του Γιώργου Γαλενιανού
Αφορμή για διάλογο για ένα πολύ επίκαιρο θέμα, αυτό του βοηθήματος που πήραν οι Έλληνες χαμηλοσυνταξιούχοι και έχει θορυβήσει όχι μόνο την ελληνική πολιτική ζωή, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς και σύμπασα την ευρωπαϊκή, δίνει το άρθρο του συνεργάτη σας Π.Α..
Πραγματικά, στην μακροσκελή του ανάλυση ο (αγαπητός κατά τα άλλα) Π.Α.ανακαλύπτει ότι η κυβέρνηση «κάποιες φορές με επιλογές (π.χ. τα εφάπαξ βοηθήματα) δείχνει μια σαφή πρόθεση διαχωρισμού των πολιτών σε δήθεν πλούσιους που έχουν και σε φτωχούς που δεν έχουν, καθώς προωθεί με επιμονή μια προσπάθεια να αποκτήσει ταξική συνείδηση ο άνεργος ή πο χαμηλομισθος εργαζόμενος προκειμένου να εγκλωβιστεί πολιτικά».
Με βάση αυτό το πρωτοφανές σκεπτικό, δηλαδή της ανυπαρξίας ταξικής συνείδησης στην κοινωνία, δηλαδή της ανυπαρξίας κοινωνικών τάξεων, δηλαδή της άποψης ότι πλούσιοι/φτωχοί, αφεντικά/εργαζόμενοι όλοι το ίδιο είμαστε, οικοδομεί μια σειρά συλλογισμών επί άμμου, καταργώντας βασικούς κοινωνικούς και οικονομικούς κανόνες. Αλλά και κυρίως κανόνες της λογικής, καταλήγοντας στην επικεφαλίδα του κειμένου περί νέου εμφυλίου, ο οποίος προκαλείται προφανώς από το ΣΥΡΙΖΑ και το «λαϊκιστή» και «εξουσιομανή» Τσίπρα.
Πραγματικά είναι τόσοι οι ακροβατισμοί της λογικής, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας του άρθρου ξεκινώντας από τη βασική παραδοχή ότι δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί που ωχριά το οποιοδήποτε αντεπιχείρημα, αλλά υπάρχει κάτι που αξίζει να απαντηθεί γιατί ξεπερνά κάθε όριο ανοχής στη σοβαρότητα. Καταλήγει ο Π.Α. ότι με τη λογική της αναδιανομής σταματάει κάθε φροντίδα για την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Τίποτα πιο ανακριβές από αυτό.
Αναδιανομή χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει και ήδη αυτό το μικρό βοήθημα που δόθηκε ήταν φυσικό προϊόν ανάπτυξης, Γιατί αλλιώς πως;
Μέχρι εδώ οι λεκτικές και λογικές ακροβασίες αγαπητέ Π.Α., γιατί και ο νέος εμφύλιος έχει τα όρια του. Και εκεί που γίνεσαι μάντης νέων καταστροφών, σεισμών και καταποντισμών, αποδεικνυεται ότι το μόνο που καταστρέφεις είναι η λογική.
Όχι λοιπόν στους νέους εμφύλιους της λογικής.
Ψυχραιμία Κουροπάτκιν…
