Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Κεντροαριστερά. Δεν μου αρέσει καθόλου η λέξη, έχει πιο πολλά «ρο» από αυτά που μπορεί κανένας να καταναλώσει. Κι ούτε καν ένα χαριτωμένο «λάμδα»! Αλλά τι να κάνεις που δεν υπάρχει φορέας, δεν υφίσταται κόμμα, δεν έχει πρόγραμμα ο χώρος. Αρχηγός μόνο θα βγει την Κυριακή ή μάλλον στο δεύτερο γύρο.
Σε κάποιους δεν γεμίζει το μάτι. Ευλόγως. Ειδικά στους δύο μονομάχους. Αλλά το εγχείρημα, έτσι κι αλλιώς, είναι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Δεν θυμάμαι ξανά τέτοια διαδικασία, ανοιχτή και δημοκρατική- άντε να το έχει κάνει κανένας ασήμαντος αριστερός χώρος- εντός της μεγάλης κεντρώας παράταξης δεν ξανάγινε τέτοιο πείραμα.
Μέχρι τώρα το μοτίβο ήταν πάντα ίδιο. Ως τώρα ένας πολιτευτής άνοιγε ένα κόμμα- ναι, σαν…μαγαζάκι- κατέβαινε στις εκλογές, έπαιρνε ένα ποσοστό, γινόταν παράγων. Και στη συνέχεια είχαμε συνασπισμούς που προσπαθούσαν να κυβερνήσουν. Λίγοι, φυσικά, πέτυχαν να φτάσουν στην κορυφή και να κυριαρχήσει το κόμμα τους, για αρκετά χρόνια.
Πέτυχαν να το κάνουν αυτό ο Ελευθέριος Βενιζέλος με καταλυτική ιστορική αναφορά για τις επόμενες γενιές , ο Γεώργιος Παπανδρέου- λιγότερο αυτός λόγω της Βαβέλ κομματίδιων και προσώπων- και κυρίως ο Ανδρέας Παπανδρέου που κατάλαβε νωρίς ότι δεν πρέπει να μπει στο τρυπάκι και να επαναλάβει το λάθος του πατέρα του. Έφτιαξε το πιο ριζοσπαστικό, για την εποχή, ΠΑΣΟΚ το οποίο επίσης άφησε εποχή γράφοντας τη δική του μεταπολιτευτική ιστορία.
Αυτά για την ιστορία. Πλέον σημασία έχει το αύριο και η ουσία. Τώρα που τέλειωσε η εσωκομματική διαδικασία ο κόσμος , η κοινωνία αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Και θα επιλέξει τον μνηστήρα της πολύφερνης νύφης . Μνηστήρες που δεν θα κληθούν να περάσουν ένα βέλος μέσα από τους 12 πέλεκεις, αλλά έχουν εξίσου βαρύ καθήκον: Θα οδηγήσουν την παράταξη σε νέο δρόμο, θα δώσουν δημοκρατική διέξοδο και γιατί όχι θα ανατρέψουν το βαλτωμένο πολιτικό σκηνικό.
Άρα είναι σημαντικός ο επικεφαλής. Ο ηγέτης.
Γνωρίζει ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης που θα πάει την Κυριακή στις κάλπες ότι δεν μπορεί να επιλέξει τον Αντίνοο ή τον Ευρύμαχο. Οι παρακαταθήκες «μιλούν», η ιστορία διδάσκει για το μέλλον. Δεν μπορεί καμία μεγάλη παράταξη να αυτοκτονήσει. Λάθη έκανε, αλλά δεν προχώρησε ποτέ σε πολιτική αυτοχειρία. Θα επιλέξει το μέλλον, όχι το παρελθόν. Εκείνον που έχει πιθανότητα να σώσει το βασίλειο. Ο Οδυσσέας, άλλωστε, ήταν ο μόνος που επέστρεψε ασφαλής στην Ιθάκη και ο κόσμος σε αυτή τη διαδικασία γνωρίζει ποιος είναι ο «Οδυσσέας» της δημοκρατικής παράταξης. Το ίδιο έκανε στον μεσοπόλεμο, στα μετεμφυλιακά χρόνια και στη Μεταπολίτευση. Το ίδιο έπραξε και το 1996. Την ίδια επιλογή θα κάνει και τώρα...
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
