Του Γιάννη Γιγουρτσή
Ακατανόητη, τουλάχιστον, για να μην πω προς το παρόν κάτι πιο βαρύ. είναι η μετ' επαίνων απομάκρυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη από την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δια της μη ανανέωσης του συμβολαίου του που λήγει στις 3 Φεβρουαρίου. Το τεράστιο έργο του Μύρωνα Μιχαηλίδη και των συνεργατών του τα τελευταία 6 χρόνια, και μάλιστα σε μία περίοδο μεγάλης οικονομικής και κοινωνική κρίσης στην Ελλάδα είναι πασιφανές και πανθομολογούμενο από ειδικούς και κοινό.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες . Μπορούν να τα πουν άλλοι καλύτερα αυτά. Ωστόσο, θα πω το αυτονόητο: δεν αλλάζεις έναν τόσο επιτυχημένο καλλιτεχνικό διευθυντή και μάνατζερ, την ώρα που παράγει έργο με αποτέλεσμα και απήχηση και συγχρόνως ο οργανισμός στον οποίο προΐσταται βρίσκεται σε μια κρίσιμη μεταβατική φάση. Είναι προφανές πως άδηλες σκοπιμότητες και περίεργες στοχεύσεις οδήγησαν σε αυτή την αδόκητη, ειδικά αυτή τη στιγμή, αλλαγή διοίκησης στην ΕΛΣ.
Θα μπορούσε να είναι βέβαια κάτι ακόμα χειρότερο. Άγνοια και λάθος εκτίμηση της κατάστασης. Το τι πραγματικά συνέβη θα το μάθουμε μετά από καιρό. Τίποτα πάντως από όλα αυτά που λέγονται πιο πάνω, ούτε καν την παραμικρή έμμεση νύξη, δεν έχει η δήλωση που έκανε ο Μύρων Μιχαηλίδης μόλις ανακοινώθηκε η μη ανανέωση της θητείας του. Δεν εκπλήσσομαι φυσικά .Ο Μύρων ήρθε και φεύγει από την Λυρική με το κεφάλι ψηλά, έτσι όπως είναι σε όλη του τη ζωή: Κύριος. Δεν ανησυχώ για τον ίδιο. Οι ικανότητες και το ταλέντο του είναι πασίγνωστα. Το ήθος όμως και την ποιότητα του χαρακτήρα του,που βοηθούν στο να αναδειχνούν τα προσόντα του, τα έχω γνωρίσει και εκτιμήσει προσωπικά. σε χρόνο τελείως ανύποπτο.
Έτσι, μπορώ σήμερα, μετά λόγου γνώσεως, να τον εμπιστεύομαι, να, τον καμαρώνω, έστω και από μακριά, και να τον ονομάζω φίλο μου Η απομάκρυνση από την ΕΛΣ δίνει στον Μύρωνα Μιχαηλίδη σημαντικές δυνατότητες για μια προσωπική καριέρα σε διεθνές επίπεδο, κάτι του αξίζει και που ασφαλώς το μπορεί. Παρά την πίκρα που ευλόγως θα αισθάνεται,ασχέτως που δεν την εκδηλώνει, στην πραγματικότητα και σε βάθος χρόνου του δίνεται η δυνατότητα για να κάνει σπουδαία πράγματα ως αρχιμουσικός .
Η ΕΛΣ τον έχασε, θα τον χάσει πιθανόν και η Ελλάδα, αλλά θα τον κερδίσει η παγκόσμια μουσική σκηνή, και μέσω αυτής θα τον χαιρόμαστε όλοι μας. Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι το μέλλον της ΕΛΣ, Βέβαια πιστεύω πως οι βάσεις που τα τελευταία 6 χρόνια τέθηκαν είναι αρκετά γερές για να αντέξει πολλούς κλυδωνισμούς.
Περισσότερο όμως από όλα , βλέποντας ποιοι άνθρωποι και με ποια κριτήρια παίρνουν τι λογής αποφάσεις, προβληματίζομαι για το μέλλον του Πολιτισμού στην χώρα μας, και ευρύτερα - για να πάμε και στον πυρήνα του ζητήματος- για το μέλλον της ίδιας της χώρας μας.
(Υ.Γ. Να υπογραμμίσω πως το παραπάνω σχόλιο δεν αναφέρεται, ούτε εμμέσως, στον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή Γιώργο Κουμεντάκη, στενό συνεργάτη του κ. Μιχαηλίδη μέχρι σήμερα, στον οποίο εύχομαι καλή επιτυχία. Ο κ. Κουμεντάκης είναι ένας εξαίρετος μουσικός και με διοικητική εμπειρία στη Λυρική. Η επιλογή Κουμεντάκη μπορεί να και εύχομαι να αποδειχθεί επιτυχής, Η απομάκρυνση Μιχαηλίδη από την άλλη όμως, μετράει ήδη ως μια μεγάλη αποτυχία)
