Της Εύης Χατζημηνά
Είναι λογικό αυτοί που έχουν την ιδιότητα του επιχειρηματία να αναρωτιούνται γιατί οι εργάτες – εμποροϋπάλληλοι δεν θέλουν να δουλεύουν τις Κυριακές. Άλλωστε πιθανά οι ίδιοι να μην έχουν εργαστεί ποτέ Κυριακή, ειδικά αυτοί που στον τίτλο του επιχειρηματία μπορούν να προσθέσουν το «μεγαλο» επιχειρηματίας πιθανά να μην έχουν δουλέψει ούτε τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας.
Η Κυριακή ως Αργία, ιστορικά δεν ήρθε ουρανοκατέβατη. Ήρθε να καλύψει την ανάγκη των εργατών για μια ημέρα ξεκούρασης, αναψυχής, αφοσίωσης στην οικογένεια, στην μελέτη, στον πολιτισμό κλπ. Πρακτικά αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αναπαραγωγή της εργατικής μας δύναμης προκειμένου να μπορούμε και την επόμενη μέρα να παράγουμε για να γίνεστε ακόμη πιο πλούσιοι από τον ιδρώτα μας.
Αυτή βέβαια την περίοδο, με την καπιταλιστική κρίση ξέρουμε ότι δεν σας απασχολεί τόσο πολύ η αναπαραγωγή της εργατικής μας δύναμης. Η ανεργία βρίσκεται σε τέτοια επίπεδα που δεν πειράζει ακόμα και αν πεθάνουν κάποιοι εργάτες ή να σακατευτούν στη δουλειά.Υπάρχουν χιλιάδες ακόμη από πίσω, πιο φρέσκοι πεινασμένοι και ευέλικτοι εργάτες που περιμένουν το ξεζούμισμα σας.
Θα πει κάποιος «μα καλά, δεν γίνεται να δουλεύει κάποιος εξαήμερο και να ξεκουράζεται άλλη ημέρα ώστε να ανοίγουν τα καταστήματα;Πώς γίνεται με τα ξενοδοχεία και τα νοσοκομεία;».
Αλήθεια, πως μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει μια οικογένεια όταν η μάνα έχει ρεπό τη Δευτέρα και ο Πατέρας την Πέμπτη; Πότε θα βρίσκονται οι δυο τους που αποφάσισαν να ζήσουν μια ζωή μαζί; Πότε θα δουν τα παιδιά τους; Πότε θα τους δώσουν όλα αυτά τα εφόδια που πρέπει να δώσει ένας γονέας στα παιδιά του για να γίνουν σωστοί άνθρωποι; Τι θα κάνουν τα μικρά παιδιά μόνα τους στο σπίτι την Κυριακή όταν οι γονείς τους εργάζονται;
Ναι, αυτά τα προβλήματα τα βιώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους κλάδους που επιτρέπεται η Κυριακάτικη εργασία και αρκετές φορές χάνουν σημαντικές στιγμές από τη ζωή τους προκειμένου να συνεχίσουν να δουλεύουν στις επιχειρήσεις σας ή αναγκάζονται και ζουν με ένα μισθό καθώς η μάνα επιλέγει την ανεργία για να στεριώσει ένα σπίτι. Να γιατί το αίτημα για 7ωρο-5νθήμερο-35ωρο «πατάει» πάνω στις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειας για να έχει μία αξιοπρεπή ζωή, για να μπορούν και οι δύο γονείς να δουλεύουν και παράλληλα να χαίρονται τα παιδιά τους.
Πρέπει ακόμη να αναρωτηθούμε: υπάρχουν κάποιοι κλάδοι που η αδιάκοπη λειτουργία τους καλύπτει κάποια κοινωνική ανάγκη, όπως για παράδειγμα η υγεία. Το εμπόριο άραγε τι ανάγκες καλύπτει που είναι τόσο επείγουσες για να έχει αδιάκοπη λειτουργία; Η αγορά της γούνας, του παιγνιδιού ή του φορέματος είναι η επείγουσα ανάγκη;Για αυτό δεν ψωνίζει ο κόσμος ή γιατί δεν έχει φράγκο στην τσέπη;
Όχι, την ανάγκη για μεγαλύτερη κερδοφορία και ξεζούμισμα των εργατών για 52 ημέρες περισσότερες είναι αυτό που υπερασπίζεστε και γι αυτό λυσσάτε για την κατάργηση της Κυριακής.
Και τέλος για να απαντήσω και το επιχείρημα που ακούω συνέχεια από το συνάφι σας που ταξιδεύει συχνά, γιατί οι εργάτες στην πλειοψηφία μας δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάμε διακοπές :«σε όλες τις Ευρωπαϊκές πόλεις τα μαγαζιά είναι κάθε ημέρα ανοιχτά, εμείς είμαστε οι έξυπνοι;».
Αλήθεια, πείτε μου σας προκαλώ, πόσα μικρά εμπορομάγαζα αυτοαπασχολουμένων ή μικρών εμπόρων είδατε στο κέντρο του Παρισιού; της Ρώμης; Της Μαδρίτης; Του Μονάχου κ.ο.κ ; Κανένα; μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού; Είναι γιατί το μέτρο αυτό όπως και τα υπόλοιπα ήρθε για να εξαφανίσει τον αυτοαπασχολούμενο και μικρό έμπορο και να ενισχύσει τις πολυεθνικές αλυσίδες που στις χώρες αυτές έχει επιτευχθεί και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς.
Η Εύη Χατζημηνά είναι εμποροϋπάλληλος, Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου
