του Δημήτρη Καρατζάνη
Ομολογώ ότι φέρνω στη μνήμη μου με... νοσταλγία, κείνες της ηρωικές μέρες που ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον επισκεπτόταν την Αθήνα πυροδοτώντας την εξέγερση κάθε αριστερής συνείδησης. Θυμούμαι, και... ανατριχιάζω ακόμα, το έκτακτο δικαστήριο που είχε στηθεί στο Σύνταγμα,προκειμένου να τον δικάσουν για τα ''εγκλήματα'' κατά της ανθρωπότητας, με πρόεδρο- αν θυμάμαι καλά- την ''επική'' μορφή της αριστεράς ,τον ηθοποιό Κωστα Καζάκο (βολεμένο σήμερα σε κάποιο ΔΗΠΕΘΕ) και εισαγγελέα τον κ.Κοντονή ,καταξιωμένο πια υπουργό Δικαιοσύνης.
Από τότε βέβαια, έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω απ τo γεφύρια της Αττικής και οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη χώρα, είναι πραγματικά κατακλυσμιαίες, με πρώτη, το θρόνιασμα της... αριστεροδεξιάς, στην πολυθρόνα διακυβέρνησης της χώρας..
Εξέλιξη εντυπωσιακή , που ακολουθήθηκε από ολόκληρη σειρά ''θαυμάτων'', που αλλάξανε εντυπωσιακά το πολιτικό μας σκηνικό
''Οι φονιάδες των λαών'' έγιναν-εν πλήρη μεσημβρία- ''μεγάλοι σύμμαχοι'' στους οποίους προστρέξαμε ''ικέτες'' τις δύσκολες στιγμές, με τον πρόεδρο τους μάλιστα τον Ομπάμα, να τον καλούμε ''χιλιοπαρακαλετά'' στην Αθήνα και να του αποδίδουμε τιμές, μεγαλύτερες ακόμα και από κείνες που είχε γνωρίσει ο Ρωμαίος αυτοκρατορας Αδριανός πριν 1900 χρόνια,κατά την επίσκεψη του στην πόλη της Παλλάδος .
Η άκαρδη και άτεγκτη ''μαντάμ Μέρκελ'', σύμβολο του γερμανικού ανθελληνισμού ,μεταμορφώθηκε σε ένα βράδυ ή μάλλον σε ένα εξάμηνο, σε τρυφερή ''θείτσα'' ,την οποία ο κ. Τσίπρας δεν παραλείπει,να καληνυχτίζει τηλεφωνικά, κάθε βράδυ, πριν πάει στο κρεββάτι του.
Τέλος στο πρόσωπο του απαξιωμένου στα Συριζέικα μάτια ''Ολαντρέου'' και του διαδόχου του Μακρόν -εκπρόσωπο του τραπεζικού κατεστημένου μέχρι πριν λίγο- ανακαλύψαμε ξαφνικά φίλους ''καρδιακούς'', που βάλανε πλάτη στα ζόρια μας.προκειμένου να έχει αίσια έκβαση η καλοκαιρινή κυβίστηση Τσίπρα το 2015. Η γνωστή πλέον''κωλοτούμπα'' , όπως έχει καταχωρηθεί ο όρος διεθνώς.
Εμάς βέβαια , δε μας χαλάνε αυτά τα ''θαύματα''. Θα λέγαμε μάλιστα ότι τα βλέπομε με πολύ συμπάθεια ,και χαιρετίζουμε την προσγείωση του Τσίπρα- έστω και ανώμαλα-στον κόσμο της πραγματικότητας. Γιατί,βλέπεις, στην πολιτική, ''τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα''και τα ''φούμαρα'',έχουν εξαιρετικά περιορισμένο ''προσδόκιμο επιβίωσης' 'ή, όπως το λέει με γλαφυρότητα ο λαός, ''διαρκούν από τα σύκα μέχρι τα σταφύλια''
Απέναντι στον αρχηγό της υπερδύναμης λοιπόν σήμερα, ο Τσίπρας, σε μια δύσκολη διαπραγμάτευση που την καθιστά ακόμα δυσκολότερη η προσωπικότητα του συνομιλητή του .Είναι γεγονός όμως ότι η συγκυρία ,αλλά και τα όπλα που έχει στη φαρέτρα του ο Ελληνας πρωθυπουργός τον ευνοούν, σε κάποιο έστω, βαθμό.
Δεν μπορεί ,λόγου χαρη ,η αμερικανική ηγεσία να παραβλέψει το γεγονός ότι η Ελλάδα αποτελεί σήμερα την Ά γραμμή της Δύσης απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία και ακόμα ότι είναι μια χώρα σταθερή, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ,με εμπεδωμένη δημοκρατία και άριστες σχέσεις με τους πιο στενούς συμμάχους της στην περιοχή ,το Ισραήλ και την Αίγυπτο .
Ούτε βέβαια το γεγονός,ότι ,μετά απ όσα συμβαίνουν στην Τουρκία και τη σταδιακή απομάκρυνση της χώρας αυτής από την Ευρωατλαντική οικογένεια ,οι δικές μας αεροναυτικές βάσεις , με πρώτη εκείνη της Σουδας, καθίστανται απολύτως απαραίτητες για τους στρατηγικους σχεδιασμούς της υπερδύναμης ,με δεδομένη μάλιστα την επιδεινούμενη αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή.
Πέρα όμως από τους γεωστρατηγικούς, υπάρχουν και ισχυροί οικονομικοί λόγοι που συνηγορούν στο μεγάλο αμερικάνικο ενδιαφέρον για τη χώρα μας . Στην περιοχή βλέπεις μετέχουν σε πετρελαϊκές έρευνες , αμερικανικές εταιρείες κολοσσοί και ακόμα ότι αυτή στο μέλλον, μπορεί να εξελιχθεί σε ''γέφυρα'' μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου από τα μεγάλα κοιτάσματα της Αιγύπτου και του Ισραήλ, προς την Ευρώπη.
Υπάρχουν συνεπώς ''χαρτιά'' στα χέρια του Τσίπρα, που αν τα χρησιμοποιήσει σωστά, μπορεί να αποκομίσει ουσιαστικά οφέλη για τη χώρα .
Χαρτιά που δεν έχουν σχέση μόνο με τα εθνικά ζητήματα (Ελληνοτουρκικά,Κυπριακό ,Σκοπιανό κλπ) και τα εξοπλιστικά,αλλά και την οικονομία, και κυρίως με τα θέματα που άπτονται της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Το ερωτηματικό βρίσκεται στην προετοιμασία και την ικανότητα της διαπραγματευτικής μας ομάδας , απέναντι σ ένα απρόβλεπτο Τραμπ, και σε σκληρούς και έμπειρους επαγγελματίες .
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, θα γίνει σωστή δουλειά, και δε θα βρεθούμε ξανά στη θέση να πανηγυρίζουμε για μια''νίκη'',σαν αυτές που ζούμε τα τελευταία δυόμιση χρόνια. Νίκη όπου περισσεύουν οι φωτογραφίες και το μπλα -μπλα ,αλλά,όπως λέμε στην Κρήτη, από ''τηγανίτους μπράμα''.
