Γνωρίζετε ότι και στην χώρα μας ετησίως γίνονται τουλάχιστον είκοσι εγκλήματα ερωτικού πάθους; Για σκεφτείτε ότι ξεκινώντας από έρωτα μπορεί να βρεθείτε κάποια στιγμή στο χώμα! Θυμάστε πριν 10 ακριβώς χρόνια την υπόθεση Βαρθολομαίου;Εκείνη μπορεί να προβλήθηκε υπέρ το δέον από τα μέσα, αλλά στην πραγματικότητα ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία στην ανθρώπινη ιστορία! Θα έλεγε κανένας μάλιστα ότι είναι και κάπως πρωτότυπη εάν σκεφτεί κάποιος ότι σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αλλά και διαπιστώσεις ειδικών, σε 9 από τα 10 εγκλήματα πάθους οι γυναίκες είναι τα θύματα. Όπως είναι συναισθηματικά φορτισμένοι οι άνδρες σκοτώνουν την αγαπημένη τους και μετά βάζουν τέρμα στη ζωή τους, σε αντίθεση με εκείνες, που δρουν προμελετημένα και λογικά. Τουλάχιστον όπως αποδεικνύεται από τα λιγοστά εγκλήματα ερωτικού πάθους, στα οποία στο ρόλο των θυτών πρωταγωνιστούν γυναίκες. Στην περίπτωση του Βαρθολομαίου ήταν ο εραστής που την πλήρωσε και η γυναίκα την έβγαλε καθαρή!
Τα εγκλήματα πάθους είναι ίσως μέσα στην ανθρώπινη φύση. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα τα εγκλήματα πάθους ξεχωρίζουν. Ακόμη και μεταξύ ομοφυλόφιλων ο έρωτας έβγαζε μάτια και τα εγκλήματα ήταν συχνά. Το πιο γνωστό είναι η δολοφονία του Ίππαρχου το 514 π.Χ. από τους τυραννοκτόνους Αρμόδιο και Αριστογείτονα. Ο Θουκυδίδης και ο Αριστοτέλης αναφέρουν ότι ο Ίππαρχος ερωτεύτηκε τον Αρμόδιο, ο οποίος ήταν ερωμένος του Αριστογείτονα. Ο τελευταίος, από φόβο μήπως χάσει τον αγαπημένο του, άρχισε να σχεδιάζει την ανατροπή του τυράννου και τελικά τον δολοφόνησε μαζί με το σύντροφό του!
Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν δύο ειδών "ερωτικά" εγκλήματα ή πάθους. Εκείνα του "νοσηρού πάθους" και εκείνα της "συναισθηματικής φόρτισης". Τα εγκλήματα της πρώτης κατηγορίας έχουν συνήθως κίνητρο την εκδίκηση ή τον πληγωμένο εγωισμό, γι' αυτό και ο τρόπος που διαπράττονται είναι συνήθως στυγνός. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακούμε συχνά τον δράστη να λέει ότι "έτσι έπρεπε να γίνει". Στη δεύτερη περίπτωση ο δράστης παρασύρεται από το πάθος της στιγμής και αμέσως μετά το μετανιώνει ενώ τις περισσότερες φορές δεν έχει την αίσθηση ή δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί το έκανε. Σε αυτού του είδους τα φονικά υπάρχουν πάντα δύο δράματα: του θύματος και του θύτη, ο οποίος κατά κάποιον τρόπο γίνεται κι αυτός θύμα του εαυτού του...
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για εγκλήματα ιδιαίτερα αποτρόπαια που συνοδεύονται από σημάδια έντονης βιαιότητας. Χαρακτηρίζονται από μια αφοπλιστική ωμότητα και από μια πρωτόγονη σκληρότητα.
Τις περισσότερες φορές το θύμα φέρει πάνω του μώλωπες και κακώσεις, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι προηγείται άγρια πάλη πριν από τη δολοφονία. Οι άντρες χρησιμοποιούν συχνότερα κάποιο όπλο ή μαχαίρι, παρά τη σωματική τους δύναμη.
Οι γυναίκες αντίθετα χρησιμοποιούν περισσότερο έμμεσους τρόπους, όπως κάποιο δηλητήριο, κάτι που δείχνει ότι λειτουργούν περισσότερο προμελετημένα, αν και τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν και αυτές όπλα.
Βέβαια στα εγκλήματα όπου κυριαρχεί το πάθος βλέπουμε ότι ο θύτης χρησιμοποιεί ως όπλο οτιδήποτε μπορεί να βρει μπροστά του εκείνη τη στιγμή, από ένα ψαλίδι ως και μια ζώνη ή ένα βαρύ διακοσμητικό αντικείμενο!
«Τα εγκλήματα πάθους είναι πολύ αιματηρά, σε σχέση με τα εγκλήματα που γίνονται για άλλους λόγους. Τα χτυπήματα είναι πολλά, χτυπήματα που δεν χρειάζονται, γιατί το θύμα είναι ήδη νεκρό. Γίνονται εν βρασμώ ψυχής και δεν είναι προμελετημένα. Οι δράστες βρίσκονται εκτός ελέγχου, το πάθος τούς έχει τυφλώσει. Θέλουν να εξαφανίσουν τον αγαπημένο τους πρόσωπο και θέλουν, σε αντίθεση με ωφελιμιστικά εγκλήματα το θύμα να τους βλέπει», έχει γράψει ο εγκληματολόγος Γιάννης Πανούσης.
Κοινά χαρακτηριστικά
Τα εγκλήματα πάθους που έχουν καταγραφεί στα ελληνικά ποινικά χρονικά είναι άπειρα. Και έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Βασικό στοιχείο η ζήλεια και συχνά η εγκατάλειψη. Οι δράστες, άνδρες ή γυναίκες, μόλις πραγματοποιήσουν την τρελή τους σκέψη, λυτρώνονται. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα συλληφθούν, αδιαφορούν για τη φυλακή που τους περιμένει.
«Επιτέλους τέλος» είχε γράψει με αίμα στον τοίχο του σπιτιού της φίλης του που τη δολοφόνησε με φρικτό τρόπο, ο μαθηματικός Επ. Τάτσης. Η λύτρωση που ένιωσε όταν έκαψε το ήδη κατακρεουργημένο σώμα της χορεύτριας, ήταν φανερή. Άλλωστε, το αίμα της επιγραφής ήταν δικό της!
Μια άλλη κατηγορία εγκλημάτων πάθους, με εντελώς διαφορετικό σχεδιασμό, είναι εκείνα που διαπράττονται διά της... τεθλασμένης. Όταν δηλαδή ο δράστης δεν επιλέγει μόνος το θύμα του, αλλά κατευθύνεται από άλλο πρόσωπο που τον χρησιμοποιεί εκμεταλλευόμενο το πάθος του για εκείνο προκειμένου να «βγάλει» έτσι από τη μέση ένα ανθρώπινο εμπόδιο.
Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση Κολιτσοπούλου-Σγουρίδη, όπου ο τελευταίος, τρελά ερωτευμένος με την παντρεμένη Κάτια, δολοφόνησε τον άνδρα της εκτελώντας κατά την κατηγορία σχέδιο δικό της. Στην προκειμένη περίπτωση, η λύτρωση δεν ήρθε ποτέ για τους δύο εραστές...
ΠΗΓΕΣ:
*Ι.Πανούσης
*Νόλλλας, ιατροδικαστική υπηρεσία
*ΤΑ ΝΕΑ
*ΤΟ ΒΗΜΑ
*Άγγελος Τσιγκρής. Εγκλήματα από έρωτα. Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ.
*«τα ερωτικά εγκλήματα και τις τιμωρίες τους» στο Βυζάντιο του Γ. Δ. Καούρα (Περίπλους).
