Ο χρόνος κύλισε βασανιστικά για την οικογένεια Λεμπιδάκη όλες αυτές της 186 ημέρες της ατέλειωτης νύχτας και ακόμα δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως ξύπνησαν από αυτό το κακό όνειρο!
Ένα μεγάλο βάρος σήκωσε και ο πάτερ- φαμίλιας της οικογένειας Γιάννης Λεμπιδάκης, που μαζί με τον πόνο και το φόβο του, πάντα σιγόκαιε η ελπίδα πως ο Μιχάλης του, θα επιστρέψει ξανά πίσω ζωντανός στα παιδιά και την οικογένεια του. Ποτέ δεν έχασε το κουράγιο του κι ας πέρασε στιγμές που κανένας γονιός δεν θα ΄θελε να ζήσει για το παιδί του και την οικογένεια του.
Όλο αυτό το διάστημα ζούσε το δράμα του και το μοιραζόταν με εκείνους τους δικούς του ανθρώπους, φίλους και συγγενείς που στήριξαν την οικογένεια στον ατέλειωτο Γολγοθά της. Και που σήμερα πια, ανακουφισμένος και αναγεννημένος έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση, στο...άλλο του παιδί, που το εγκατέλειψε αιφνίδια και χωρίς καν να αποχαιρετήσει, όπως άρμοζε στην περίσταση και την επιθυμία του: την Παγκρήτια Τράπεζα! Έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στο "παιδί" του αυτό το διάστημα.
Τις είχε δρομολογήσει άλλωστε και ο ίδιος με τη λύση Σάλλα που έδωσε νέο αέρα στην Παγκρήτια, αλλά που δεν μπόρεσε να δώσει το παρόν, ούτε στην εγκατάσταση του στρατηγικού επενδυτή στην Τράπεζα, ούτε στις ραγδαίες εξελίξεις και την ανοδική του τροχιά που σηματοδοτήσε η αλλαγή σελίδας στο πιστωτικό ίδρυμα. Απομονωμένος, ζούσε από μακριά τις εξελίξεις και μάθαινε τηλεφωνικά ή από παλιούς συνεργάτες τα νέα.
Και σήμερα το πρωί, ανακουφισμένος και ξανανιωμένος ο ίδιος επισκέφτηκε την Τράπεζα, όπου σε κλίμα συγκίνησης τον υποδέχτηκαν παλιοί συνεργάτες αλλά και τα νέα στελέχη της τράπεζας, εκφράζοντας του τη χαρά και την ικανοποίηση που είδε το Μιχάλη του να ξαναγυρίζει σπίτι!
Και μια μικρή, άσχετη λεπτομέρεια που αποτυπώνει και το μεγαλείο της οικογένειας Λεμπιδάκη: όλα τα προηγούμενα χρόνια η οικογένεια έκανε σημαντικές δωρεές, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σε ανθρώπους που την είχαν ανάγκη αλλά και σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ένα από αυτά ήταν και το Κέντρο Ειδικών Παιδιών Ζωοδόχος Πηγή.
Παρά το δράμα της οικογένειας, παρά το οικονομικό "στέγνωμα" που είχαν υποστεί από τις 30 Μαρτίου και μετά στην προσπάθεια τους να μαζέψουν τα χρήματα για τους απαγωγείς, δεν σταμάτησαν σε καμιά περίπτωση την ενίσχυση του ιδρύματος, παρότι θα μπορούσαν να επικαλεστούν την οικονομική ασφυξία!
