Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που είναι αποτέλεσμα της ανασφάλειάς μας. Όσο μεγαλύτερη ανασφάλεια νιώθουμε τόσο συχνότερη και εντονότερη είναι η ζήλια μας. Ζηλεύουμε το/τη σύντροφό μας το/τη συνάδερφό μας, τα αδέρφια μας ,τους νεότερους από εμάς ανθρώπους και κάποιες φορές τα ίδια τα παιδιά μας.
Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα νεύρα μας και πάντα βρίσκουμε λόγους που μας κάνουν έξω φρενών.
Περίεργο όμως είναι, που οι λόγοι και οι αιτίες βρίσκονται πάντα, στη συμπεριφορά των άλλων.
Η ζήλια όμως αγαπητοί φίλες και φίλοι, είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και δεν έχει να κάνει με κανένα άλλο πρόσωπο.
Είναι βασανιστικό συναίσθημα για όποιους το νιώθουν, αλλά και κουραστικό για όσους το εισπράττουν.
Ο ανασφαλής άνθρωπος υποσυνείδητα ή συνειδητά, θέτει τον εαυτό του στην κατάσταση της σύγκρισης, με κάποιον άλλο άνθρωπο και αισθάνεται πως μειονεκτεί.
Από μόνη της όμως αυτή η διαδικασία, είναι παράλογη γιατί, οι άνθρωποι δεν συγκρίνονται . Και δεν συγκρίνονται γιατί ο καθένας μας είναι μοναδικός. Με τα προτερήματα και τα ελαττώματα μας. Με τις καλές και τις λιγότερο καλές μας στιγμές.
Οι άνθρωποι που ζηλεύουν συνήθως είναι καχύποπτοι.
Δεν εμπιστεύονται κανέναν, και αυτό συμβαίνει επειδή δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους, γιατί, πολύ απλά δεν τον γνωρίζουν.
Αν λοιπόν ανήκουμε σ αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που νιώθουν αυτό το βασανιστικό συναίσθημα της ζήλιας, το οποίο κάνει τους γύρω μας να απομακρύνονται από κοντά μας και δηλητηριάζει τη σκέψη και τη ζωή μας ,καλό θα είναι να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό, ή σε κάποιον κοντινό μας άνθρωπο για να μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όσο ο καθένας μας μπορεί.
Ένα πρώτο σημαντικό βήμα είναι να το αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας.
