Οι λόγοι είναι πολλαπλοί:
Όσο μεγαλώνουμε το ανοσολογικό μας σύστημα παρουσιάζει φυσιολογική εξασθένιση, γινόμαστε δηλαδή ευπαθέστεροι σε λοιμώξεις. Τα πράγματα γίνονται σοβαρότερα, όταν εκτός από την ηλικία, συνυπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως το κάπνισμα, τα χρόνια νοσήματα ή η ανοσοκαταστολή. Επιπλέον, επειδή τα σημερινά παιδιά λόγω του εμβολιασμού δεν παρουσιάζουν φυσική νόσηση, οι ενήλικες έχουν πάψει να έρχονται έμμεσα σε επαφή με τα λοιμώδη νοσήματα των παιδιών τους, όπως παλαιότερα, γεγονός που ενίσχυε ‘κρυφά’ την ανοσία τους. Έτσι, κάποιες ασθένειες που μπορεί να είναι ήπιες για τα παιδιά (π.χ. η ερυθρά ή η ανεμοβλογιά), μπορούν, αν εμφανιστούν σε έναν ενήλικα ή σε μία έγκυο, να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές (π.χ. βαριά πνευμονία ή συγγενείς ανωμαλίες στο έμβρυο).
Εκτός όμως από το γεγονός ότι οι ενήλικες πρέπει να εμβολιάζονται για να προστατέψουν τους εαυτούς τους, έχουν χρέος να εμβολιάζονται για να μην μεταδώσουν εν αγνοία τους ασθένειες σε βρέφη και νεογνά, που δεν έχουν ξεκινήσει ή δεν έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών έχει καταρτίσει ενδεικτικό πρόγραμμα εμβολιασμού ενηλίκων, ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος πίνακας αναφοράς για τους γιατρούς των ενηλίκων (όλων των ειδικοτήτων).
Τι περιλαμβάνει ο εμβολιασμός των ενηλίκων
Το χρονοδιάγραμμα εμβολιασμού των ενηλίκων περιλαμβάνει εμβολιασμό κατά της γρίπης, της διφθερίτιδας, του τετάνου και του κοκκύτη, της ιλαράς, παρωτίτιδας και ερυθράς (MMR), της ανεμευλογιάς, του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων/HPV, του πνευμονιόκοκκου και του μηνιγγιτιδοκόκκου, της ηπατίτιδας Α και Β και τέλος, του έρπητα ζωστήρα, παρόλο που το τελευταίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στη χώρα μας.
Ωστόσο, το ενδεικτικό αυτό πρόγραμμα έχει δυνατότητες βελτίωσης, αναπροσαρμοζόμενο ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα της κάθε χώρας.
Γιατί φοβόμαστε τα εμβόλια, αλλά όχι τα φάρμακα;
Τα εμβόλια στοχεύουν στην πρόληψη νοσημάτων που σπάνια πλέον βλέπουμε, ενώ τα αντιβιοτικά έρχονται να θεραπεύσουν μια ασθένεια από την οποία υποφέρουμε. Έτσι, έχουμε καταλήξει να φοβόμαστε το εμβόλιο, αντί για τη νόσο. Σε αυτό έχει συμβάλει και το γεγονός ότι ο κόσμος δεν βλέπει πια τα θανατηφόρα νοσήματα που βλέπαμε στο παρελθόν, η ευλογιά εξαλείφθηκε, η διφθερίτιδα έχει μειωθεί σημαντικά, η πολιομυελίτιδα επίσης.
Κι όμως. Τα εμβόλια είναι τα ασφαλέστερα φαρμακευτικά σκευάσματα- χορηγούνται σε εκατομμύρια δόσεις παγκοσμίως. Επιπλέον, σήμερα υπάρχουν διεθνή συστήματα καταγραφής των τυχόν ανεπιθύμητων ενεργειών, που επεξεργάζονται και αναλύουν προσεκτικά και με αυστηρότητα όλα τα συμβάματα που αναφέρονται. Όπως έχει διαπιστωθεί, τα περισσότερα από αυτά τα συμβάματα έχουν χρονολογική και όχι αιτιολογική συσχέτιση με τα εμβόλια, είναι δηλαδή τυχαία και δεν έχουν σχέση με τον εμβολιασμό.
Σε κάθε περίπτωση, οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τα εμβόλια είναι εξαιρετικά σπάνιες και βέβαια πολύ, μα πολύ σπανιότερες από τις επιπλοκές των ίδιων των λοιμωδών νοσημάτων.
