Του Δημήτρη Καρατζάνη
Πριν έξι χρόνια τέτοιες μέρες(24 Αυγούστου του 11) ψηφιζόταν με μια ιστορική πλειοψηφία 255 βουλευτών ο Νόμος 4009/11 ευρύτερα γνωστός ως ''νόμος Διαμαντοπούλου'' από το όνομα της τότε υπουργού παιδείας που τον εισηγήθηκε.
Το γεγονός τότε, είχε προκαλέσει ιδιαιτέρως θετικά σχόλια από τα μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη που έκαναν λόγο για κοινοβουλευτική ''ωρίμανση'' και ''σύγκλιση'' των κομμάτων στα μεγάλα έθνικα θέματα ,όπως αυτό της παιδείας, που την έχει ανάγκη ο τόπος.
Δυστυχώς όμως, ο νόμος αυτός που η ψήφιση του δημιούργησε τόση αισιοδοξία δεν αποδείχτηκε ...καλοπόδαρος. Αφού υπέστη μια ''ελάσσονα'' παρέμβαση από τον επόμενο υπουργό,τον κ. Αρβανιτόπουλο, δέχτηκε σήμερα τη χαριστική βολή ,την οριστική δηλαδή κατάργηση του, από τον σημερινό υπουργό παιδείας τον κ Γαβρόγλου.
Με δυο λόγια ο ''ομοιάζων κατά την όψη'' στον ... Αϊνστάιν υπουργός, οδηγεί ακάθεκτος την παιδεία στον... προηγούμενο αιώνα , συμπληρώνοντας τις ''καινοτομίες'' που είχαν εισαγάγει οι προκάτοχοι του, ''χαρισματικοί'' υπουργοί Μπαλτάς και Φίλης.
Από σήμερα λοιπόν νόμος του κράτους το πόνημα Γαβρόγλου κι ας βρίσκονται απέναντι του όλα τα πολιτικά κόμματα ,η Πανεπιστημιακή κοινότητα, οι φοιτητές και (σε πολλά άρθρα του) η επιστημονική επιτροπή της βουλής.
Με αυτά τα δεδομένα πόσες πιθανότητες έχει να μακροημερεύσει; Θεωρούμε ελάχιστες ή καμία. Ήδη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεσμεύτηκε για την κατάργηση του.
Προς τι λοιπόν η εμμονή του υπουργού, να μην ''κάνει βήμα πίσω''; Γιατί τόση αλαζονεία όταν είναι βέβαιο ότι το ''πόνημα'' του δεν θα έχει μέλλον; Γιατί να μην επιδιωχθεί η σύγκληση σε ένα νομοθέτημα, που δεν αφορά το στενό ακροατήριο του Σύριζα, αλλά ολόκληρη την Ελληνική νεολαία;
Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στην ιδεοληψία που χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες και στο ότι έχοντας αποδειχτεί πιο νεοφιλελεύθεροι από όλους τους προηγούμενους, επιχειρούν απεγνωσμένα να ''πουλήσουν'' σε όσους αφελείς τους έχουν απομείνει, λίγο ''σανό'' αριστερισμού.
Και το κάνουν με τον εντελώς πρόχειρο και άγαρμπο τρόπο που ενεργούν, από την πρώτη στιγμή που αναρριχήθηκαν στην εξουσία
Με 149 ''Ναι''λοιπόν , η παιδεία μας μπαίνει πλησίστια στον αστερισμό του ... ''1982'' και, το μόνο που ευχόμαστε είναι ,να μην γίνομε μάρτυρες ''ανηκέστου'' βλάβης της υγείας της μέχρι την κατάργηση του νόμου.
Ανεξάρτητα πάντως από το που θα οδηγηθεί η δύσμοιρη παιδεία από τη ''Γαβρόγλεια'' περιπέτεια, ο νέος νόμος ,θα παραμείνει στην κοινοβουλευτική μας ιστορία και για ένα άλλο λόγο. Για τον αμοραλισμό κάποιων ''εκποσώπων''του λαού που ψηφίζουν χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό ότι τους υποδείξει το κόμμα, αρκεί να συνεχίζεται απρόσκοπτα η νομή της εξουσίας
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί η στάση των κκ Μάρκου Μπόλαρη, Θόδωρου Παραστατίδη, Γιάννη Μιχελογιαννάκη, Παναγιώτη Κουρουμπλή και των κυριών Θεοδώρας Τζάκρη, Μαρίας Κόλλια και Ελένης Κουντουρά που ψήφισαν ''Ναι'' ,και το 2011 και τώρα;
'Μπορεί όμως ο αντιπρόσωπος του έθνους να είναι ''και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ''; Η πράξη απέδειξε ότι μπορεί . Αρκεί να διασώζεται η καρέκλα . Πριν λίγες μέρες ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζον Μακ Κέιν ψήφισε ενάντια στο κόμμα και τον πρόεδρο του, ματαιώνοντας με την ψήφο του την κατάργηση του Obamacare.'
'Tο έκανα γιατί θεώρησα ότι αυτό ήταν το σωστό''.είπε. Πόσοι από τους 149 που είπαν σήμερα ''Ναι'' μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο;
Υπάρχουν όμως περιπτώσεις ακόμα χειρότερες κι από τους παραπάνω επτά ...ναινέδες. Αυτή π.χ του αρχηγού-χάμαι θωρώ και λέω το-Καμμένου ,που ''λιποτάκτησε''από τη βουλή, για να μην πιεί το ...πικρό ποτήρι του διπλού ''ναι''
Κρίμα τη στολή παραλλαγης που ''μοστράρει'' κάθε τόσο...
Υ.Γ Κλείνοντας το κείμενο μου , πληροφορήθηκα το νέο τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων στα σχολεία. Άλλος ένας... θρίαμβος της δημοκρατίας και του πνεύματος Μπαλτά στην Ελλαδίτσα μας, σκέφτηκα.
