Του Παναγιώτη Αναστασάκου
Η μάχη για τις Ευρωεκλογές και τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης, βρίσκεται στο φόρτε της.
Υφιστάμεθα ένα καθημερινό καταιγισμό από προτάσεις, ανακοινώσεις, διαφημιστικά μηνύματα, ειδήσεις, fake news, αντεγκλήσεις, κατηγορίες, επιχειρήματα, δηλώσεις, αντιδηλώσεις, και προσκλήσεις σε προεκλογικές ομιλίες, μέσα από τα οποία είναι δύσκολο να μας μείνει στο τέλος κάτι το ουσιαστικό, το οποίο θα μπορούσε να μας βοηθήσει για να διαμορφώσουμε μια ρεαλιστική άποψη για τις ψήφους μας στις τρεις κάλπες που θα στηθούν.
Ωστόσο, υπάρχουν αυτή την περίοδο κάποια σημάδια ή αν θέλετε κάποια γεγονότα, στα οποία αξίζει να αναφερθούμε, γιατί αποδεικνύουν αρκετά ίσως περισσότερα από όσα νομίζουμε.
Το πρώτο σημάδι, είναι τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν στο ότι η ΝΔ εδώ και δύο σχεδόν χρόνια, προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο ή πολύ.
Από κοντά, έρχονται και οι στοιχηματικές προβλέψεις για τα αποτελέσματα των εκλογών από τις εταιρείες στοιχημάτων, οι οποίες βέβαια δεν μπορεί να θεωρηθούν δημοσκοπήσεις, αλλά ούτε και ένας απλός ή τυχαίος τζόγος. Βασίζονται σε επιστημονικές προβλέψεις αναλυτών για τα αποτελέσματα των εκλογών και προτείνονται βέβαια για το τζόγο μας, αλλά δεν παύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση να έχουν την πολιτική σημασία τους. Όλες οι στοιχηματικές προβλέψεις, συμφωνούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει σε κάθε μία κάλπη από τις τρείς.
Το δεύτερο σημάδι, είναι η κυβερνητική επιλογή για τα μέτρα ανακούφισης δύο εβδομάδες πριν τις κάλπες. Μεταξύ των μέτρων είναι και αυτό το … προεκλογικό οικονομικό βοήθημα που «βαφτίστηκε» από τους Συριζαίους ως 13η Σύνταξη. Δεν δίνει κανείς αυτές τις παροχές αν είναι μπροστά στις προτιμήσεις των πολιτών. Το πόσο τα μέτρα θα βοηθήσουν, θα το δούμε στις κάλπες. Σε προηγούμενες όμως εκλογικές αναμετρήσεις παρόμοιες παροχές, δεν ωφέλησαν αυτούς που τις χορήγησαν.
Το τρίτο σημάδι, είναι η παντελής σχεδόν απουσία καθαρόαιμων συνδυασμών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η επιλογή αυτή, προφανώς αναγκαστική, αποδεικνύει την πολιτική ανυπαρξία των περιφερειακών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την απουσία μιας κεντρικής πολιτικής της Κουμουνδούρου για την Ελληνική Περιφέρεια. Δεν είναι ίσως της ώρας για να αναλύσουμε αυτή την περίεργη επιλογή της «κομματικής καθαρότητας» στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όταν τα μέλη τους επιλέγονται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντιστοιχούσαν στο πρώην 4% των Ελλήνων, σήμερα υπάρχει προφανής αναντιστοιχία με το εκλογικό ποσοστό του 36% που ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε στις εκλογές του 2015.
Το τέταρτο σημάδι, είναι η καθολική σχεδόν αντίδραση των άλλων συνδυασμών της Αυτοδιοίκησης στην περιφέρεια, στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ περί υποστήριξης των, κάτι που αποδεικνύει την ύπαρξη ενός «βουβού» κύματος απόρριψης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από τους άλλους (προφανώς συγγενείς) συνδυασμούς της Αυτοδιοίκησης. Στην περίπτωση αυτή, η απόρριψη έρχεται και από … επαγγελματίες της αυτοδιοικητικής πολιτικής, οι οποίοι προφανώς πιάνουν το σφυγμό της κοινωνίας, καλλίτερα από εμάς.
Και τέλος το τελευταίο σημάδι, είναι αυτή η υπερβολική θα έλεγα παρουσία του Αλέξη Τσίπρα από τα ΜΜΕ, παράλληλα με την απουσία όλων ανεξαιρέτως των άλλων πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ από τα τηλεοπτικά πάνελ. Φαίνεται πως στο brand name της κυβέρνησης έχει απομείνει μόνον ο πρωθυπουργός και ως τέτοιο πλασάρεται επικοινωνιακά. Σωστή η επιλογή, το λένε άλλωστε και όλοι οι επικοινωνιολόγοι, αλλά να δούμε αν μόνη της θα φθάσει …
Υπάρχει τέλος και το βασικό σημάδι.
Είναι αυτό το γενικό, διχαστικό και εμφυλιακό υφέρπον κλίμα πόλωσης στην κοινωνία το οποίο είναι δυστυχώς αποτέλεσμα των επιλογών των δύο μεγάλων κομμάτων. Η πόλωση την οποία έχουν καλλιεργήσει στην κοινωνία με την πολιτική τους επί αρκετά χρόνια, είναι παρούσα.
Θα θυμίσουμε τους «Μενουμευρωπαίους» του Κυρίτση, το «ή εμείς ή αυτοί» αλλά και το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» του Πρωθυπουργού μας, τις στοχοποιήσεις των ΜΜΕ που δεν μπορούν να ελέγξουν, αλλά και των δημοσιογράφων ή άλλων προσώπων που ενοχλούν με την κριτική τους, αλλά και τα δικαστικά κυνηγητά που εξαπολύουν, στοχεύοντας στις πρόσκαιρες εντυπώσεις και αδιαφορώντας για τη θεσμική ζημιά αλλά και για τα αποτελέσματα τα οποία ως συνήθως έρχονται κατόπιν εορτής και συνεπώς τους είναι πολιτικά αδιάφορα. Ένα πραγματικά άρρωστο κλίμα διχασμού…
Δύο εβδομάδες μένουν μέχρι τις κάλπες. Τα σημάδια δείχνουν πως το αποτέλεσμα έχει κριθεί.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μείνουμε νηφάλιοι.
Το αξίζουμε.
