Λόγω της μεγάλης προσέλευσης του κόσμου επαναλαμβάνεται η παράσταση : "Η Γυναίκα της Ζάκυθος" του Διονυσίου Σολωμού από το θέατρο ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ(Ηράκλειο, Κρήτης) :
Το Σάββατο 1 και τη Κυριακή 2 Απρίλη ,στις 9 μμ στο Τζαμί " ο Τεκές του Χορασανί" που στεγάζεται ο Σύλλογος Αλατσατιανών Ν. Ηρακλείου (Γ.Μαστακούλη 13, Πλ. Αλατσάτων) .
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων .τηλ.: 2810263659/6945898204
Είσοδος : 6 ευρώ,
Πολύτεκνοι, Τρίτεκνοι ,Ανεργοι, Αμεα: 5 ευρώ
Σκηνοθεσία-Δραματουργία: Αντώνης Διαμαντής
Παίζουν:Ηλίας Σταρράς( Ιερομόναχος Διονύσιος)
Εριέτα Πυργιωτάκη (Γυναίκα της Ζάκυθος)
Λίγα λόγια για το κείμενο:
Ο Ιερομόναχος Διονύσιος, εγκάτοικος στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου» μετά από τις «δέησες που είχε κάνει για το έθνος που πολεμάει», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο ποιητής, σταματά σε ένα πηγάδι κι αναρωτιέται, πόσοι είναι οι δίκαιοι και οι άδικοι γύρω του κατά τη Θεία Γραφή. Μεταξύ του πλήθους των αδίκων που βλέπει γύρω του ξεχωρίζει τη Γυναίκα της Ζάκυθος για το μέγεθος της αδικίας της, η οποία την καθιστά «θανάσιμη έχθρισσα του έθνους». Ο Ιερομόναχος Διονύσιος στη συνέχεια παρουσιάζει τη Γυναίκα της Ζάκυθος με την τερατώδη ασκήμια της, τον κάκιστο χαρακτήρα της, τις απιστίες στον άντρα της, το θανάσιμο μίσος προς την αδελφή της και την αντιπατριωτική συμπεριφορά της προς τις Μεσολογγίτισσες πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στη Ζάκυθο και ζητούσαν βοήθεια ενώ οι άντρες τους πολεμούσαν πολιορκημένοι από του Τούρκους (Β! πολιορκία Μεσολογγίου: Απρίλης 1825-Απρίλης 1826). Η αντεθνική συμπεριφορά της ενισχύεται από τα φιλοτουρκικά και αντιδημοκρατικά-φιλομοναρχικά της αισθήματα. Στη συνέχεια ο Ιερομόναχος μέσα από αποκαλυπτικά οράματα κι εφιάλτες βλέπει το μέλλον: την πτώση του Μεσολογγίου και στη συνέχεια κι ότι η Γυναίκα της Ζάκυθος τιμωρείται από τη Θεία Δίκη για τα αμαρτήματα που έχει διαπράξει βρίσκοντας οικτρό τέλος με τα ίδια της τα χέρια, αφού πρώτα είχει χάσει τα λογικά της από το πολύ μίσος και την κακία της. Με ένα ζωνάρι πνίγεται ενώ νομίζει ότι πνίγει την αδελφή της!
Στην επεξεργασία του κειμένου το 1831-1833 ο Σολωμός προσπαθεί να αλλάξει τη δομή του έργου, εισάγοντας κι ένα τρίτο βασικό πρόσωπο το Διάβολο ο οποίος χρησιμοποιεί τη Γυναίκα ως οργανό του για την επικράτηση του Κακού. Η επεξεργασία αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και μας σώθηκε ως σχεδίασμα μόνο.
Ενα μικρό ιστορικό της παράστασης:
Το 2007 είχαμε τη τύχη να δουλέψουμε με την ηθοποιό του θεατρικού Εργαστηρίου του Γιέρζυ Γκροτόφσκι, Ρένα Μιρέτσκα(Πολωνία)Την είχαμε καλέσει τότε στο θέατρό μας να κάνει ένα πενθήμερο σεμινάριο με θέμα την δουλειά που κάνει, και βασίζετε στη προσωπική εξέλιξη του ατόμου όταν βρίσκετε σε κατάσταση τελετουργίας.Μετά το τέλος του σεμιναρίου της ζήτησα να μείνει να δουλεψουμε μαζί και δέχτηκε..Ετσι τρείς ηθοποιοί από το θέατρο Ομμα Στούντιο δουλέψαμε καθημερινά επί 4 μήνες (Αντώνης Διαμαντής,Ειρήνη Κουτσάκη και Μαρία Σαριτσάμη) , μια δουλειά "αποκάλυψη" για μάς ..δουλέψαμε εντατικά με έντονες σωματικές και φωνητικές ασκήσεις, με σκοπό τη διερεύνηση αλλά και την υπέρβαση των εκφραστικών μας μέσων ,και την βαθύτερη και ανομολόγητη επαφή μεταξύ μας μέσα από Τελετουργικές φόρμες της Ανατολής αλλά και προσωπικά βιώματα..Η εμπειρία αλλά και το πως βιώσαμε τη δουλειά αυτή δε περιγράφετε με λόγια.Η δουλειά αυτή είχε σκοπό να μας οδηγήσει σε μια βαθιά συνειδητότητα και στην ουσία της ύπαρξής μας..Η δουλειά αυτή ονομάστηκε από την ίδια την Ρένα Μιρέτσκα"Ο Τρόπος" (the Way) και η κύρια πηγή του υλικού της είναι η Ινδική Φιλοσοφία.
Θέλοντας να συνεχίσω αυτή τη διαδικασία δούλεψα με τους δύο ηθοποιούς , την Εριέτα Πυργιωτάκη και Ηλία Σταρρά περίπου για 1 .1/2 χρόνο και κάποια στιγμή νοιώσαμε την ανάγκη να παρουσιάσουμε το υλικό της έρευνας που κάναμε μέσα από το κείμενο του Διονυσίου Σολωμού' " Η Γυναίκα της Ζάκυθος"σε προσκεκλημένους θεατές μικρού αριθμού κάθε βραδυά(έως 7 άτομα καθε βράδυ επί 10μέρες) για να μας πουν τη γνώμη τους.Η επαφή αυτή μας έδωσε νέα σ τοιχεία στην έρευνά μας τα οποία καταγράφηκαν και θα παρουσιαστούν σε κάποια έκδοση..Η Ερευνα συνεχίζετε σήμερα με την "Ασκητική" του Νίκου Καζαντζάκη, η οποία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2016(28/8 στο τέλος του σεμιναρίου δεξιοτεχνίας που έδωσε ο Εουτζένιο Μπάρμπα και η ηθοποιός Τζούλια Βάρλευ από το Θέατρο Οντιν στο Ηράκλειο Κρήτης )προσκαλεσμένος από το θέατρο Ομμα Στούντιο στα πλαίσια των δράσεων του τετράχρονου Ευρωπαικού προγράμμματος "Καραβάνι η συνέχεια"(Caravan Next Feed the Future: Art moving cities)
Αντώνης Διαμαντής ,Σκηνοθέτης
Ενα κείμενο του Στυλιανού Αλεξίου:
Απόσπασμα από την έκδοση"Η Γυναίκα της Ζάκυθος"
εκδ.Ιδεόγραμμα, Αθήνα 2005, Φιλολογική επιμέλεια: Στυλιανός Αλεξίου
Ο Διονύσιος Σολωμός άρχισε να γράφει τη"Γυναίκα της Ζάκυθος" στο διάστημα της δεύτερης πολιορκίας του Μεσσολογγίου από τους Τούρκους και τους Αιγύπτιους(1825-26).Στο έργο ο αφηγητής Διονύσιος Ιερομόναχος, μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο,περιγράφει μιαν ανώνυμη Ζακυνθινή αρχόντισσα,τερατώδους ασχήμιας και κακίας.Η Γυναίκα αρνείται να βοηθήσει τις Μεσολογγίτισσες που είχαν καταφύγει στην Ζάκυνθο,και εκφράζεται με μίσος εναντίον της Επαναστατημένης Ελλάδας.Ελπίζει να σωφρονίσουν την Ελλάδα οι Βασιλιάδες(της αντιδραστικής "Ιεράς Συμμαχίας").Ο Ιερομόναχος παρακολουθεί την αξιοπρεπή συμπεριφορά των Μεσολογγίτισσων, μεταφέρεται νοερά στο Μεσολόγγι,και στο τέλος βλέπει, σε όραμα, τη μελλοντική τιμωρία της Γυναίκας: αρρώστια,τρέλα , αυτοκτονία..
