Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Δώδεκα ώρες μου πήρε να το διαβάσω… Χωρίς καμιά διακοπή από την πρώτη ίσαμε την τελευταία του σελίδα. Με πολλές ανάσες που ‘ χαν κρυμμένο θαυμασμό, υπέροχα λόγια, μοναδική ιστορία και μύθο που σαν τέλειωσε, ένοιωσα πως ήθελα να το ξαναρχίσω από την αρχή. Ιστορικό μυθιστόρημα, απολαυστικό λογοτεχνικό πόνημα της Νεκταρίας Ζαγοριανάκου. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά για την δική μου συναισθηματική φόρτιση και να σας πείσω πως πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους λάτρεις της ιστορίας, της περιόδου της Αναγέννησης της Δύσης, της Πόλης, της Φλωρεντίας, της καλής γραφής, της έρευνας και των δυνατών ιστοριών. Θα αφήσω όμως τον καθένα στη δική του κρίση αλλά με μια προτροπή. Να το διαβάσετε παρακαλώ αργά απολαυστικά και …ακούγοντας καλή μουσική!
Γεμάτο χρώμα, μυρωδιές και τέχνη. Γεμάτο ιστορίες ανθρώπων που μπορεί και να υπήρξαν στ΄ αλήθεια και όχι μόνο στην φαντασία του συγγραφέα. Πτυχές ιστορίες που ανοίγουν άλλους δρόμους σε όσους την αγαπούν. Χαρακτήρες μιας άλλης εποχής που όμως αναδεικνύουν το πνεύμα, το ρεύμα, τις συνήθειες, την άνοδο και παρακμή της αναγέννησης του δυτικού κόσμου και την επικράτηση άλλων θρησκευτικών κινημάτων που οδήγησαν στην πτώση των Μεδίκων. Κι όλα αυτά ξεκινούν από τις παραμονές της Άλωση της Πόλης μέσα από τη ζωή του Θεόδωρου Αγαπητού και τις περιπέτειες της πολυτάραχης και θυελλώδης πορείας του. Φλωρεντία, αγαπημένη πόλη, στην πιο φωτισμένη της περίοδο. Μπιάνκα η μοιραία γυναίκα που θα βγάλει τις σκιές του Θεόδωρου στο φως. Έρωτας απόλυτος, μηχανορραφίες, πάθη και μυστικά που αποκαλύπτονται στις πιο κρίσιμες στιγμές. Μυρωδιές και ήχοι από εποχές που ΄ναι γεμάτες χρώμα, λάμψη μα και μπόλικο ψέμα. Η ιστορία μπλεγμένη αριστουργηματικά με το λογοτεχνικό ύφος της Νεκταρίας, η φαντασία με τις αλήθειες που συγκλόνισαν μια ολόκληρη εποχή γραμμένες τόσο παραστατικά και ζωντανά που μοιάζει να ζεις κι εσύ όλες τις περιπέτειες των ηρώων του βιβλίου. Να γεύεσαι εδέσματα της εποχής, να φοράς πολύτιμα πετράδια σαν κόσμημα, ακριβά ρούχα πνιγμένα σε πορφυρό βελούδινο ή μεταξωτό ύφασμα και χρώμα. Χρώμα σπουδαίων ζωγράφων της εποχής όπως του Σάντρο Μποτιτσέλι και ανθρώπων που σημάδεψαν με την προσωπικότητάς τους αιώνες ολόκληρους.
Αμφιταλαντεύσεις με μόνο κίνητρο και σκοπό την πορεία προς το απόλυτο, τον έρωτα, τα ιδανικά, το χρέος. Εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε ηθικές αξίες και ανάγκη για εκπλήρωση πόθων, ονείρων και προσωπικής ευτυχίας. Πόσοι σπουδαίοι θρησκευτικοί και πνευματικοί άνθρωποι δεν παρελαύνουν σε τούτο το ιστορικό- κοινωνικό μυθιστόρημα; Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής του Οίκου των Μεδίκων, Σάντρο Μποτιτσέλι, ο Ιανός Λάσκαρις, ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Βησσαρίωνας, Μάρκος Μουσούρος και Αλδος Μανούτιος γνωστός φιλέλληνας της εποχής. Όμως εκείνη που θα κλέψει την καρδιά όλων είναι η ιστορία της Μπιάνκα…
Αν «Τα Θεριά της Μεσογείου» με τόσες αναφορές στην πόλη του Χάνδακα, στην δική μας ιδιαίτερη πατρίδα και σε μια εποχή που γνώρισε την μεγαλύτερη προσφυγιά με την παράδοση της πόλης από τους Ενετούς στους Οθωμανούς μας συγκλόνισε , τούτη η ιστορία είναι ακόμα πιο δυνατή και καταλαβαίνεις από την αρχή που ξεκινάς να τη διαβάζεις πως πρόκειται για ένα βιβλίο που θα σε καθηλώσει με την αφήγηση , τις «εικόνες» και τα ιστορικά του στοιχεία.
Κωνσταντινούπολη, Φλωρεντία, Πάτμος… Σταθμοί ζωής, αγαπημένοι τόποι!
Νεκταρία, ταπεινή η άποψη μου, γεμάτη όμως η ψυχή μου με εικόνες, μυρωδιές, ακούσματα, ψιθύρους από εκείνους που κάνουν την ιστορία ακόμα πιο πικάντικη ακόμα πιο ελκυστική…
*http://zhtunteanagnostes.blogs...
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Εγώ, ο Θεόδωρος, ένας μαθητευόμενος μοναχός, ένας υπάκουος αντιγραφέας, γέννημα της Πόλης, έφυγα κυνηγημένος απ’ τον τόπο μου λίγο πριν πέσει στα χέρια των Οθωμανών, ζωσμένος εννιά χειρόγραφα. Εννιά θησαυρούς που φύλαξα με κίνδυνο της ζωής μου. Αποχαιρέτισα βίαια την αθωότητα της νιότης μου όταν έγινα μάρτυρας ενός αποτρόπαιου φόνου.
Ο Θεός με έστειλε στην Πόλη του Κρίνου, τη Φλωρεντία. Βίωσα την Αναγέννηση δίπλα σε ανθρώπους φωτισμένους κι έγινα το δεξί χέρι των Μεδίκων. Το όραμά τους το ’νιωσα και δικό μου. Δεν αποζήτησα τη δόξα, πορεύτηκα πάντα στις σκιές. Έζησα τη ζωή μου καταπώς την ήθελα. Όλα τα γεύτηκα και το κυριότερο, ερωτεύτηκα. Αγάπησα βαθιά, τα βιβλία και μία γυναίκα. Την Μπιάνκα.
Μα όσο κι αν αγάπησα, πάντα έψαχνα να βρω μια γη να ανήκω. Ταξίδεψα σε πολλά μέρη. Παντού ήμουν ξένος… Μόνο ένας τόπος μ’ αγκάλιασε στοργικά σαν να ήμουν ο χαμένος γιος του. Η Πάτμος.
Η ταραχώδης ζωή ενός Βυζαντινού λογίου της Αναγέννησης που γνώρισε την πραγματική ζωή μέσα από τον έρωτα… Ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα, ένας ύμνος στον άνθρωπο και στη γνώση.
http://www.greekbooks.gr/books...
