του Δημήτρη Καρατζάνη
Λοιπόν, πως βλέπεις την πολιτική κατάσταση. Όλα αυτά τα ''τέρατα και σημεία'' που εξελίσσονται γύρω μας , με τσίγκλισε ο ''πάλαι ποτέ'' Δόκιμος της Μονάδας μου στη Σαμοθράκη και σημερινός εκδρομέας , με τον οποίο ύστερα από 43 χρόνια συναντηθήκαμε τυχαία, όπως έγραφα στο πρόσφατο σημείωμα μου, καθώς παίρναμε μαζί πρωινό στο ξενοδοχείο του, όπου με είχε προσκαλέσει ..
Θα σου απαντήσω με τρία ρήματα ,είπα. Λυπάμαι, φοβάμαι και ντρέπομαι ,για όλα αυτά που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μας .Για την κατάντια της πολιτικής Και δε σου κρύβω, πως αν ήμουν πιο νέος, όχι απλώς θά φευγα ,αλλά θά παιρνα ''των ομματιών μου'' και θα ριχνα μαύρη πέτρα πίσω μου, γιατί δε διακρίνω πουθενά ελπίδα, αφού διαπιστώνω κάθε μέρα ,πως το ''νεο'' είναι χειρότερο απ το παλιό.
Και στο λέει αυτό, ένας από τη φύση του αισιόδοξος άνθρωπος που υπηρέτησε τη χώρα του για πάνω από τριάντα χρόνια και κλείνει το τελευταίο του βιβλίο( ''η εξομολογηση 'ηταν μισή) με την παρότρυνση''...οφείλομε να τα καταφέρομε , όχι εγκαταλείποντας τον τόπο-μόνο με την έννοια των αποδημητικών πουλιών είναι νοητή αυτή η φυγή- αλλά μένοντας εδώ και μετέχοντας δυναμικά στην προσπάθεια να ξαναβγεί μπροστά η Ελλάδα. Αυτό το καράβι που ανίκανοι και διεφθαρμένοι καπετάνιοι, αλλά και πλήρωμα που συνήθισε στο βόλεμα, στα δανεικά και στην ελάχιστη προσπάθεια, άφησαν να σαπίζει στα βουρκιασμένα νερά της γενικευμένης παρακμής...'' Λυπάμαι,λοιπόν, γιατί οι πολιτικοί μας ,η toga(τήβεννος) όπως έγραφα στο προχθεσινό σημείωμα, αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων ,
Φοβάμαι ακόμα για το μίσος που διατρέχει και διαβρώνει την ελληνική κοινωνία ,και που τώρα βγαίνει ακόμα και από επίσημα χείλη.Το ''εμείς ή αυτοι'' και το ''θα τους τελειώσουμε''το έχομε πληρώσει με εθνικές συμφορές και χιλιάδες νεκρούς στο παρελθόν και όσοι επιχειρούν να φέρουν πίσω εκείνες τις περιόδους αποβλέποντας σε κομματικά οφέλη, εγκληματούν σε βάρος της Δημοκρατίας και της χώρας .
Τέλος ντρέπομαι, γιατί σε λίγο προσεγγίζομε την επέτειο της δεύτερης εκατονταετηρίδας από το μεγαλύτερο γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, την επανάσταση του 21, και η Ελλάδα, όχι μόνο δεν έχει να προβάλει κάτι , αλλά έχει υποβαθμιστεί τραγικά. Έχει κατρακυλησει σε επίπεδο κράτους ''προτεκτοράτου''. Σε χώρα, που βρίσκεται κάτω από την αυστηρή εποπτεία των δανειστών, ακόμα και για θέματα καθημερινότητας των πολιτών της.
Δεν έχεις άδικο για την πορεία της χώρας, συγκατένευσε ο παλιός συνάδελφος. Κάνεις όμως ένα λάθος .Ρίχνεις την ευθύνη ''μονόμπαντα'' Γιατί, εδώ που βρίσκεται η χώρα, δε φταίνε μόνο οι πολιτικοί ,αλλά όλοι .Η ευθύνη, ή αν θέλεις ένα μέρος της , ανήκει και σε μας, τους πολίτες Γιατί η δική μας ψήφος είναι εκείνη που δίνει στους πολιτικούς την εξουσία της διακυβέρνησης.
Αν λοιπόν εκείνοι κυβερνούν άσχημα, σημαίνει πως εμείς, οι πολίτες, κάναμε λάθος στις επιλογές μας και, άρα, δεν μπορεί να είμαστε άμοιροι ευθύνης . Γι 'αυτό και η στιγμή που μπαίνομε μέσα στο παραβάν και βάζομε το σταυρό στον εκλεκτό μας, είναι τεράστιας σημασίας σε ότι αφορά την ποιότητα και τη λειτουργία της Δημοκρατίας .
Πόσοι όμως, συνειδητοποιούν το βάρος αυτής της απόφασης και κάνουν την επιλογή τους με μέτρο τη λογική και όχι το συναίσθημα ή το προσωπικό όφελος; Πόσοι λαμβάνουν υπόψη την προτροπή του Βέμπερ ''η πολιτική γίνεται με το κεφάλι'' ή τον αφορισμό του Λίνκολν .''Η ψήφος είναι πιο δυνατή από σφαίρα, γιατί με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου, ενώ με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου'';
Εμεις, δυστυχώς, με την ασύγγνωστη επιπολαιότητα διαχείρισης της ψήφου μας αυτό ακριβώς έχομε ''επιτύχει''. Να στερήσομε το μέλλον από τα παιδιά μας στέλνοντάς τα ''όπου γης' ,'απλώς για να επιβιώσουν.
Αμποτε , η περιπέτεια των τελευταίων χρόνων να άφησε πίσω της κάποιους κόκκους λογικής σε εκλογείς και εκλεγόμενους .
Εξαιρετικά αμφίβολο πάντως, συμφωνήσαμε κι οι δυό. .
