Του Παναγιώτη Αναστασάκου
Κλείνουμε «αισίως» οκτώ χρόνια μνημονίων και τώρα που «τυπικά» τα μνημόνια όπως τα ξέραμε, δηλαδή το να μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι τα χρήματα που χρειαζόμαστε για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων μας (αποπληρωμή δημόσιου και ιδιωτικού χρέους κλπ), με αντιστάθμισμα τις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο και τη Λιτότητα στην Κοινωνία, τελειώνουν.
Όπως όμως είδαμε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, η κλασική μας εσωστρέφεια επιστρέφει δριμύτερη.
Είδατε όλοι νομίζω, τους πολιτικούς αρχηγούς μας να «μαλλιοτραβιούνται», προφανώς εν όψει των επερχόμενων εκλογών.
Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια, αν δηλαδή είναι το «σανό» που μας ταΐζουν κάθε φορά οι πολιτικοί και τα στρατολογημένα ΜΜΕ της κάθε πλευράς όπως συνηθίζεται να λέγεται, ή είναι η δική μας ελαφρότητα στην αντιμετώπιση των κοινών, η οποία ομολογουμένως φτάνει μέχρι του ορίου της αυτοκαταστροφής.
Αυτό όμως που γνωρίζω, είναι τα γεγονότα αυτών των οκτώ χρόνων και η κατάληξη που είχε το κάθε ένα από αυτά.
Νομίζω πως αν τα θυμηθούμε συνοπτικά και όλα μαζί, ίσως να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το 2009 όπου ακούσαμε από τον τότε υποψήφιο Πρωθυπουργό, το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» ως το βασικό προεκλογικό του σύνθημα. Τον ψηφίσαμε.
Τα είδατε πουθενά τα λεφτά αυτά;
Για την ακρίβεια, σήμερα μάθαμε ότι σταμάτησε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, ακόμη και να τα αναζητά (Λίστα Λαγκάρντ κλπ)….
Στη συνέχεια και αφού με το διάγγελμα του Καστελόριζου, μπήκαμε κάτω από την ομπρέλα της Ευρώπης, ενημερωθήκαμε πως οι προηγούμενοι στην Κυβέρνηση, κατέθεταν παραποιημένα στοιχεία στην Κομισιόν για τα οικονομικά μεγέθη της χώρας και αυτοί (ως ….. ευγενείς εταίροι) δεν τα «αξιολογούσαν».
Μας τη φύλαγαν όμως «στη γωνία», όταν μας ήρθε το «κακό» από τις αγορές οι οποίες αρνήθηκαν να μας δανείζουν ενώ παράλληλα, «μας έβγαλαν και στο κοντάρι», αφού ο όρος Greek Statistics, καθιερώθηκε διεθνώς και στο διηνεκές, για να δυσφημίζει τη χώρα μας.
Τότε επί τέλους καταλάβαμε και εμείς, ότι δεν μπορούσαμε να δανειζόμαστε αιωνίως και ότι «τσάμπα λεφτά δεν δίνει κανένας».
Στη συνέχεια, και αφού ο πρωθυπουργός του «λεφτά υπάρχουν» εξαφανίστηκε κυριολεκτικά από το προσκήνιο και είχαμε μπει βαθιά στη λιτότητα των μνημονίων, ακούσαμε τον επόμενο Πρωθυπουργό, να μας δηλώνει από το μπαλκόνι, «εγώ τα σκίζω τα μνημόνια μέρα - μέρα».
Τον ψηφίσαμε και αυτόν, αλλά στη συνέχεια, όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια, αλλά εφάρμοσε μέχρι κεραίας τα «μη σκισμένα» μνημόνια και πήγε και αυτός με τη σειρά του στα αζήτητα, κάτω από τις αντιδράσεις των αγανακτισμένων στις πλατείες, τους οποίους ξεσήκωσαν οι επόμενοι.
Οι επόμενοι, ήλθαν «εν χορδαίς και οργάνοις» και μας υποσχέθηκαν ότι «θα καταργήσουν τα μνημόνια «με ένα νόμο και ένα άρθρο», ότι θα «παίζουν τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές» και ότι θα «διώξουν την κα Μέρκελ και τη συντηρητική νομενκλατούρα της Ευρώπης» από τη χώρα μας.
Τους ψηφίσαμε και αυτούς το 2015.
Και τι έγινε;
Τους πρώτους έξη μήνες του 2015, παρακολουθήσαμε με αγωνία τον «ανταρτοπόλεμο» του Γιάνη (με ένα νι παρακαλώ) στην Ευρώπη και στο τέλος του κατά τον Ιούλιο 2015 και αφού οι κυβερνώντες μας έβγαλαν και πάλι στους δρόμους και αφού «έκλεισαν τις τράπεζες» με τα capital controls, μας υπέβαλαν σε ένα τραγικό δημοψήφισμα, στο οποίο παρασυρμένοι από τον άκρατο λαϊκισμό, ψηφίσαμε «όχι στην πρόταση της Ευρώπης» και μάλιστα σε ποσοστό 61,3%.
Αυτό το όχι του δημοψηφίσματος, αυτοί το μετέτρεψαν σε ναι και με το «όχι – ναι» στις αποσκευές του, πήγε ο κ. Πρωθυπουργός μας στις Βρυξέλλες για να «τους τα πει» εξ …ονόματος του Ελληνικού λαού.
Εκεί, μετά από ένα «εφιαλτικό» 17ωρο, κατά το οποίο «έπαιξε» πρακτικά τη χώρα στα ζάρια, γύρισε με «τα αυτιά κάτω», με έρπητα, «πρησμένος από το πολύ ξύλο» και τη χώρα μας να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Πήγε όμως και αυτός στη Βουλή για ένα νέο τρίτο Μνημόνιο και εξ αυτού, έχασε το ένα τρίτο από το κόμμα του.
Στη Βουλή, η πρόταση του για ένα τρίτο Μνημόνιο, «πέρασε» με τις ψήφους της αντιπολίτευσης.
Βλέπετε πως όταν εμφανίζεται η καταστροφή, οι πολιτικοί μας …τα βρίσκουν.
Ωστόσο αμέσως μετά, οκτώ μήνες δηλαδή από τις προηγούμενες εκλογές του Ιανουαρίου 2015, μας πήγε ξανά σε εκλογές και τις κέρδισε, εκμεταλλευόμενος το ρεύμα που διέθετε γιατί όπως φάνηκε, οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε καταλάβει μέχρι τότε απολύτως τίποτε και κυρίως δεν πήραμε χαμπάρι, την καταστροφή του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Επί τρία λοιπόν χρόνια στη συνέχεια και μέχρι σήμερα, ο κ. Πρωθυπουργός, εφαρμόζει «όπως λέει» και ο ίδιος κατά γράμμα το μνημόνιο, αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Έτσι, η λιτότητα και η κοινωνική εξαθλίωση βρίσκονται στο κατακόρυφο!
Πανηγυρίζει όμως από τώρα, επειδή τον Αύγουστο του 2018 , το 3ο Μνημόνιο θα τελειώσει.
Και λοιπόν; Μήπως θα τελειώσουν και τα «βάσανα» μας;
Το 86,4% της κοινωνίας πιστεύει ότι τα πράγματα πάνε «άσχημα».
Το 87,2% θεωρεί ότι η οικονομική κατάσταση είναι «κακή» και μόνο το 2% πιστεύει ότι τα πράγματα πάνε «καλά».
Είναι λοιπόν το λιγότερο αφελής όποιος νομίζει ή προσδοκά κάτι τέτοιο, διότι η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά ξεκάθαρη.
Τα μνημόνια μπορεί να τελειώσουν αλλά δεν τελείωσαν τα προβλήματά μας
Η γελοιογραφία του Der Spiegel της περασμένης εβδομάδας, είναι παραστατική! «Μετά τα οκτώ χρόνια δίαιτας φαίνεστε σημαντικά καλύτερα», λέει ο «γιατρός» στον σκελετωμένο άνδρα.
Σήμερα λοιπόν και σχεδόν αποσκελετωμένοι κοινωνικά και οικονομικά, δεν φαίνεται να καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματά μας δεν τελείωσαν, αλλά το σημαντικότερο, δεν φαίνεται να αντλήσαμε σχεδόν τίποτε από όλη αυτή την ταλαιπωρία που περάσαμε.
Να πούμε λοιπόν κάποιες πικρές αλήθειες μπας και τις αξιολογήσουμε:
Δεν βγήκαμε εμείς από τα μνημόνια αλλά στην πράξη, μας …έβγαλαν οι εταίροι μας, γιατί δεν θέλουν να έχουν την υποχρέωση να μας δανείζουν άλλα ποσά, τα οποία δεν μπορούν πλέον να δικαιολογούν στους ψηφοφόρους των. Μας έριξαν λοιπόν στην αρένα των «αγορών» φροντίζοντας να έχουμε ένα οικονομικό «μαξιλάρι» όπως μας το διαφημίζουν οι δικοί μας και όπου μας βγάλει…
Τα «μαξιλάρια» όμως, έχουν πολύ κοντό μέλλον και εξ αυτού είναι κομπογιαννίτικες μέθοδοι, οι οποίες περνάνε μόνο σε …«ιθαγενείς».
Επίσης, δεν τελειώσαμε με τις μεταρρυθμίσεις, αφού και στον τομέα αυτό οι Ευρωπαίοι «έκαναν αρκετό σκόντο» παραβλέποντας αρκετές για να μας ξεφορτωθούν «κτυπώντας μας φιλικά στην πλάτη», αφήνοντας τες για το …μέλλον.
Οι περικοπές στις συντάξεις, θα γίνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφού το 2017 οι συντάξεις στην Ελλάδα ήταν το 16,3% του ΑΕΠ ποσοστό απαράδεκτο. Και να μην μας λένε πως δεν θα τις μειώσουν αλλά θα τις ….παγώσουν, γιατί σε τρία χρόνια θα υπάρχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.
Η μείωση του Δημόσιου τομέα θα γίνει. Δεν αντέχει ο προϋπολογισμός τέτοια σπατάλη, ούτε και με αυτά τα δεδομένα μπορεί να υπάρξει σύγκλιση με την Ευρωζώνη.
Ο εκσυγχρονισμός του Κράτους επίσης θα γίνει. Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια απογοητευτική και ατελέσφορη γραφειοκρατία.
Και το κερασάκι :
Δεν θα μας ελέγχουν για όλα αυτά τόσο οι Εταίροι μας αλλά …..οι αγορές που είναι πολύ σκληρότερες.
Όποιος λοιπόν θέλει να πανηγυρίζει για το σήμερα, κακό του κεφαλιού του…
