Του Απόστολου Τζίφα
Στο επίκεντρο της πολιτικής μας ζωής είναι η έννοια του « αριστερού προοδευτικού» πολίτη. Το αριστερός είναι οριοθετημένο σύμφωνα με την παραδοσιακή και σύγχρονη πολιτική ορολογία. Το «προοδευτικός» είναι μία έννοια μη προσδιοριζόμενη προκαλώντας αρκετά ερωτήματα.
Προοδευτικός πολίτης θεωρείται a priori ο αριστερός πολίτης; Ας περιγράψουμε την έννοια μέσα από την τρέχουσα κυβερνητική πολιτική. Άλλωστε οι κυβερνώντες την έχουν ως σημαία σε μία προσπάθεια να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά με τη «συντηρητική» παράταξη.
Ωστόσο, η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική δείχνει ότι το «προοδευτικός» δε συνάδει με την επαγγελλόμενη πολιτική υπέρ των πολλών και αναξιοπαθούντων.
Πολιτικά προοδευτικός είναι ο συνεργαζόμενος ιδεολογικά με συντηρητικούς πολιτικούς προς όφελος της εξουσίας;
Προοδευτικός είναι ο αριστερός πολιτικός ηγέτης που φτωχοποιεί το λαό του σύμφωνα με μετρήσιμα οικονομικά δεδομένα; Στη χώρα μας με την υπερφορολόγηση τείνει να εξαφανιστεί η μεσαία τάξη. Προς όφελος ποίων; Είναι δυνατόν να υποστηρίζει ο Μαδούρο ότι είναι προοδευτικός με ένα λαό εξαθλιωμένο και καταπιεσμένο για να αναφερθούμε και στον παγκόσμιο (αριστερό) «προοδευτικό» χώρο;
Η διάκριση των εξουσιών βασικό στοιχείο της δημοκρατίας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αθετείται δημιουργώντας μεγάλο πρόβλημα στην πολιτική ζωή. Τα αυταρχικά καθεστώτα επικαλούνται τη διάκριση των εξουσιών , αλλά στην πράξη την παραβιάζουν για να εφαρμόσουν «φιλολαϊκή πολιτική». Δυστυχώς, και στη χώρα μας οι λεγόμενες «προοδευτικές» πολιτικές δυνάμεις τις τελευταίες δεκαετίες κάνουν μεγάλες προσπάθειες να χειραγωγήσουν τις παράπλευρες εξουσίες. Είναι χαρακτηριστικές οι προσπάθειες χειραγώγησης της δικαστικής εξουσίας από την πολιτική.
Η προσπάθεια ελέγχου της ενημέρωσης δεν είναι προοδευτική πολιτική.και πολύ περισσότερο ο απόλυτος έλεγχος της κρατικής τηλεόρασης με παράλληλο εμπάργκο σε μη αρεστούς ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
Η επικράτηση της βίας και της αναρχίας δεν είναι αριστερή πολιτική και πολύ περισσότερο προοδευτική πολιτική. Η ανομία δε συνδέεται με τις λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις.
Η ασκούμενη στη χώρα μας πολιτική με διαπόμπευση των πολιτικών αντιπάλων και τη νομιμοποίηση του πολακισμού δημιουργούν συνθήκες για μία φιλολαϊκή και δη προοδευτική πολιτική;
Ας κατανοήσουμε ότι η προοδευτική πολιτική κρίνεται στην πράξη και όχι στις εξαγγελίες. Η αλλαγή πλεύσης των πολιτικών κομμάτων με επίκεντρο τον πολίτη και τα προβλήματά του με παράλληλες προτάσεις εξόδου από την κρίση και με πρόγραμμα προς όφελος της κοινωνίας θα αξιολογηθεί θετικά από τους πολίτες. Κάθε πρόταση που ξεφεύγει από τις καθεστωτικές κομματικές προτάσεις και λογική θα έχει απήχηση στους πολλούς. Η επικρατούσα κομματική πολιτική με κούφιο σύνθημα «για ένα αριστερό προοδευτικό κίνημα» δε φαίνεται ότι θα ανεβάσει τα ποσοστά της αγωνιούσας πρώτη φορά Αριστερά για τις εκλογές. Αντίθετα τα κόμματα που θα επιδείξουν σεβασμό στον πολίτη και στη δημοκρατία, προσέγγιση στα προβλήματά του , σύγχρονες λύσεις που συνάδουν με το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι θα κερδίσουν μεγαλύτερα ποσοστά.
Ας κατανοήσει η Αριστερά ότι η χρήση φιλολαϊκών όρων , όπως προοδευτική πολιτική, στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα δεν κερδίζει μόνο ως σύνθημα τους πολίτες αλλά χρειάζεται και η πράξη, η οποία ως σήμερα δε έχει φανεί στη χώρα μας.
