της Γεωργίας Καρβουνάκη
Καλοκαίρι, κουνούπια, καρπούζια και, κυρίως, ζέστη! Τόση που σε ζαλίζει, σε αποκόπτει από την πραγματικότητα. Ο εγκέφαλος πρώτος πλήττεται καίρια από τις βλαβερές συνέπειες του καύσωνος. Για κάποιους είναι ένα αξεσουάρ που τους βοηθά να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις, τι φοράμε πάλι σήμερα;, πάει το κίτρινο με το μωβ;, καφέ στην παραλιακή ή στο κέντρο;, μανικιούρ τετράγωνο ή μυτερό; Για άλλους είναι το κέντρο της ύπαρξής τους, δεν αποφασίζουν καν αν θα φάνε το αυγό μελάτο ή σφιχτό αν δεν το σκεφτούν καλά. Σε κάθε περίπτωση τον χρειαζόμαστε καλογυαλισμένο και ακμαίο.
Στην εποχή της πληροφορίας που ζούμε φιλτράρει τα εισερχόμενα ο εγκέφαλος, από δω το χρήσιμο, από κει το σκάρτο, απέναντι το τρολάρισμα. Φτάνει στο σημείο το καημένο το όργανο να μπουκώνει, να παθαίνει μια σύγχυση και να μην ξεχωρίζει ποιο είναι τι, ευελπιστώντας ότι με τις πρώτες δροσιές θα γίνει reset και θα επανέλθει στα ίσια του.
Κάπως έτσι έγινε όταν ένα μικρό χαρτάκι, με ευκρινέστατη ιερή σφραγίδα, έφτασε στα χέρια της γράφουσας.
Αρχικά νόμιζα ότι επρόκειτο για απάτη ή τρολάρισμα και πήγα να το πετάξω και να το ξεχάσω. Γιατί, αν πίστευα έστω και μια λέξη απ’ όλα αυτά, θα καταρρίπτονταν αυτομάτως όλα όσα πίστευα περί συντηρητισμού της εκκλησίας και πνευματικότητας των θρησκειών και δεν το ήθελα. Δεν θα ξεχάσω ότι πριν από λίγα μόλις χρόνια ο πολιτιστικός σύλλογος προαστίου της πόλης μας ζήτησε την αίθουσα της εκκλησίας για τη διοργάνωση αποκριάτικης εκδήλωσης για τα παιδάκια της περιοχής και πήρε αρνητική απάντηση επειδή οι Απόκριες είναι συνδεδεμένες με παγανιστικές τελετές και τα νήπια που θα ντύνονταν πειρατές και Ζορό ήταν ικανά να υπονομεύσουν το θρησκευτικό συναίσθημα και να καταργήσουν κάθε συμβολισμό της χριστιανικής πίστης. Άρα, χοροεσπερίδα που διοργανώνεται από μονή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης δεν παίζει. Πολύ δε περισσότερο που περιλαμβάνει, σύμφωνα με το μικρό αυτό χαρτάκι, λαχειοφόρο αγορά, με -θείο- δώρο ένα iPhone 7. Ρlus, μάλιστα, από τα καλά, που κοστίζει σχεδόν ένα χιλιάρικο. Αν, ας πούμε, τα δώρα της λαχειοφόρου ήταν δωροεπιταγές από βιβλιοπωλεία ή ένα ταξίδι στους Αγίους Τόπους για δυο άτομα -όσο, δηλαδή κοστίζει το iPhone-, εκδρομές θρησκευτικού χαρακτήρα εντός Ελλάδας για περισσότερα άτομα ή, έστω, κουπόνια σούπερ μάρκετ για την προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης τότε θα πίστευα ότι, πράγματι, η μονή έχει κάνει αυτή τη διοργάνωση.
Η μόνη πειστική εξήγηση -για να δείτε, δηλαδή, τη σύγχυσή μου- βρίσκεται στο εμπορικό σήμα του θείου δώρου: το δαγκωμένο μήλο θα θυμίζει στον τυχερό της κλήρωσης χρήστη το προπατορικό αμάρτημα και τη θεϊκή τιμωρία, τον χαμένο εξαιτίας των καταχρήσεων και των ηδονών παράδεισο. Δεν θα χρησιμοποιεί, λοιπόν, το τηλέφωνό του επί ματαίω αλλά μόνο για να υμνεί τον κύριο με iΠροσευχές, να ανάβει e-κεράκια (http://gratefulness.org/light-a-candle/), να κάνει διαδικτυακή εξομολόγηση στο τσατ ρουμ της ενορίας του.
Αυτά επεξεργάστηκε επί ώρα ο εγκέφαλος, μερικά ξέφυγαν εκτός ορίων κρανίου διότι δεν χωρούσαν και, αφού τα μάζεψα όλα ξανά, έβαλα κάτω όλα τα στοιχεία συν την αξιοπιστία της πηγής μου, την οποία έκρινα και βαθμολόγησα με άριστα! Ήταν αλήθεια, λοιπόν, ότι εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες συνάνθρωποι- προσεύχονταν αυτές τις μέρες όχι υπέρ υγείας αλλά για να κερδίσουν ένα iPhone 7 plus;
Ύστερα από ώριμη σκέψη κατάλαβα ότι ζούμε μεγάλες στιγμές! Η εκκλησία κατέβηκε και συνάντησε τα ανθρώπινα, κατανόησε -για να μην πω δημιούργησε- τις πραγματικές ανάγκες του ποιμνίου και, φερόμενη με ευσπλαχνία και ωριμότητα, δοκίμασε να τις ικανοποιήσει με τον ίδιο τρόπο που το κράτος διαχειρίζεται το δικό του ποίμνιο, τον πολίτη: με κλήρωση, αδελφοί μου, με κλήρωση!
Και τότε ήρθε η ώρα να συμβεί αυτό που η μάνα μου περίμενε επί δεκαετίες τώρα: προσευχήθηκα! Τα αιτήματά μου προς τον Κύριο απλά:
α) να παραταθεί η ημερομηνία για να μπορέσω κι εγώ, που ποτέ δεν είχα ή θέλησα iΡhone το επιούσιον, να προλάβω να προμηθευτώ το ιερό χαρτάκι για να συμμετάσχω στην κλήρωση και
β) να συνωμοτήσει η χάρις Του να το κερδίσω, αφού μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι το έχω πολύ ανάγκη!
Μάλιστα, απήγγειλα και την Κυριακή Προσευχή, προσαρμοσμένη στην περίπτωση ως iΠροσευχή αλλά την κρατώ για τον εαυτό μου για να πιάσει.
Κύριε ελέησον! Εύρομεν iΡhone 7, ελάβομεν σήμα επουράνιον! Αν αυτό δεν σημαίνει ότι είδομεν το φως το αληθινόν τότε ποιο;
