Κι ήταν όλοι τους εκεί, η Μάγδα, η Κάλλια, ο Νικόλας, ο Γιώργος, η Γωγώ, ο Ανδρέας, η Ειρήνη, ο Νίκος, η Καζμίρα, ο Βαγγέλης, ο Στέλιος και ο …Κωστής. Ένα κυριακάτικο ραντεβού για ένα μάθημα διαφορετικό που ξεκίνησε περίπου στις 10 το πρωί και είναι ακόμα σε εξέλιξη…
Όταν η αγάπη για την ζωγραφική, το μεράκι , η διάθεση και οι ιδέες δεν πτοούνται από ενέργειες που σε αποκαρδιώνουν, οι άνθρωποι μπορούν να ομορφύνουν τον τόπο τους… ξανά.
Εμπνευστής ο Κωστής Γριβάκης , οδηγός και παρακινητής μιας ομάδας παιδιών μεγάλων και μικρών. Δύσκολο το εγχείρημα για μια ακόμα φορά ύστερα από τα τελευταία γεγονότα που « πλήγωσαν» παιδιά, γονείς και όλους. Ωστόσο δεν το έβαλαν κάτω.
Από νωρίς το πρωί σαν μια Κυριακάτικη εκδρομή είπαν να δώσουν χρώμα , ζωή και ομορφιά σε έναν τοίχο τσιμεντένιο που κανείς δεν δίνει σημασία.
Κάτω από τη γέφυρα στον κόμβο Αρχανών – Πατσίδων στο εκκλησάκι του Αγίου Σώζοντα δίπλα, άρχισαν να χρωματίζουν τους τοίχους. Κι όχι μόνο να τους βάφουν αλλά να συνθέτουν ένα ολόκληρο πίνακα ζωγραφικής.
Τα παιδιά ήθελαν πολύ κι έτσι ξεκίνησαν να δημιουργούν…
Θέλησαν να αποτυπώσουν τον πίνακα του Camille Pissaro του 1888, Harvest. Μια εικόνα τόσο δεμένη με το τοπίο και την υπάρχουσα περιοχή. Για μια ακόμα φορά λοιπόν τα παιδιά δημιουργούν, γελούν κι ονειρεύονται έναν κόσμο όμορφο χωρίς τη σκιά των βανδαλισμών και της κακής νοοτροπίας …άλλων παιδιών!
Και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό. Για αυτό αν τύχει και περάσετε από εκείνο το σημείο του δρόμου σκεφτείτε πως τελικά δεν υπάρχει τόσο γκρίζο στη ζωή, στα νέα παιδιά…στους τοίχους. Αρκεί να δούμε τον κόσμο με άλλα μάτια…
Ε.Μ.
