της Εύας Καπελλάκη Κοντού
Με αφορμή τις άγιες ημέρες που ο δωδέκατος μήνας του χρόνου μάς φέρνει, σκέφτηκα να δώσουμε λίγη παραπάνω προσοχή, αγάπη και τρυφερότητα στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
Επισκέφτηκα ανθρώπους μεγάλους και μόνους στα χωριά του νότου, που προσπαθούν να ζήσουν αναπολώντας τη ζωή που πέρασε κι αυτή που μένει. Υπάρχουν άνθρωποι σε μικρά απομακρυσμένα γραφικά χωριά που περιμένουν… κάτι περιμένουν με το βλέμμα καρφωμένο στο φως!
Δεν άντεξα και ρώτησα μια, δυο, τρεις… φορές και η απάντηση μια και μοναδική:
-Τα παιδιά μου και τα εγγόνια, μέρες πού ναι!- κι ένα δάκρυ βιαστικά κύλισε στα οργωμένα μάγουλα σαν την μάνα γη.
-Αλλά;
- Μου ξέφυγε.
-Αλλά παιδί μου δεν μπορούν να κατεβούνε από τη Χώρα, γιατί δεν έχουν λεφτά!-
Δεν ήξερα τι να πω για να είναι παρηγορητικός ο λόγος μου και ανακουφιστικός συνάμα. Σταμάτησε τη σκέψη μου ο λόγος της γιαγιάς μιλώντας μου με χαρά για τους ανθρώπους που μια φορά την εβδομάδα πηγαίνουν στο σπίτι της, το καθαρίζουν και δεν σταματούν σ’ αυτό αλλά προχωρούν στην πιο ουσιαστική επικοινωνία με την αρμόδια κοινωνική λειτουργό, ακόμα και τη νοσοκόμα για τις πρώτες βοήθειες: μέτρηση πίεσης, μεταφορά φαρμάκων από το πλησιέστερο φαρμακείο, φροντίδα για την τήρηση της ιατρικής θεραπείας, ατομική υγιεινή, οικογενειακή φροντίδα…
Ίσα που πρόλαβα να ρωτήσω πώς ονομάζεται αυτή η υπηρεσία βοήθειας σε πάσχοντες και έχοντες ανάγκη ανθρώπινη, «Βοήθεια στο Σπίτι» μού απάντησαν!
Οι συλλογισμοί ήταν τόσοι, σε όρια χρόνου περιορισμένα. Τι σπουδαία δουλειά κάνουν αυτοί οι άνθρωποι συντονισμένα, ομόφωνα και με χαμόγελο αγάπης στα χείλη! Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη, κι εκεί σταμάτησα για πολύ γιατί είναι και η πιο σπουδαία σ’ αυτούς τους σκληρούς καιρούς που ζούμε και αγωνιζόμαστε. Είναι θαύμα να βάζεις για κάποιες ώρες τις προτεραιότητες σου στην άκρη, τις ανάγκες σου, που σίγουρα θα είναι πολλές, και να προσφέρεις αγάπη, βοήθεια και αμέριστη συμπαράσταση ψυχολογική με συναισθήματα αγάπης και στοργής. Αυτά τα συστατικά συνθέτουν την ανθρώπινη υπόσταση εξάλλου, λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Διαπίστωσα πως αν δεν υπήρχε αυτή η υπηρεσία «Βοήθεια στο Σπίτι» σίγουρα τα προβλήματα θα ήταν πολλαπλάσια για τους αγαπημένους μας παππούδες και τις λατρεμένες μας γιαγιάδες. Όσο κι αν τους αγαπάς δεν μπορείς να τους βοηθήσεις λόγω οικονομικών δυσχερειών και είναι τόσες πολλές! Πηγαίνουν [ «Βοήθεια στο Σπίτι»] σε όλα τα χωριά και οικισμούς που είναι κάπως εγκαταλελειμμένοι, κυρίως σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές, στο νότο του νομού Ηρακλείου. Το έργο τους αποτελεί προσφορά στον συνάνθρωπο, στον γέροντα, στον πάσχοντα, σ’ εκείνον που περιμένει κάτι, κοιτάζοντας κατάματα το φως από μια χαραμάδα.
Αυτή είναι η αποστολή μας τελικά κι όχι η επιμέλειά μας να πληρώσουμε τους αβάσταχτους φόρους δίχως ανταπόδοση. Ο Άνθρωπος για τον Άνθρωπο!
Για να μην υπάρχουν…
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα…
Η Εύα Καπελλάκη – Κοντού είναι Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II"
