του Γιώργου Σισαμάκη*
Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει με αφορμή τη διαδικασία εκλογής πρόεδρου του νέου φορέα της κεντροαριστεράς σε σχέση με την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Κρίσιμο θα ήταν βεβαία η συζήτηση να μην περιοριστεί εκεί αλλά να επεκταθεί σε επίπεδο αρχών, αξιών θέσεων και πολιτικού προσανατολισμού.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε την τάση να συνδέουμε την πρόοδο με τη τεχνολογία και να δεχόμαστε a priori οτιδήποτε τεχνολογικό ως καινοτόμο, προχωρημένο, προοδευτικό κλπ. Είναι αρκετές περιπτώσεις που η παραπάνω παραδοχή είναι ορθή όμως αυτό δεν αφορά το σύνολο των τεχνολογικών εφαρμογών και λύσεων.
Ομολογουμένως έχει προβληματίσει αρκετά αν θα πρέπει να ακολουθηθεί μια τέτοια διαδικασία για την εκλογή προέδρου ενός φορέα που ως πολιτική αναφορά και σημαία προβάλλει την πρόοδο έναντι της συντήρησης, την ανοικτότητα έναντι των κλειστών συστημάτων και την ενδυνάμωση και ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών κυρίως μέσα από τη συμμετοχή των πολιτών κάνοντας πράξη το μοτο «με το πολίτη για τον πολίτη».
θα πρέπει όμως πραγματικά και τελικά να αναλογιστούμε και να ορίσουμε τι είναι περισσότερο επίκαιρο και προοδευτικό από την απόλυτη δημοκρατική έκφραση μέσα από τη διαδικασία των εκλογών με τη δια ζώσης παρουσία..!
Ας υποθέσουμε (ως οικονομολόγος έχω το κουσούρι να χρησιμοποιώ υποθέσεις για την εξαγωγή συμπερασμάτων!!!) ότι όλα τα ζητήματα ταυτοπροσωπίας, αντικειμενικότητας και ελευθερίας της ψήφου έχουν λυθεί και επιπλέον δεν υπάρχει κανένα απολύτως τεχνικό πρόβλημα με την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Με την υπόθεση αυτή ουσιαστικά φέρνουμε τη συζήτηση στη σωστή κατά την άποψη μου διάσταση, αυτή της αντίληψης που έχει ο καθένας μας για τη δημοκρατία, τους θεσμούς και τους συμβολισμούς της.
Η ηλεκτρονική ψηφοφορία εμπεριέχει ένα μεγάλο κίνδυνο, αυτόν του να εκπαιδεύσει ανθρώπους (κυρίως τη νέα γενιά) και να εμπεδώσει στην κοινωνία την αντίληψη ότι μπορεί να παρέμβει και να διαμορφώσει τις εξελίξεις μέσα από το σπίτι του ο καθένας και πίσω από τον υπολογιστή του. Με αυτό τον τρόπο, οδηγείται η κοινωνία στην αποξένωση, οι νέοι στον ατομικισμό και στη μη ουσιαστική συμμετοχή.
Αρχίζω και τρομάζω στη σκέψη της επικράτησης της ψηφιακής εποχής έναντι της πραγματικής. Είναι όμως θέμα αντίληψης και βιωμάτων. Στο δικό μου λοιπόν μυαλό οι εκλογές και η άσκηση του δικαιώματος σου είναι γιορτή και χαρά, γιορτή της δημοκρατίας και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Εδώ λοιπόν στην Ελλάδα στην πατρίδα που γέννησε την δημοκρατία, τις γιορτές και τις χαρές μας συνηθίζουμε να τις μοιραζόμαστε με φίλους και όχι να τις περνάμε μόνοι μας στον καναπέ του σπιτιού μας.
Πιστεύω ότι αν η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος περιοριστεί στην ψήφο πίσω από ένα υπολογιστή και πάψει η ενεργός συμμετοχή ως κυρίαρχη αντίληψη, αν πάψει η ανταλλαγή απόψεων με ανθρώπους που μπορούμε να τους ακούσουμε, να δούμε και να τους αγγίξουμε έχουμε τελειώσει ως κοινωνία και δε μπορούμε πια να μιλάμε για διεκδικήσεις και για κοινωνικούς αγώνες.
Καλώ λοιπόν όλο το δημοκρατικό κόσμο που θα συμμετάσχει σε αυτή τη διαδικασία, ακόμα και αν τελικά του δοθεί η δυνατότητα να το κάνει από το σπίτι του, να προτιμήσει να ασκήσει το δικαίωμα του δια ζώσης.
Να ξαναβρεθούμε και να ξαναγνωριστούμε… στους δρόμους, στις πλατείες, στα καφενεία, στα εκλογικά κέντρα , να αισθανθούμε συμμέτοχοι σε μια γιορτή για τη δημοκρατία..
* Ο Γ. Σισαμάκης είναι πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου
