Του Δημήτρη Καρατζάνη
''Εάν ο εχθρός εγνώριζε τι πράττει ο εχθρός, τότε ο εχθρός θα ενίκα τον εχθρόν''είναι ένα αξίωμα, για τη σημασία της ''πληροφορίας'',υπό μορφή λογοπαiγνιου ,που αποδίδεται στον Ναπολέοντα.
Αν λοιπόν η ''πληροφορία'' για τον ''αντίπαλο'' είναι τόσο σημαντική,είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πόσο σημαντική είναι εκείνη, που αποκαλύπτει, ποιο ακριβώς είναι το αδύνατο σημείο του αντιπάλου. Η ''Αχίλλειος φτέρνα'' του, όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται.
Το πραγματικά ασυνήθιστο στην περίπτωση μας ,είναι, ότι αυτό το ''αδύνατο σημείο'' της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευσή της με τους δανειστές,το αποκάλυψε ο ίδιος ο Τσίπρας, με τη... μεγαλειώδη κυβίστηση του,τον περασμένο Ιούλιο, όταν σ ένα βράδυ ''μεταλλάχτηκε'' από παθιασμένο ''επαναστάτη'' στον πιο υπάκουο τηρητή του μνημονίου.
Από κείνο το βράδυ αλλά και όσα ακολούθησαν με το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης δεν έμεινε η παραμικρή αμφιβολία στους δανειστές- όπως και σε κάθε σκεφτόμενο Έλληνα- ότι κορυφαία προτεραιότητα του κ. Τσίπρα -άρα και η Αχίλλειος φτέρνα του- είναι, η με κάθε τρόπο παραμονή του στην εξουσία.. Και η μόνη ανησυχία που φαίνεται να τον απασχολεί, δεν είναι , το κόστος που θα έχει για τη χώρα αυτή η εξουσιολαγνεία ,αλλά το πως θα την καμουφλάρει από τον Ελληνικό λαό Πως θα καταφέρει να τη ''χωνέψει'' αυτός, με το μικρότερο πολιτικό κόστος, για τον ίδιο και την κυβέρνηση του.
Αυτή είναι η προσπάθεια στην οποία καταναλώνεται πια όλη η -υποτιθέμενη- κινητικότητα της κυβέρνησης,,που ενισχύεται από την επανεμφάνιση των γνωστών ''κλισέ'' : ''Σκληρη διαπραγμάτευση'' , ''αποπομπή του ΔΝΤ'' , άνωθεν ''πολιτική παρέμβαση'' κλπ, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από.. λόγια του αέρα. ''Σανός'' για το ''πόπολο'', όσο τουλάχιστον έχει απομείνει πιστό ακόμα στους Συριζανέλ.
Αυτή δεν είναι η συνήθης τακτική των πολιτικών, είναι ο αντίλογος. Κίνητρο τους δεν είναι πάντα η κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας ;
Καμία αμφιβολία, Σε κανονικές συνθήκες, πράγματι, αυτό συμβαίνει .Δυστυχώς όμως οι σημερινές, είναι κάθε άλλο παρά κανονικές.Η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο γκρεμό, αντιμετωπίζοντας άμεσο κίνδυνο εσωτερικής κατάρρευσης, ευθεία εξωτερικής απειλή, προσφυγικό τσουνάμι επανεμφάνιση Grexit κλπ
Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες προσωπικές -ωφελιμιστικές- στρατηγικές ή είναι ώρα να θυμηθούμε τα ξεχασμένα λόγια του Κικέρωνα ''salus populi suprima lej esto''(υπέρτατος νόμος η σωτηρία της πατρίδας);
Η χώρα τα δύο τελευταία χρόνια, υπέστη μια τεράστια οπισθοδρόμηση και φορτώθηκε με ένα αχρείαστο οικονομικό βάρος ,μόνο και μόνο για να αναρριχηθεί ο Τσίπρας στην πρωθυπουργία.
Θα υποστούμε και όλα τα δεινά που προαναφέραμε και που βρίσκονται -κυριολεκτικά- ''ante portas'', επειδή εκείνος δεν έχει το πολιτικό θάρρος να πει-έστω τώρα - ''κλείνω την αξιολόγηση'' , ή ''δεν μπορώ και παραιτούμαι''.
''Δεν υπάρχει ούριος άνεμος, όταν δεν ξέρεις που πηγαίνεις,''έχει πει ο Σενέκας.
Φοβούμαστε, ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον κ. Τσιπρα. Το κακό είναι ότι ο ''λογαριασμός'' θα πληρωθεί από όλους.
