Του Ιωάννη Παλλήκαρη
Φέτος ,το όψιμο καλόκαιρο για πρώτη φορά αποφάσισε πολύ αργά στις 6 του Δεκέμβρη 2017, να αφήσει τον χειμώνα να του πάρει την τελευταία του πνοή . Λες και ήθελε να κρατήσει την Περσεφόνη όσο γίνεται περισσότερο πάνω στην γη ,να σεργιανίζει ανάμεσα στα λουλούδια ,στους κήπους της , στα δέντρα της , να ξημερώνει η ημέρα με μια χαχαλιά αγριολούλουδα και να χαιρετά την ήλιο με μια ξεχωριστή μαντινάδα .
Φαινεται οτι ,οι καιροί ήξεραν οτι ο χειμώνας θα πέσει φετος βαρύς στις πλατες των Τερζακηδων και των Τζεδάκηδων και όλων εμάς που θρηνούμε σημερα , και καθυστερούσαν επίτηδες τον καλοκαιρινό ήλιο στο ταξειδι του προς την Δύση .
Εσυ ,ομως αρχοντισα κυρία μας ο δικός μας ηλιος ,εσύ η δική μας Περσεφώνη , ήθελες αυτη την φορα να ακολούθηςης το πεπρωμένου του μυθικού ονοματός σου και να σκεπαστείς κατω απο από το ζεστό χώμα της γης της , ακριβως την πρωτη μερα που ηλθε το κρύο στην Κρήτη.
Εμεις ,όμως αγαπημενη μας Περσεφώνη φετος θα ημαςτε παγωμένοι δίπλα στο τζάκι σου περιμένοντας να φέρεις το πρώτο δαδί της φλόγας σου .
Σε θυμούμαστε κάθε μέρα ,να έχεις σφικταγκαλιαςμενα
ενα δέματι λουλούδια η ξύλα και να ζυγίζες το κορμί σου ρυθμικά, με μια μικρη κλήση πριν πατήσεις στο επόμενο σκαλοπάτι .
Στην ζωή σου ειχες κανει απειρες φορες αυτη την διαδρομή , κουβαλώντας μέσα στην ζεστη σου αγκαλιά κλαδιά ελιάς , νανουρίζοντάς και προθερμαινοντας τα πριν τα αποθέςεις στην μάχη της πυράς ,για να ψήσεις το καθημερινό φαί.
Το πυρομαχι απο ντόπιο πηλο και το τσικάλι
σου και αυτο πήλινο ,απο το ιδιο χώμα που εθρεψε την ελιά και τον καρπό της ,στο κήπο της Περσεφώνης .Ολα απο τα ιδια στοιχεία της ευλογημένης κρητικής γης .Καμια παραφωνία , τίποτε ξένο στην σύνθεση αυτής της ιερής και επαλαμβανόμενης καθημερινότητας σου .
Και ΕΣΥ ,ενα δέματι με τα κλαδιά και τα λουλούδια ΣΟΥ χόρευες μαζι τους καθε μερα αυτο το ιδιόρρυθμο ταγκό ,περιμένοντας την εξαυλωση τους στο πυρομαχι του αρχοντικού σου .
Προχθες το πυρομαχι σου χάλασε για τις ανάγκες του Κυρού σου ,του Σηφη που σαν φλόγα αναμμένη παντα στεκόσουν
δίπλα του και τον υπηρετούσες με αυταπάρνηση.
Και ακομη χθες βραδυ οταν επέμενα να μου πεις πως νοιώθεις , βλεποντας σε να βαριαανασαίνεις μου επιβεβαίωνες καθησυχαστικα, «νοιωθω ελαφρύτερη «
Σήμερα ,ξερω οτι μου μιλούσε η ψυχή σου που προετοιμαζόταν την επόμενη το πρωί , να ταξιδέψει ανάλαφρη και ελεύθερη στο ψηλότερο σημείο του ουρανού μαζι με τους αγγέλους .
Αιώνια η μνήμη σου Aγαπημένη μας , Παντάνασσα Mητέρα Περσεφώνη, ιερή θεά της ρεθυμνιώτικης γής κι απο σήμερα του Άδη.
Ο γυιός σου
Ιωάννης Παλλήκαρης
