Το γράμμα στο μπαούλο αναζητά τον παραλήπτη του ... 71 χρόνια μετά!

«Μήνυμα» από το κολαστήριο...

Ένα «γράμμα ελπίδας» απο έναν Έλληνα κρατουμένο των κολαστηρίων του Νταχάου και του Άουγκσμπουργκ της Ναζιστικής Γερμανίας , αναζητά 71 χρόνια μετά τον παραλήπτη του, χάρη στην τυχαία ανεύρεση της επιστολής απο απογόνους ενός συγκρατούμενου του.

Την επιστολή έγραψε το 1945 , στον θάλαμο 58 του στρατοπέδου, ο Στυλιανός Βαλμάς και την παρέδωσε στον συγκρατούμενο του Πέτρο Μιχελιουδάκη από τα Χανιά, προκειμένου εκείνος να την παραδώσει στην μητέρα του , όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα με την βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού.

Το κιτρινισμένο από τις δεκαετίες που πέρασαν γράμμα είναι συγκλονιστικό και ιδιαίτερα συγκινητικό καθώς γράφει στις 10-6-1945 από το  Άουγκσμπουργκ, απευθυνόμενος στην μητέρα του «σεβαστή μου Μαμά, χαίρε...» αναγγέλλοντας ουσιαστικά ότι αν και βρέθηκε μια ανάσα απο τα κρεματόρια , είναι ζωντανός...

Όμως,  η επιστολή αυτή δεν έφτασε ποτέ στην μητέρα του Βαλμά, καθώς την ανακάλυψαν πρόσφατα τα εγγόνια του Μιχελιουδάκη, η δικηγόρος Στέλλα Μπατάκη και ο αδελφός της Διομήδης, ενώ αρχειοθετούσαν έγγραφα του παππού τους. 

Το συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο που κρατούσαν πλέον στα χέρια τους, συγκλόνισε τα δύο αδέλφια που ξεκίνησαν έναν μαραθώνιο προκειμένου να εντοπίσουν και να παραδώσουν στους απογόνους του Βαλμά την επιστολή του.

«Φαίνεται πως για κάποιο άγνωστο λόγο ο παππούς μας δεν κατάφερε να παραδώσει το γράμμα. Ίσως να μην βρήκε κανέναν. Ίσως η οικογένεια του Βαλμά να είχε μετακομίσει στην διάρκεια της Κατοχής για να γλυτώσει. Ίσως να μην τους εντόπισε ποτέ. Αλλωστε ο Βαλμάς, όπως προκύπτει απο το γράμμα του , ήταν έγκλειστος στα στρατόπεδα Άουγκσμπουργκ και Νταχάου τρία ολόκληρα χρόνια και να τον θεωρούσαν νεκρό» αναφέρει η κ. Στέλλα Μπατάκη, μιλώντας στη Real News. 

Η ίδια άλλωστε εντύπωση επικρατούσε και στην οικογένεια του Μιχελιουδάκη, που τον θεωρούσε νεκρό μετά την σύλληψη του απο τους Γερμανούς και με την σύζυγο του να έχει ντυθεί στα μαύρα και να τον πενθεί...

«Μόλις το διαβάσαμε είπαμε «αυτό πρέπει να πάει εκεί που ανήκει.». Αρχίσαμε να ψάχνουμε τηλεφωνικώς όσους Βαλμάδες βρήκαμε στον τηλεφωνικό κατάλογο. Στείλαμε προσωπικά μηνύματα. Κάποιοι έκαναν και την δική τους έρευνα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα» τόνισε στον R.N. ο κ. Διομήδης Μπατάκης, αν και υπήρξε έντονο ενδιαφέρον απο  περιοχές όπου ζούν πολλές οικογένειες με το ίδιο επίθετο, όπως η Άνδρος, οι Σέρρες και η Αιτωλοακαρνανία.   

Στην επιστολή προς την οικογένεια του ο Βαλμάς δίνει «χρήσιμα στοιχεία αναγνώρισης» καθώς αποκαλύπτεται ότι ήταν παντρεμένος, είχε μία κόρη που την έλεγαν ΡΙΤΑ, αλλά και αδελφές , η μία εκ των οποίων ονομαζόταν ΕΜΙΛΙΤΣΑ – έτσι είναι γραμμένο το όνομα στην επιστολή- αν και είναι πιθανόν να ονομαζόταν Αιμιλία. 

Για το κολαστήριο στο οποίο «ζούσε» ο ίδιος αναφέρει πως «θα γνωρίζετε τι συνέβαινε στο Νταχάου...», ενώ προσπαθεί να δικαιολογήσει την αργοπορία της επιστροφής του στην Ελλάδα γράφοντας πως «ήμουν αδιάθετος και με αναγκάζουν να μείνω τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα εδώ στην Γερμανία»

Στέλνει ακόμα χαιρετισμούς «στις αδελφές μου, ιδίως στην Εμιλίτσα και στην κορούλα μου Ρίτα», και κλείνει την επιστολή του γράφοντας στην οικογένεια και στην μητέρα του «σας  χαιρετώ με σεβασμό, ο γιός σας, Στυλιανός Βαλμάς».

«Σκοπός της δημοσιοποίησης αυτής της υπόθεσης είναι η παράδοση του γράμματος στην οικογένεια του Στέλιου Βαλμά. Είναι ηθική υποχρέωση μας. Ανήκει στην οικογένεια του, είναι κομμάτι της ιστορίας τους» επισημαίνει ο κ. Διομήδης Μπατάκης. «Επιπλέον , είναι και μία αφορμή να θυμηθούμε τις θηριωδίες των Ναζί , τη θεωρία των οποίων υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα ανα τον κόσμο , διάφορα πολιτικά μορφώματα» προσθέτει η αδελφή του Στέλλα Μπατάκη.  

Τελευταία κίνηση των δύο αδελφών ήταν να ενημερώσουν την Διεύθυνση Αναζητήσεων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, μήπως στο παρελθόν είχε υπάρξει από την οικογένεια Βαλμά αίτημα ενημέρωσης. 

Όσοι γνώρισαν τον Πέτρο Μιχελιουδάκη κάνουν λόγο για έναν «σπάνιο άνθρωπο και αγωνιστή» που θα έκανε τα πάντα για να παραδώσει την επιστολή του φίλου του. 
Άλλωστε, οι δυοτους βρίσκονταν στον θάλαμο 58 του Νταχάου , μαζί με άλλους εννέα έλληνες, όπως προκύπτει από τις σημειώσεις του ίδιοι του Πέτρου Μιχελιουδάκη, ο οποίος είχε καταγράψει και τα ονόματα των υπολοίπων 100 Ελλήνων που βρίσκονταν στο στρατόπεδο!

Ο Μιχελιουδάκης είχε μεταφερθεί στο Νταχάου στις 22 Ιουλίου 1944 σε ηλικία 30 χρόνων . Τον κατέδωσαν και συνελήφθη για αντίσταση στους Γερμανούς,  ενώ επέστρεψε στην Ελλάδα στις 17 Αυγούστου 1945. Ήταν απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής και έφθασε μία ανάσα από τους φούρνους του Νταχάου, πριν τον γλυτώσει ένας Γερμανός διερμηνέας που τον θεωρούσε χρήσιμο για την επικοινωνία του με τους υπόλοιπους Έλληνες. 

«Για τις θηριωδίες στο Νταχάου, ελάχιστα είχε πει στην  μητέρα μας. Δεν ήθελε να μιλά για τα όσα είδε και έζησε... Τώρα ελπίζουμε να συναντήσουμε εμείς την οικογένεια του συντρόφου του...» λένε τα εγγόνια του.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