Πάσχοντας από φυματίωση(αρρώστια μεταδοτική και θανάσιμη τα χρόνια εκείνα) και γιαυτό εγκαταλειμμένη από την κόρη της, θα βρεθεί ανάμεσα στα φαντάσματα των γονιών της που του πατέρα της για να κρεμαστεί, κι αυτή θα το κάνει χορεύοντας, νομίζοντας ότι κρεμά την αδελφή της!
Ολα λειτουργούν ως "σημεία" μίσους εναντίον της αριστοκράτισσας.Μια αντίθεση πρός αυτήν δημιουργείται με την απλά λαική γριούλα που ανάβει κεριά και προσεύχεται για το Μεσολλόγγι(Κεφ.5.7).Ο αφηγητής (και προσωπικά ο συγγραφέας)μετέχει σε όλα τα δρώμενα με πρωτοφανή γι α λογοτεχνικόέργο ένταση.Τα ψωρόσκυλα που ήθελαν αν του κλέισουν το δρόμο,όταν αποφάσισε να πάει να γράψει για την Γυναίκα(κεφ.1. 21) συμβολίζουν ασφαλώς κάποιους που τον απέτρεπαν από το να θίξει την ίδια και την κοινωνική της τάξη.Η υπόθεση δεν διαδραματίζεται τη μέρα της Εξόδου του Μεσολογγιού(11 Απριλίου 1826) όπως αβασάνιστα νομίσθηκε,αλλά πολύ ενωρίτερα,πρίν ο Τουρκικός Στόλος κλείσει εντελώς τη πόλη από την Θάλασσα:οι Μεσολογγίτισσες μπορούσαν ακόμα να στέλνουν από τη Ζάκυνθο χρήματα και εφόδια στο Μεσολόγγι(Κεφ.3.2,9).Μνημονεύεται άλλωστε μιά νίκη των πολιορκημένων (κεφ.5.17) που τοποθετείται Ιστορικώς στις 20 Ιουλίου 1825.Δεν πρόκειται λοιπόν για την καταστροφική μέρα της Εξόδου.
Οσοι θεωρούν το έργο "ατελείωτο,αποσπασματικό και άμορφο" παραβλέπουν ότι ο Σολωμός μετά την ε γκατάστασή του στην Κέρκυρα, το καθαρόγραψε έπειτα από προφανώς πολλή επεξεργασία, και έβαλε στο τέλος(ΑΕ 296,298) μετά το Κεφ.9, ένα διακοσμητικό,καθώς και τη φράση"Διονίσιου Ιερομόναχου 1829 Δεκ(έμβριος) έγραψε εις Κερκ(υρα).
........................................
Ο Σολωμός είχε υπ'όψη του πραγματικά γεγονότα Η συγκεκριμένη Γυναίκα ήταν μια εξαδέλφη του,κόρη του Στέφανου Μελσαλά,η η π΄ρωτη σύζυγος του αδελφού του Δημήτριου, Ελενα Αρβανιτάκη,περί της οποίας υποστηρίχθηκε ότι αντιπαθούσε τον Σολωμό.Οποια και αν ήταν η Γυναίκα φαίνεται ότι ο Δημήτριος για οικογενειακούς λόγους δεν επέτρεψε την δημοσίευση.Δυσκολίες δημιουργούσε επίσης ο τολμηρός ρεαλισμός και η ιδιωτική γλώσσα του έργου,που δεν συνηθιζόταν την εποχή της καθαρεύουσας
