*Του Δ. Μιμή
Ο χειμώνας πλησιάζει και μ΄ αυτόν επιστρέφει όπως κάθε χρόνο η εκστρατεία του εμβολιασμού κατά της εποχικής γρίπης. Σήμερα ένα παραπάνω με την επιστροφή της ιλαράς με μια υψηλή ικανότητα μόλυνσης και μετάδοσης που τα κρούσματα της έχουν εμφανιστεί και στο νησί μας.
Η εμφάνιση της ξεχασμένης νόσου οφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση του πληθυσμού που δεν εμβολιάζεται λόγω των αντιεμβολιαστών γονέων που ένεκα της κουλτούρας των δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να εμβολιαστούν.
Στη χώρα μας υπάρχει όπως και σ΄ άλλες χώρες σκεπτικισμός σχετικά με την επικινδυνότητα των εμβολίων και γι΄ αυτό η πολιτική εμβολιασμού υποχωρεί μεταξύ της υποχρέωσης και της σύστασης. Θα λέγαμε ότι υπάρχει μια ανυπακοή και ότι είναι αυτό το πρόβλημα που θα πρέπει να λύσουμε.
Οι ειδικοί θα πρέπει να εξετάσουν με προσοχή τα επιχειρήματα που φέρνουν αυτόν τον δισταγμό για να κατανοήσουν πως μπορούν ν΄ απαντήσουν σ΄ αυτές τις αμφιβολίες και να εξαλείψουν έτσι τις ανησυχίες σχετικά με τον εμβολιασμό.
Όμως γιατί τα εμβόλια είναι τόσο ύποπτα; Πως μπορούμε να καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά αυτήν την μεγάλη δυσπιστία που υπάρχει απέναντι σ΄ αυτά;
Αρκετοί πιστεύουν ότι τα εμβόλια εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εργαστηρίων. Άλλοι πάλι θεωρούν αυτό ανεύθυνο, αν όχι εγκληματικό και ότι η άρνηση του εμβολιασμού οδηγεί την ανθρωπότητα στο σκοταδισμό. Υπάρχει και μια Τρίτη άποψη που λέει ότι ο εμβολιασμός πρέπει να γίνει υποχρεωτικός και που πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των υποχρεωτικών εμβολίων.
Πιστεύω ότι ο εμβολιασμός είναι καθήκον των πολιτών και ταυτόχρονα μια συλλογική ευθύνη όπου προστατεύει ο ένας τον άλλον. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα έναντι της δυσπιστίας και της φοβίας για τον εμβολιασμό δεν είναι να κάνουμε γενικά ενημερωτικές ομιλίες. Κάθε εμβόλιο έχει διαφορετικό ιστορικό, ξεχωριστά πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Σήμερα θα πρέπει να εξεταστεί η περίπτωση της αύξησης του αριθμού των υποχρεωτικών εμβολιασμών στα παιδιά παρά το ότι μπορεί να υπάρχει απροθυμία για τον εμβολιασμό από μια μικρή μερίδα οικογενειών. Στον ιατρικό όμως χώρο, σ΄ αντίθεση με τις οικογένειες αυτές υπάρχει η άποψη της συλλογικής πρόληψης με το σκεπτικό ότι ο εμβολιασμός προστατεύει τους συνανθρώπους μας.
