Τι κι αν υπήρχαν εντάσεις, πανό με χαρακτηρισμούς, συνθήματα και φωνές με διακοπές και δυναμισμό;
Η χτεσινή διαδικασία ήταν από τις πιο μεστές που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο δημόσιου διαλόγου κι έδειξε πως όταν το θέμα « καίει» οι ενδιαφερόμενοι για το Πάρκο Γεωργιάδη έχουν, ένθεν κακείθεν επιχειρήματα και δίνουν νόημα και ουσία στη δημόσια διαβούλευση!
Και απεδείχθη στην πορεία πως οι πολίτες είχαν δίκιο που έβαζαν ζητήματα που ήθελαν διερεύνηση για να ξεκαθαρίσει το θολό πεδίο της τεχνικής μελέτης της ανάπλασης του έργου... όπου πολλές φορές, όπως εύστοχα διατυπώθηκε, μόνο ανάπλαση δεν ήταν στην πόλη τα όποια έργα!
Βέβαια κι ο Δήμος δεν είχε ανάγκη να ήταν φοβικός σε μια τέτοια συνάντηση, αφού κι επιχειρήματα διαθέτει και η τοποθέτηση Αναστασάκη ήταν συγκροτημένη κι έδωσε απαντήσεις ( σε αυτούς βέβαια που ήθελαν να τις ακούσουν). Κι εν τέλει μόνο κερδισμένη βγαίνει η Λότζια μέσα από τη διαδικασία αφού το τρίωρο της διαβούλευσης, για τους αντικειμενικούς και ουδέτερους, κάνει τους συμμετέχοντες πιο... πολίτες, σε μια πόλη που δεν συνηθίζει να κουβεντιάζει έστω και με δυναμικό τρόπο!
Βέβαια υπάρχει και το δια ταύτα: το έργο να γίνει, με τις απαραίτητες διορθώσεις και τις επισημάνσεις όλων των φυλών του Πάρκου και κυρίως να μην χάσει το χαρακτήρα του ως ένας χώρος που λειτουργεί για το μπόλιασμα δράσεων και σκέψεων. Διότι αν κάποιοι βάζουν ως επίφαση το διάλογο για να μη γίνει το έργο τότε δεν έχει νόημα !
