του Δημήτρη Καρατζάνη
Ποιος ήταν άραγε ο στρατηγικός στόχος της επίσημης επίσκεψης Ερντογάν στη χώρα μας, ύστερα από 65 χρόνια απουσίας ανάλογης επίσκεψης ;Μια λογική απάντηση θα ήταν , η βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δυο χώρες ,που από το 1955 και μετά, βρίσκονται σε μόνιμη αντιπαράθεση με κυμαινόμενο-κατά τις περιστάσεις- βαθμό οξύτητας
Ήταν κατάλληλη αυτή η στιγμή για ένα τέτοιο εγχείρημα την στιγμή που η χώρα δε βρίσκεται στα καλύτερα της,τόσο σε ότι αφορά τη διεθνή θέση της ,όσο και τις συνιστώσες ισχύος της και όταν η-απόλυτη- εξουσία στην Τουρκία, βρίσκεται στα χέρια ενός αδίστακτου πολιτικού, που έχει ρίξει στις φυλακές χωρίς δίκη εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο και δε δίστασε να καταρρίψει ένα Ρωσικό μαχητικό, που παραβίασε ελάχιστα δευτερόλεπτα τον εναέριο χώρο της Τουρκίας ;
Δεν περιείχε η απόφαση αφ εαυτής ένα ρίσκο ;Πολύ περισσότερο όταν, ούτε η διεθνής συγκυρία παρείχε κάποιο ευνοϊκό κίνητρο γι αυτήν την κίνηση, ούτε είχε προηγηθεί κάποια σχετική προεργασία, ώστε με την ευκαιρία της συνάντησης, να μπορούσε να βγεί στην επιφάνεια και κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα .
Ας δεχτούμε όμως ότι η συνάντηση κρίθηκε απαραίτητη από την κυβέρνηση ,αφ ενός, για λόγους που έχουν να κάνουν με την πύκνωση των αφίξεων στο προσφυγικό τελευταία και αφ ετέρου, λόγω της έντασης των παραβιάσεων -παραβάσεων στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου.
Δεν θά πρεπε όμως ο σχεδιασμός της επίσκεψης να είναι εξαιρετικά προσεκτικός και να επεκτείνεται μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και -γιατί όχι- να έχει προηγηθεί και ενημέρωση όλων των κομμάτων, ώστε να διαμορφωθεί μια ενιαία εθνική γραμμή ;
Αντι γι αυτό, ακολουθήθηκε προφανώς το γνωστό μοντέλο του ''απόψε αυτοσχεδιάζουμε', που συνηθίζεται ευρέως ,στη μίζερη πραγματικότητα μας
Τα αποτελέσματα τα παρακολούθησαμε όλοι. Έναν Ελληνα πρόεδρο -στριμωγμένος κυριολεκτικά στον προεδρικό καναπέ- να αιφνιδιάζεται πλήρως από την αντίδραση του Ερντογάν στην προσφώνηση του και τον Τούρκο ''σουλτάνο'' με χαρακτηριστική άνεση και προκλητικότητα, να θέτει μια καθαρά δική του ''ατζέντα''.
Συνέβη δηλαδή το πρωτοφανές στα διεθνή διπλωματικά χρονικά. Να συζητιώνται ''on camera'' θέματα που κανονικά ''ανοίγονται'', μόνο πίσω από κλειστές πορτες και υπό αυστηρή διαβάθμιση ασφαλείας
Καθόλου περίεργο λοιπόν που τα 5- 6 λεπτά της συνάντησης που προέβλεπε το πρόγραμμα,΄'ξέφυγαν'' και φθάσανε τα 45 με τον Ερντογάν να μονοπωλεί το βήμα και να κάνει ... μαθήματα δημοκρατίας και διεθνούς Δικαίου .Την ίδια ώρα, που ο φανερά ταραγμένος από την εξέλιξη' 'δικός'' μας ,αναζητούσε διέξοδο στο στρίμωγμα του Τούρκου ,επικαλούμενος την αδόκιμη για την περίπτωση ...ερμηνεία των συνθηκών
Κι ευτυχώς που το απόγευμα ο πρωθυπουργός-και αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσομε-έβαλε τα πράγματα στη θέση τους κι απάντησε όπως έπρεπε, στην προκλητικότητα ,και τους λεκτικούς ακροβατισμούς του Τούρκου προέδρου.
Με λίγα λόγια, χωρίς η χώρα να επωφεληθεί στο ελάχιστο από την επίσκεψη Ερντογάν του δώσαμε την ευκαιρία ,να ανοίξει για πρώτη φορά το θέμα της Λωζάνης σε κορυφαίο επίπεδο και μπροστά σε Ελληνικό ακροατήριο,να παρουσιαστεί ως προστάτης των Μουσουλμάνων της Θράκης και όχι μόνο, και να περάσει στο εσωτερικό της χώρας του την εικόνα του νέου ''Ατατούρκ''.
Ας προσέχαμε, είναι το μόνο ,που μπορεί να σκεφτεί κανείς.
