Του Παναγιώτη Αναστασάκου
Φτάσαμε ένα βήμα πριν από τις Ευρωεκλογές και τις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση.
Πολλοί Έλληνες διαμαρτύρονται για το ότι οι πολιτικοί που ασκούν την διακυβέρνηση, στο Δήμο, στην Περιφέρεια ή στην Κεντρική κυβέρνηση, αποδεικνύονται κατώτεροι των προσδοκιών και των περιστάσεων.
Αυτό όμως που αποφεύγουν να επισημάνουν ότι δεν υπάρχει ούτε ένας εξ αυτών, που να μην έχει εκλεγεί με την ψήφο των ίδιων πολιτών, οι οποίοι διαμαρτύρονται εκ των υστέρων και φωνάζουν για την ανεπάρκεια τους.
Σωστά επεσήμανε ο Αβραάμ Λίνκολν, ότι η ψήφος είναι πιο επικίνδυνη από την σφαίρα γιατί με την σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις έναν μόνο άνθρωπο ενώ με την ψήφο «σκοτώνεις» ένα ολόκληρο λαό. Και αυτό, επιβεβαιώνεται διαχρονικά σε κάθε μεγάλο γεγονός που συμβαίνει.
Αν δούμε για παράδειγμα, την περίπτωση της τραγωδίας στο Μάτι το απόγευμα της 23ης Ιουλίου.
Εκεί, οι αρμόδιοι διαχειριστές για την περίσταση η οποία οδήγησε στον τραγικό θάνατο 103 ανθρώπων, ήταν πέραν της Κεντρικής Κυβέρνησης, η Περιφερειάρχης Ρένα Δούρου κι ο Δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης. Κι οι δύο τους είχαν εκλεγεί θριαμβευτικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές το 2014, ως προϊόν του lifestyle και του σταρ σύστεμ.
Ο κ. Ψινάκης έλεγε χαριτωμενιές στην τηλεόραση (σκάσε μωρή κουλή), κι ήταν ο εκλεκτός του σταρ σύστεμ. Η κ. Δούρου ήταν το ανερχόμενο ταλέντο του ανερχόμενου, τότε επικοινωνιακά, ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μέσος ψηφοφόρος γνώριζε ότι ήταν νέοι στην πολιτική αλλά δεν γνώριζε απολύτως τίποτα για τις διαχειριστικές και διοικητικές τους ικανότητες, οι οποίες ήταν προδήλως ανύπαρκτες, κάτι που αποδείχτηκε με τραγικές επιπτώσεις.
Αυτή η πραγματικότητα ίσως να μας κάνει να συνέλθουμε και να καταλάβουμε ότι τα κριτήρια, με τα οποία ψηφίζουμε συστηματικά, βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες κοκ, είναι συνήθως λανθασμένα.
Το να ψηφίζεις κάποιον επειδή είναι ωραίος η νέος, δεν αρκεί. Το να ψηφίζεις κάποιον επειδή είναι μόνο ηθικό στοιχείο, επίσης δεν αρκεί.
Οι νέοι κι ωραίοι δεν μπορούν, απαραίτητα να ασκήσουν διοίκηση. Και οι ηθικοί, καλό είναι να ασχολούνται με τη …μεταφυσική.
Το να ψηφίζεις κάποιον επειδή είναι καλός ποδοσφαιριστής, μπασκετμπολίστας, τραγουδιστής, ηθοποιός, τηλεοπτικός παρουσιαστής, συνήθως δεν σημαίνει ότι μπορεί να ασκήσει διοίκηση.
Το να είναι κάποιος γιός η ανιψιός η εγγονός κάποιου γνωστού πολιτικού, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γνωρίζει πώς ο ίδιος να είναι αποτελεσματικός και ικανός διαχειριστής μιας δύσκολης κατάστασης, που συνήθως πηγαίνει μαζί με το δημόσιο αξίωμα.
Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε πως όταν ψηφίζουμε προϊόντα του σταρ σύστεμ, παιδιά των μπαμπάδων τους, ντενεκέδες, λαμόγια, άσχετους, ανίκανους, κλπ, αυτοί είναι που θα μας κυβερνήσουν.
Δεν πρόκειται να αλλάξουν και να γίνουν ικανοί επειδή κατέλαβαν δημόσιο αξίωμα. Το πιθανότερο είναι να γίνουν χειρότεροι γιατί θα αποκτήσουν την αλαζονεία ότι τους ψήφισε ο κόσμος.
Η πολιτική κι ιδιαίτερα ανάληψη δημόσιου αξιώματος είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση, που δεν μπορούν όλοι να την φέρουν εις πέρας.
Χρειάζεται προικισμένους και σοβαρούς πολιτικούς διαχειριστές. Με μόρφωση, γνώση, εμπειρία και θεληση.
Θα πηγαίνατε σε κάποιο σπουδαίο ποδοσφαιριστή η σε κάποιο τηλεοπτικό παρουσιαστή ή έστω και στον ηγούμενο μιας Μονής για να κάνει εγχείρηση στο παιδί σας. Ασφαλώς κι όχι.
Τότε γιατί αναθέτετε την διακυβέρνηση, δηλαδή το να διαχειρίζονται τις τύχες και το μέλλον, της χώρας, κάτι που είναι μια απείρως δυσκολότερη εργασία κι ευθύνη, σε κάποιους με παρόμοια χαρακτηριστικά; Όταν λοιπόν εμείς οι πολίτες αποφασίσουμε να ψηφίζουμε με μεγαλύτερη περίσκεψη, ενημέρωση, υπευθυνότητα και σοβαρότητα, τότε ίσως να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάντια της Χώρας, της Περιφέρειας ή της Πόλης μας, που προέρχεται κυρίως από άσχετες και επικίνδυνες πολιτικές.
