότητες, επειδή, όπως ισχυρίζονται, θα διαθέτουν σύστημα γεωεντοπισμού κι επομένως θα παρακολουθούνται, πράγμα αντίθετο σε κάθε έννοια δημοκρατίας.
Θα ξεκινήσω με λίγα στοιχεία σχετικά με την Αποκάλυψη του Ιωάννου, την οποία επικαλούνται όλοι εκείνοι που τάσσονται κατά των νέων ταυτοτήτων. Αλήθεια, υπάρχει κάποια αυθεντική ερμηνεία της Αποκάλυψης; Από όσο γνωρίζω, η Εκκλησία και οι Πατέρες ήταν πάντα πολύ προσεκτικοί, όταν προσέγγιζαν αυτό το προφητικό βιβλίο και κανείς δεν διεξεδίκησε ποτέ την αυθεντία της ερμηνείας του. Οι ερμηνείες είναι πολλές και ποικίλες. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στο βιβλίο του Νικολάου Βασιλειάδη «Η Αποκάλυψις του Ιωάννου» (εκδ. «Σωτήρ»), για να διαπιστώσει το πλήθος των επιμέρους ερμηνειών, ιδιαίτερα όσον αφορά στον Αντίχριστο, στο 666, στο «χάραγμα» κλπ. (Ο αναγνώστης μπορεί πρόχειρα να ανατρέξει στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Νέας Σμύρνης, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.sostis.gr/blog/item/481-apokalupsh-antixristos-esxatoi-kairoi-b, όπου μπορεί να διαβάσει τα σχετικά με το θέμα). Επομένως, όσοι, κυρίως μοναχοί, εμφανίζονται ξαφνικά να ερμηνεύουν την Αποκάλυψη αυθεντικά και ex cathedra, με ύφος αυθεντίας που τους παρέχει τάχα μόνο το γεγονός ότι είναι μοναχοί, είναι χειρότεροι από τον πάπα, τον οποίο οι ίδιοι κατηγορούν επειδή ισχυρίζεται ότι έχει το αλάθητο. Λειτουργούν, κατά συνέπεια, οι ίδιοι σαν μικροί πάπες μέσα στην Εκκλησία.
Το άλλο παράδοξο είναι ότι, όπως είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, πολλοί «από τους συνανθρώπους μας που σήμερα συνωστίζονται να εκδώσουν ταυτότητες μπορεί να ήσαν ανάμεσα σε εκείνους που διαδήλωναν εναντίον αυτών των ίδιων ταυτοτήτων επειδή δεν ανέγραψαν το θρήσκευμα». Δηλαδή, τώρα τρέχουν να εκδώσουν ταυτότητες οι οποίες δεν αναγράφουν το θρήσκευμα, πιστεύοντας προφανώς ότι αυτές είναι ακίνδυνες. Μα πώς μπορείς να θέλεις να εκδοθεί μια ταυτότητα που δεν αναγράφει το θρήσκευμα εσύ, που κάποτε έδινες αγώνα και κατέβαινες σε συλλαλητήρια για να αναγράφεται; Δεν είναι αυτό ο απόλυτος παραλογισμός; Τώρα δηλαδή δεν μας πειράζει η μη αναγραφή του θρησκεύματος, τώρα αυτό το έχουμε ξεχάσει, όπως ξεχάσαμε και όλα όσα συνέβησαν παλαιότερα με το barcode στα προϊόντα, τα οποία αγοράζουν σήμερα κι εκείνοι που τότε ξιφουλκούσαν με σφοδρότητα εναντίον τους; Μήπως όλα τα προϊόντα που εισέρχονται στα μοναστήρια σήμερα δεν αναγράφουν έναν κωδικό, που και τότε οι συνωμοσιολόγοι αποκαλούσαν σατανικό; Ξεχάστηκε αυτό; Και το σπουδαιότερο: ατόνησε η πίστη εξαιτίας του ή μήπως γίναμε όλοι οπαδοί των αντίθεων δυνάμεων; Πιστεύω πως όχι. Η πίστη δεν εξαρτάται από τέτοιους παράγοντες. Η πίστη σχετίζεται με την επαφή που έχουμε με την Εκκλησία. Όσο πιο ζωντανή είναι η σχέση μας με το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία Του, τόσο η πίστη μας είναι εδραία, σταθερή και δυνατή.
Αναφέρθηκα στον πρόλογό μου στο σφράγισμα του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος που λαμβάνει ο χριστιανός με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Έρχονται τώρα οι διάφοροι αυτόκλητοι υπερασπιστές μας να μας πουν ότι, αν δεχτούμε τις νέες ταυτότητες, θα λάβουμε το « χάραγμα» του Αντιχρίστου και έτσι θα χάσουμε το σφράγισμα του Χριστού. Αν όμως ισχύει αυτό, τότε ο Αντίχριστος έχει μεγαλύτερη δύναμη από τον Χριστό. Παύει δηλαδή ο Χριστός να είναι ο παντοδύναμος Θεός, ενώπιον του οποίου «πᾶν γόνυ κάμπτει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων», όπως γράφει ο απόστολος Παύλος (Φιλιπ. 2,11). Όμως ο Χριστός νίκησε τον διάβολο, χάρισε ζωή αιώνια στον άνθρωπο και τον απάλλαξε από τον φόβο του θανάτου, όπως διακηρύσσει η Εκκλησία με στεντόρεια φωνή. Το σφράγισμα του Βαπτίσματος δεν εξαφανίζεται από μια ταυτότητα, γιατί είναι η ανεξίτηλη σφραγίδα του Χριστού. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τον Ζ΄ Κανόνα της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου, οι αιρετικοί που επανέρχονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία γίνονται δεκτοί, «εφόσον αποκηρύξουν εγγράφως και αναθεματίσουν κάθε αίρεση που δεν φρονεί, καθώς φρονεί η αγία του Θεού καθολική και αποστολική Εκκλησία, κι εφόσον σφραγίζονται, δηλαδή χρίονται, πρωτίστως με το άγιο Μύρο και στο μέτωπο και στα μάτια και στη μύτη και στο στόμα και στα αυτιά· κι όταν τους σφραγίζουμε, λέμε: «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου». Το Βάπτισμα δηλαδή δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνο το Χρίσμα, επειδή το μυστήριο του Βαπτίσματος εξακολουθεί να έχει την ισχύ του. Επομένως, με όσα πράττουν και ισχυρίζονται οι συνωμοσιολόγοι «υπερασπιστές» της πίστης αποδεικνύουν ότι πιστεύουν περισσότερο στη δύναμη του Αντιχρίστου παρά στη δύναμη της πίστης στον Χριστό, ο οποίος είπε ότι η πίστη μπορεί να μετακινήσει βουνά. Πιο πολύ τους απασχολεί ο διάβολος και η κόλαση από τον Χριστό και τη Βασιλεία Του.
Έχουν δίκιο, λοιπόν, τόσο ο Μακαριώτατος αρχιεπίσκοπός Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. ιερώνυμος όσο και ο Σεβασμιώτατος αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος, οι οποίοι τονίζουν εμφατικά ότι πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία διασώζει την αλήθεια της πίστης, η Εκκλησία έχει τη σώζουσα αλήθεια, στην Εκκλησία τελεσιουργείται το μυστήριο της σωτηρίας, γιατί εκεί τελούνται τα μυστήρια με πρώτο το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δια του οποίου ο πιστός ενώνεται με τον Χριστό. Όλοι, βέβαια, έχουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, αλλά κανείς δεν μπορεί, χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να παρουσιάζει τη δική του ατομική «αλήθεια», δηλαδή την άποψή του, ως την αυθεντική αλήθεια. Η Εκκλησία λειτουργεί συνοδικά, έχει τους επισκόπους της και τα όργανά της για να λάβει τις αποφάσεις της. Όλα τα άλλα είναι απόψεις, ατομικά ιδεολογήματα και συνωμοσιολογικά παραληρήματα, που λειτουργούν διχαστικά και διαλυτικά για το πλήρωμα της Εκκλησίας. Είναι τρόποι ναρκισσιστικής αυτοπροβολής, με σκοπό την άγρα οπαδών από κληρικούς και μοναχούς, που τους «τρέφει» η παρουσία γύρω τους πιστών και πειθήνιων ακολούθων, τους οποίους ελέγχουν και χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τη συνειδητή ή ασυνείδητη εξουσιομανία τους. Είναι άνθρωποι υποταγμένοι στον πειρασμό της εξουσίας, όσο κι αν φαίνεται ότι όλα τα κάνουν για να «σώσουν» τους «άλλους»: την Εκκλησία, το έθνος, την πίστη κλπ., λες και η Εκκλησία έχει ανάγκη από σωτήρες.
Θεωρώ, όμως, αναγκαίο στο σημείο αυτό να επισημάνω και κάτι άλλο. Όσοι τάσσονται κατά των νέων ταυτοτήτων επικαλούνται πολύ συχνά τις προφητείες του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Το διαδίκτυο γέμει από κληρικούς, μοναχούς και διάφορους άλλους, οι οποίοι επικαλούνται τον όσιο Παΐσιο, για να μιλήσουν για όσα δεινά θα πλήξουν τους ανθρώπους στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον. Και ομιλούν με μια σιγουριά που εκπλήσσει. Επ’ αυτού θα ήθελα να επισημάνω ότι: α) και ο άγιος Παΐσιος, όπως και κάθε άγιος, ήταν άνθρωπος, που σημαίνει ότι δεν ήταν αλάνθαστος‧ β) ότι οι προφητείες του πρέπει να ιδωθούν μέσα στο πλαίσιο που ειπώθηκαν και όχι ξεκομμένες από την όλη διδασκαλία του‧ γ) η Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο, όχι όμως προφήτη, όπως έπραξε και με τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, επειδή η Εκκλησία ήταν πάντα προσεκτική απέναντι στους μετά Χριστόν «προφήτες» και δ) αν ζούσε σήμερα ο άγιος Παΐσιος, θα δεχόταν άραγε όλη αυτή τη «βαβούρα» γύρω από το όνομά του, αυτός που έζησε το μεγαλείο της άσκησης και της σιωπής;
Με όλα τα παραπάνω θέλω να πω ότι το ζήτημα των ταυτοτήτων δεν θα έπρεπε να απασχολεί τόσο, σε σχέση με άλλα ζητήματα που αφορούν στην καλύτερη λειτουργία της δημοκρατίας, στη διαφάνεια, στον έλεγχο των εκάστοτε κυβερνώντων, στην επίλυση των προβλημάτων των πολιτών, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην καλύτερη παιδεία, στο οικολογικό μοντέλο ανάπτυξης κ.ά. Ωστόσο, και οι νέες ταυτότητες είναι έγγραφα σημαντικά, επειδή περιέχουν στοιχεία που μπορεί να σώσουν ζωές, όπως π.χ. την ομάδα αίματος, ή να απαλλάξουν από γραφειοκρατικά εμπόδια. Όσο για την παρακολούθηση μέσω των νέων ταυτοτήτων, αρκεί να σκεφτούμε την ύπαρξη των καμερών στους δρόμους αλλά και το κινητό τηλέφωνο ή την τραπεζική κάρτα, που παρέχουν περισσότερες πληροφορίες από τη νέα ταυτότητα. Εξάλλου, πρόκειται για απόφαση ευρωπαϊκή, που δεν μπορούμε να αρνηθούμε, εκτός κι αν όσοι δεν δέχονται την νέα ταυτότητα θέλουν να φύγουμε από την Ενωμένη Ευρώπη. Ας σκεφτούν όμως ότι με κονδύλια ευρωπαϊκά έχουν ανακαινιστεί πολλά μοναστήρια.
Παρ’ όλα αυτά, η συνωμοσιολογία καλά κρατεί, κάτι που πρέπει η Πολιτεία, η Εκκλησία και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν με νηφαλιότητα και με επιχειρήματα, ώστε να ξεφύγουμε από τον παραλογισμό στον οποίο θέλουν κάποιοι να μας οδηγήσουν και που κάποιοι άλλοι εκμεταλλεύονται για κομματικούς λόγους. Κι ένα τελευταίο: τα πνευματικά θέματα (αν υποθέσουμε ότι το θέμα των ταυτοτήτων είναι πνευματικό) δεν λύνονται στους δρόμους ούτε με πολιτικά μέσα. Λύνονται με μέσα πνευματικά, που σημαίνει στοχασμό και αναστοχασμό, περισυλλογή, προσεκτική μελέτη και προσευχή. Τα συλλαλητήρια για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες κάτι έπρεπε να μας έχουν διδάξει.
