του Δημήτρη Καρατζάνη
To Στάλινγκραντ θεωρείται από τους ιστορικούς ορόσημο στην εξέλιξη του ΄Β Παγκόσμιου πολεμου.Το σημείο καμπής (turning point) των επιχειρήσεων όχι μόνο στο Ανατολικό Μετωπο ,αλλά στην όλη έκβαση του πολέμου. Από τη Μάχη αυτή και μετά, οι Γερμανοί έχασαν οριστικά την πρωτοβουλία των κινήσεων και πέρασαν στην άμυνα, στην οποία και περιορίστηκαν μέχρι το τέλος του πολέμου ,εκτός από την απελπισμένη επιθετική αναλαμπή στην αντεπίθεση των Αρδενών ,με τα γνωστά καταστροφικά -για κείνους- αποτελέσματα
Και μπορεί μετά να μεσολάβησαν 26 ακόμα δύσκολοι μήνες μέχρι το τέλος του πολέμου , η πορεία του όμως ύστερα από το Στάλινγκραντ ήταν προβλέψιμη. Όχι μόνο γιατί οι απώλειες που υπέστη η γερμανική πολεμική μηχανή σε άνδρες και υλικά μέσα, ήταν μη αναστρέψιμες, αλλά πιο πολύ, γιατί η ήττα αυτή επέφερε τεράστιο ψυχολογικό αποτέλεσμα. Εγινε η αφορμή να καταρρεύσει ένας μύθος που είχε ''χτιστεί''. Ότι ο Γερμανικός στρατός ήταν αήττητος
Που θυμηθήκαμε σήμερα το Στάλιγκραντ, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, δεδομένου ότι η επέτειος της ιστορικής μάχης που συνοδεύτηκε με την παράδοση στους Σοβιετικούς του Στρατάρχη Πάουλους -ο πρωτος στρατάρχης στη Γερμανική ιστορία που παραδόθηκε στον εχθρό- είναι στις 2 του Φλεβάρη.
Τη θυμηθήκαμε, γιατί θεωρούμε ότι στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο η ''μάχη'' της κυβέρνησης και η αποτυχία της να εγκαταστήσει το επιθυμητό ολιγοπώλιο που προωθούσε στα μέσα ενημέρωσης, θα εχει στην από δω και πέρα πορεία της, αποτελέσματα ανάλογα με εκείνα που ακολούθησαν τους Γερμανούς μετά το Στάλινγκραντ .
Όταν ο Σύριζα, 20 μήνες πριν, ερχόταν πανηγυρικά στην εξουσία. τον ακολούθησε, εκτός από τους δικούς του ''πιστούς'', και ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας, που δεν είχε την παραμικρή σχέση με το χώρο .Απλώς αναζητούσε την ελπίδα ,ένα λιγότερο οδυνηρό δρόμο απ εκείνον που τον είχαν οδηγήσει οι προηγούμενοι .
Προσδοκία που νόμισε ότι εκπληρωνόταν, στο ''καθαρό'' πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου, με ελκυστικό λόγο, που υποσχόταν περισσότερα ακόμα και από κείνα, που ο μέσος πολίτης δεν τολμούσε να φανταστεί
Πριν όμως ''αλέκτωρ φωνήσαι τρις'' ήλθε η σκληρή πραγματικότητα να διαψεύσει με οδυνηρό τρόπο την ελπίδα . Οχι μόνο οι υποσχέσεις έμειναν γράμμα κενό ,αλλά οι καινούργιοι κυβερνήτες, χωρίς σχέδιο και προετοιμασία, ηττήθηκαν οικτρά στην αντιπαράθεση τους με τους δανειστές και τον φόρτωσαν με νέα βάρη.
Ενα καταιγισμό νέων φόρων και περικοπών, μπρος στους οποίους οι προηγούμενοι έμοιαζαν ...πούπουλα.
΄Ηταν συνεπώς επιτακτική ανάγκη να γίνει κάτι από τη μεριά των κυβερνώντων για να αλλάξει το πολιτικό τοπίο.Κάτι που θα αποσπούσε την προσοχή του κόσμου από τα εκρηκτικά καθημερινά του προβλήματα ,θα πρόβαλε το ''ηθικό πλεονέκτημα'' του Σύριζα και τον αγώνα του κατά της ''διαπλοκής'' , ενώ ταυτόχρονα θα ''έστηνε'' ένα ελεγχόμενο ολιγοπώλιο στην ενημέρωση ,με ένα -τουλάχιστον- ''φίλο'' επιχειρηματία και απομάκρυνση των ''ενοχλητικών''
''Άλλαι αι βουλαί ανθρώpων κι άλλα ο θεός κελεύει'', 'όμως. Το πόσο πέτυχε η προσπάθεια αυτή και πόσο συνέβαλε στην ενίσχυση του θρυλούμενου ''ηθικού πλεονεκτήματος'' του Σύριζα με όλα αυτά που ήρθαν στο φως ,για τον εκλεκτό της κυβέρνησης επιχειρηματία - που τελικά παραιτήθηκε- το συνειδητοποιεί κάθε πολίτης ,που παρακολουθεί ''ενεός'' τον αγώνα κατά της ...διαπλοκής του κ. Παπά Μόνο ο ίδιος δε φαίνεται να το αντιλαμβάνεται και συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα. Τουλάχιστον φαινομενικά......
Όπως και νάχει, η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών και η περίπτωση Καλογρίτσα, μπορεί να μην εξελίχτηκε σε Βατερλώ για την κυβέρνηση, γιατί δεν επέφερε την άμεση κατάρρευση της, αποτελει όμως αναμφίβολα κάτι που ''κόβει'' σε Στάλινγκραντ Ένα πλήγμα από το οποίο - εκτιμούμε- δε θα ανακάμψει ποτέ. Το θέμα είναι αν το συνειδητοποιεί αυτό και η ιδια, και,προπαντός, αν προτιμήσει την παραμονή της μερικούς ακόμα μήνες στην εξουσία, με τίμημα την καταστροφή της χώρας.
