Το παλιό ΚΤΕΟ του Ταυρωνίτη σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα το ερειπωμένο οίκημα που είχε μετατραπεί μετά από το κλείσιμό του το 2011. Τόρνοι, στράντζες, ανοιχτές μηχανές, εργαλεία προϊδεάζουν τον επισκέπτη για τον αέρα δημιουργίας που πνέει στον χώρο. Ο λόγος; Το Επαγγελματικό Λύκειο Πλατανιά που το έχει διαμορφώσει σε εργαστήρι για τον μηχανολογικό τομέα.
Στον χώρο κινούνται εκπαιδευτικοί και μαθητές του σχολείου. Η διημερίδα ενημέρωσης για τις ειδικότητες που λειτουργούν στο ΕΠΑΛ Πλατανιά βρίσκεται σε εξέλιξη.
Μόλις φτάνουμε μας υποδέχεται ο διευθυντής του σχολείου Γιάννης Δαράκης. Δείχνει ιδιαίτερα περήφανος για τη δουλειά που γίνεται από τους καθηγητές και τους 210 μαθητές στους 6 τομείς του σχολείου. «Το σημαντικό σε αυτό το σχολείο είναι ότι όσα μαθαίνουν οι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν πράξη στα εργαστήρια που διαθέτουμε», μας λέει ο κ. Δαράκης.
Ξεκινάμε την ξενάγησή μας από τον τομέα Γεωπονίας. Το θερμοκήπιο του τομέα είναι πράγματι εντυπωσιακό. «Οι μαθητές εκπαιδεύονται σε νέες τεχνικές καλλιεργειών, ενώ παράλληλα έχουμε μεγάλους εξωτερικούς χώρους όπου κάνουμε υπαίθριες καλλιέργειες», μας εξηγεί ο υπεύθυνος του τομέα Γεωπονίας Νίκος Πετράκης, ενώ υπογραμμίζει ότι τα προϊόντα που παράγονται στο ΕΠΑΛ Πλατανιά διατίθενται για σε ιδρύματα και δομές πρόνοιας όπως το Αννουσάκειο, το Κοινωνικό Παντοπωλείο, σε συσσίτια κ.α.
Από τον εκπαιδευτικό περνάμε στη σπουδάστρια του τομέα Μαριέττα Κουζούπη. Τι ρωτάμε τι την έφερε στο ΕΠΑΛ: «Η διάθεση να συνεχίσω αυτό που είχα αφήσει στη μέση. Παράλληλα με ενδιαφέρουν πολύ τα φυτά», αναφέρει.
Περνάμε από το περίπτερο της Περιβαλλοντικής Ομάδας και φτάνουμε στον τομέα Υγείας και Πρόνοιας όπου συναντάμε τη Μαρία Δονταδάκη που είναι μαθήτρια. «Μου αρέσει αυτό που γίνεται στο σχολείο αυτό. Είναι όλα πολύ δημιουργικά», μας λέει και υπογραμμίζει το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί σχολείο αλλά και το γεγονός ότι οι δράσεις που αναπτύσσονται ξεφεύγουν από τα στενά εκπαιδευτικά όρια.
Επισκεπτόμαστε τον τομέα Δομικών Έργων και αμέσως μετά στον τομέα Πληροφορικής. Παραδίπλα βρίσκεται μια κουζίνα η οποία όπως μας εξηγεί ο κ. Δαράκης θα ενεργοποιηθεί του χρόνου στο πλαίσιο των τουριστικών ειδικοτήτων που παρέχει το ΕΠΑΛ.
Σταματάμε στο εργαστήριο των μηχανολόγων. «Όλα αυτά διαμορφώθηκαν με πολύ προσωπική δουλειά μαθητών και εκπαιδευτικών και με δωρεές. Για παράδειγμα τα μηχανήματα τα πήραμε από το παλιό πολυκλαδικό», εξηγεί ο κ. Δαράκης. Στον δρόμο μας συναντάμε τον Διονύση Δουράκη. Είναι αναπληρωτής εκπαιδευτικός και δουλεύει στην ειδικότητα οχημάτων. Τον ρωτάμε για τις εργασιακές προοπτικές των αποφοίτων: «Θα σας πω μόνο ότι φέτος κάποιοι εργοδότες μας ζήτησαν παιδιά πριν ακόμα ολοκληρώσουν το σχολείο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση», απαντά.
Περιεργαζόμαστε εντυπωσιασμένοι τον χώρο. «Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι σαν μια δημόσια ΒΙΟΜΕ. Ένας δημόσιος φορέας δηλαδή ανέλαβε τη διαχείριση ενός άλλου δημόσιου χώρου αντί να έχουμε ένα ακόμα ερειπωμένο κτίριο. Το σημαντικό είναι ότι η τοπική κοινωνία στάθηκε πολύ αλληλέγγυα σε αυτή την προσπάθεια, μέσα από δωρεές που έκανε», σχολιάζει και πρόσθεσε ότι στο πλαίσιο αυτό το σχολείο ανταποδίδει με κάθε τρόπο την υποστήριξη που δέχεται από την κοινωνία.
Λίγο πριν φύγουμε συναντάμε τον Μανώλη Μαλανδράκη από τον τομέα Οικονομίας και Διοίκησης. Τον ρωτάμε γιατί επέστρεψε στα θρανία: «Γιατί τότε έπρεπε να πηγαίνω σχολείο ενώ τώρα θέλω να έρχομαι στο σχολείο» σημειώνει επιβεβαιώνοντας το «σλόγκαν» της διημερίδας «δώσε μια δεύτερη ευκαιρία στη γνώση»…
