Του Δημήτρη Καρατζάνη
Ένας μεγάλος μπαξές η επικαιρότητα.
Πολλά τα γεγονότα που προβληματίζουν σοβαρά, για το που να δώσεις προτεραιότητα στο σύντομο σημείωμα που στέλνεις κάθε τόσο στο φιλόξενο Creta live.
Να προτιμήσεις τις εκλογές στη Τουρκία ,όπου ο ''Σουλτάνος''Ερντογάν φαίνεται να κάνει για πρώτη φορά - μετά από είκοσι τόσα χρόνια - τη γνωριμία της ήττας; Μήπως το πολυδιαφημισμένο ταξίδι του πρωθυπουργού στη Β Μακεδονία μετά κουστωδίας υπουργών και επιχειρηματιών για να πείσει τους δύσπιστους -το 70% του ελληνικού λαού, ας σημειωθεί - για την.....Ανοιξη που έφεραν οι Πρέσπες στις σχέσεις των ''δύο μερών'';
Το..''Μανόλο του Παπά ''και τον πολυτελή βίο που διάγει στο νησί της Αφροδίτης, ή τέλος το συνέδριο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ ,όπου περίσσεψαν ο ενθουσιασμός ,οι ''μνήμες'' ,το πνεύμα ενότητας και τα χαμόγελα ,αλλά παραμένει άγνωστο, το πόσο,θα αντέξουν όλα αυτά στο πρώτο στραβοπάτημα;
Εν πάσει περιπτώσει, σήμερα, αποφασίσαμε να παραβλέψουμε όλα τα παραπάνω και να δώσομε την πρωτιά στην απώλεια ενός ανθρώπου .Ένός ξεχωριστού ανθρώπου που ο πρόωρος ''μισεμός''του επέφερε τη γενική θλίψη. .Και δεν εννοούμε βέβαια άλλον,παρά τον διακεκριμένο συμπατριώτη μας, αείμνηστο πια, Αντώνη Βγόντζα, στο πρόσωπο του οποίου βρήκαν την ολοκλήρωση τους κατα ιδανικό τρόπο, οι έννοιες του άνθρώπου, ,του επιστήμονα ,του πολιτικού.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να απαριθμήσουμε τα ταλέντα και τις περγαμηνές αυτής της χαρισματικής προσωπικότητας που έθελγε ακόμα και αντιδίκους , με την ευρυμάθεια ,την ευγένεια ,την προσήνεια και το λεπτό του χιούμορ..Άλλωστε πιστεύουμε ότι,λόγω χαρακτήρα ,δεν θα το ήθελε αυτό ούτε ο ίδιος.
Θεωρούμε όμως ,πως θα ήταν παράλειψη να μην δημοσιοποιήσουμε κάποιες σκέψεις που διατύπωνε στην τελευταία ευχετήρια κάρτα που μας είχε αποστείλει τα περασμένα Χριστούγεννα ,μέσα από την οποία αναδυόταν ,σαν εξομολόγηση, το ''άρωμα'' και η ''ομορφιά'' της ψυχής του .Η αγάπη για τον άνθρωπο ,η πίστη στην παράδοση και την ορθοδοξία,η λαχτάρα του για την Κρήτη. ως γέφυρα ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή
Βλέπεις,ο αείμνηστος πλέον Αντώνης Βγόντζας ,συνέχιζε,παρά τις εξελίξεις στον τομέα της επικοινωνίας ,να μένει προσηλωμένος στην παλιά συνήθεια των ευχετήριων καρτών. Κάρτες όμως που δεν περιείχαν απλώς μιαν ευχή ,αλλά ολόκληρο κείμενο, γραμμένο με το χέρι του και με κείνη την ιδιαίτερη, κομψή γραφή του που χαιρόσουν, κυριολεκτικά να διαβάζεις
Εγραφε λοιπόν στην εν λόγω Χριστουγεννιάτικη κάρτα του:
''Το εξομολογούμαι δημόσια. Μ αρέσει πάρα πολύ να λέω ευχές! Και να μου επιστρέφονται οι ευχές.Στις πολύ δύσκολες προσωπικές μου στιγμές τις μετράω κιόλας.Από μικρό παιδί αυτές οι ανταλλαγές ευχών με γοήτευαν .Τις θεωρούσα αναγκαίες.Από το ''καλημέρα'',''στην υγειά σας''μέχρι τα ''χρόνια πολλά...΄''...
''...Ο παππούς μου ο παπάς ,ένας πολύ σεβάσμιος άνθρωπος που εξομολογούσε σχεδόν όλους στην περιοχή μας,με έπαιρνε μαζί του των Φώτων.Στα χρόνια του δημοτικού .Με το που μπαίναμε στο σπίτι του ενορίτη ,άνοιγε η πόρτα των πιο βαθιών εξομολογήσεων και ,αντίστοιχα,ευχών. Μου άρεσε πολύ αυτή η γύρα....''.
''...Σαν.μεγαλώναμε ,κάναμε στο σπίτι γιορτή για όλα μου τ αδέλφια.Την ονομαστική..Γέμιζε το σπίτι με γλυκά και ευχές.Φιλιά και πολλές αγκαλιές.Τότε δεν ξέραμε τις γιορτές των γενεθλίων .Αυτές τις μάθαμε,όταν καταλάβαμε πως όσο μεγαλώνουμε,τρέχει πιο γρήγορα ο χρόνος...''
''...Τα Χριστούγεννα η γιορτή είναι πιο οικογενειακή .Και θες να μοιραστείς ευχές με πιο πολλούς.Πέρα από τους συγγενείς και τους συνεργάτες σου . Ακόμα και με ανθρώπους που μοιράζεσαι μαζί τους τις ίδιες έγνοιες,τις ίδιες ανησυχίες,κάποιες συλλογικότητες και ,ίσως ίσως ,και κάποιες ιδέες. Έτσι τα τελευταία πολλά χρόνια ,στέλνω ευχές με δική μου επιλογή της εικόνας και με γράψιμο με τα ίδια μου τα χέρια ''.
''Φέτος έπεσε η ματιά μου στην Παναγία την Ελεούσα,έργο που αποδίδεται στον Ανδρέα Ρίτζο ,το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα .Βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Κυρίας των Αγγέλων(Γωνιάς).Το βλέμμα μου καρφώθηκε στις λεπτομέρειες του προσώπου της Παναγιάς.Μου θύμισε το πρόσωπο μιας νεαρής κρητικιάς γυναίκας ,αυτής που συναντάμε σε κάθε χωριό της Κρήτης . Πρόσεξα τη σκιά και το φώς του προσώπου της.Με τη συνεσταλμένη τρυφερότητα της γυναίκας μάνας..Τό χουμε συναπαντήσει. Τό χουμε δει όλοι μας...
''Σας τό χω ξαναγράψει.Η κρητική τέχνη του 15ου και 16ου αιώνα αποτέλεσε ιστορικά τη γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή της Μεγάλης Παράδοσης και τη Δύση της Αναγέννησης.Δεν ξέρω πως να κρύψω τη λαχτάρα μου να αποτελέσει.η σημερινή Κρήτη μια σύγχρονη γέφυρα ανάμεσα στην ταραγμένη και συχνά αυθαίρετα διεκδικητική Ανατολή και τη θεσμικά μεταβαλλόμενη Δύση.''
Όταν του ανταποδώσαμε τηλεφωνικά τις ευχές,διακρίναμε στη φωνή του κάτι σαν τρέμουλο. Ήταν η συγκίνηση της στιγμής, υποθέσαμε. Αργότερα, πληροφορηθήκαμε,δυστυχώς, πως δεν ήταν μόνο εκείνη..
