του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Έξι μήνες σχεδόν. Μοιάζει απίστευτο. Αδιανόητο. Το ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται όμηρος και αλυσοδεμένος στα χέρια μιας σπείρας ανθρώπων που δεν έχουν κανένα ιδεολογικό, προσωπικό, κοινωνικό κίνητρο. Παρά μόνο τα χρήματα! Ναι, μια θρασύδειλη δράκα ανθρώπων εξακολουθεί να κρατά σχεδόν 170 μέρες έναν επιχειρηματία για να πάρει λύτρα! Ούτε στη Λατινική Αμερική δεν γίνονται αυτά κι όπου έγιναν είχαμε άλλους λόγους…
Στις 50 μέρες έγραφα για την απαγωγή Λεμπιδάκη: «Δεν επηρεάζεται ένας άνθρωπος, μια οικογένεια. Αλλά χιλιάδες συμπολίτες μας. Μια κοινωνία ολόκληρη. Αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο». Και δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό σήμερα…
Τόσος καιρός μετά και εξακολουθούν κάποιοι να «παίζουν» με μια κοινωνία ολόκληρη! Τι τους δίνει την ευχέρεια να αποθρασύνονται άραγε; Η ανοχή μας; Η ατιμωρησία; Το όνειρο μιας πενταροδεκάρας που θα πάρουν;
Ακόμη και οι απαγωγείς –σε άλλες περιπτώσεις- που κρατούσαν το θύμα τους 10 με 20 μέρες και μετά το ελευθέρωναν , μας είναι πιο …συμπαθείς από τους συγκεκριμένους δράστες. Αυτοί εδώ έχουν ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο παραλογισμού! Και δεν μπορώ να αντιληφθώ πως αυτοί θα δικαστούν με τους ίδιους νόμους, θα τους επιβληθούν ίδιες ποινές…
Το θέμα ,όμως, δεν είναι αυτοί οι τύποι που ντροπιάζουν την Κρήτη. Είμαστε όλοι εμείς. Τι κάνουμε απέναντι σε αυτό το φαινόμενο που μοιάζει με τη σηψαιμία. Σαπίζουν όλα, δεν υπάρχει ζωή μέσα κι εμείς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ως κοινωνία!
Δεν έχουμε πάρει χαμπάρι…Κυριαρχούν ο ωχαδερφισμός, η αδιαφορία γιατί αφορά… «άλλους» ,όχι εμάς! Κι όμως αφορά εμάς, τους διπλανούς μας, τον απέναντι. Διότι ο κακοποιός που με την ίδια ευκολία αρπάζει έναν άνθρωπο και τον κρατά όμηρο για 6 μήνες για λεφτά δεν έχει κανένα ενδοιασμό να κλέψει, να βιάσει, να σκοτώσει…
Αρκεί άραγε μία έκκληση ενός φίλου, ενός δημάρχου, του αρχιεπίσκοπου;
Μήπως πρέπει να το πάρουμε αλλιώς; Να ανασκουμπωθούμε όλοι μας;
Μήπως να δείξουμε σε κάθε «παρέα» που θεωρεί ότι μπορεί να ασελγεί σε βάρος μιας κοινωνίας ότι «δεν τους παίρνει»; Μήπως πρέπει να πιεστεί το ίδιο το φιλικό και το κοινωνικό περιβάλλον τους- διότι κάποιοι ξέρουν ή υποψιάζονται πια, δεν μπορεί…- να τους απομονώσει και να τους δώσει;
Μήπως πρέπει να μην κλείνουμε πλέον τα μάτια σε τέτοια φαινόμενα, να μην δείχνουμε ανοχή στην πλέμπα της Κρήτης;
Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τακτική όλοι μας; Πολίτες, κοινωνία, αστυνομία; Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η ντροπή!
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της "Πατρίδος"
