του Φανούρη Λυριnτζάκη
Οι Μilwaukee Bucks αναμφίβολα είναι μια ομάδα με πολύ ταλέντο. Η επιμονή των ιθύνοντων στο « Οwn the future» δεν είναι τυχαία. Με την λήξη της σεζόν 2014-2015 που συνδυάστηκε με την είσοδο στα playoffs και τον αποκλεισμό στο πρώτο γύρο από τους Bulls(2-4) άρχισε να πνέει νέος αέρας στην ομάδα και γενικότερα στην πόλη. Νέες φανέλες, νέο logo, σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ έδειχναν ότι οι Bucks οραματίζονται την καθιέρωση τους στην playoffs zone.
Παρόλα αυτά η σεζόν 2015-2016 δεν αποδείχθηκε η αναμενόμενη. H έλευση του Greg Monroe αντί του Zaza Pachulia ως βασικός σέντερ δεν ήταν η κίνηση που θα προσέδιδε σταθερότητα στην ομάδα με αποτέλεσμα και ο ίδιος ο παίκτης να μην μπορεί να κατανοήσει τι πρέπει να κάνει. Οι Bucks τερμάτισαν με ρεκόρ 33-49 αρκετά μακριά από την προνομιούχα όγδοη θέση. Από τα ελάχιστα θετικά της χρονιάς η βελτίωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο καθώς και οι σταθερά καλές εμφανίσεις του Khris Middleton.
Το «Own the future» παρά την κακιά πορεία δεν έπαψε να αποτελεί το σλόγκαν της ομάδας. Οι υπεύθυνοι γνώριζαν ότι η ωρίμανση των αρκετά νεαρών παικτών θα φέρει νέες επιτυχίες και θα μπορέσει να μεταμορφώσει τους Bucks σε μια υπολογίσιμη δύναμη. Όλα έμοιαζαν το καλοκαίρι του 2016 να βαίνουν ομαλά κατά την διάρκεια της προετοιμασίας για την νέα χρονιά μέχρι που ήρθε ο τραυματισμός του Middleton. Αρκετοί πίστεψαν ότι η σεζόν χάθηκε και πάλι με το «Own the future» να φαντάζει αμφίβολο και ακατόρθωτο.
Το 20-18 του σχεδόν πρώτου μισού του προγράμματος έδινε στους Bucks την θέση που άπαντες στο Milwaukee επιθυμούσαν, δηλαδή τα playoffs. O Γιάννης ήταν εκπληκτικός και ουσιώδης, κάτι που αποδείχτηκε και με την πανηγυρική είσοδο του στο all-star game της Νέας Ορλεάνης (ο πρώτος παίκτης της ομάδας που το πετυχαίνει μετά τον Michael Redd το 2004), ενώ και οι υπόλοιποι ανταποκρίνονταν σχετικά στις απαιτήσεις που υπήρχαν. Ξαφνικά όμως όλα άλλαξαν. Οι 13 ήττες στους επόμενους 15 αγώνες βύθισαν τους Bucks αρκετά χαμηλά, το μπάσκετ που απέδιδαν ήταν από μέτριο ως κακό, η άμυνα δεν λειτουργούσε και η επίθεση δεν θύμιζε την ομάδα των πρώτων 38 αγώνων. Ο coach Jason Kidd πειραματιζόταν συνεχώς, δυσκολευόταν στην στελέχωση του βασικού σχήματος ενώ οι παίκτες έμοιαζαν να μην γνωρίζουν τον ρόλο τους και το τι ζητάει η ομάδα από εκείνους. Η σταθερότητα του Γιάννη δεν μπορούσε να συνοδευτεί με νίκες καθώς υπήρξαν ήττες που διαδέχονταν η μία την άλλη. Η πρώτη θέση του Greek Freak εντός της ομάδας στους πόντους (23.4), στα ριμπάουντ(8.6), στις ασσίστ (5.5), στα κοψίματα(2) και στα κλεψίματα(1.8) σε 34.5 λεπτά συμμετοχής δείχνει εκτός των φανταστικών εμφανίσεων του, ότι οι υπόλοιποι παίκτες δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους. Δεν γίνεται όλα τα προβλήματα να λύνονται από έναν παίκτη. Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και όλοι πρέπει να συνεισφέρουν στην νίκη. Οι εκπληκτικοί αριθμοί του Γιάννη μας κάνουν περήφανους, ωστόσο αν δεν ανέβει η απόδοση και της υπόλοιπης ομάδας, θα μείνουν απλά ως αριθμοί και δεν θα οδηγήσουν στις νίκες. Ο ίδιος ο Γιάννης έχει δηλώσει άλλωστε ότι επιθυμεί τα θετικά αποτελέσματα από τις προσωπικές 30άρες η 20άρες ενώ τον έχουμε δει αρκετές φορές προβληματισμένο μετά από κακές εμφανίσεις παρότι έχει παρουσιάσει εξαιρετικές επιδόσεις.
Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και ο τραυματισμός του Jabari Parker. Ο άτυχος forward είχε υποστεί ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο τον Δεκέμβριο του 2014 και κατάφερε να επιστρέψει δυνατός και βελτιωμένος(20.1 πόντους). Στο ματς με τους Miami Heat έβγαλε για δεύτερη φορά το ίδιο γόνατο και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορέσει να επιστρέψει και πάλι δυναμικά τόσο λόγω σωματικών όσο και ψυχολογικών προβλημάτων. Τραγική ειρωνεία ο Khris Middleton επανεμφανιζόταν εκείνη την μέρα μετά τον πολύμηνο τραυματισμό του, και έμοιαζε ότι οι Bucks θα αγωνίζονταν για πρώτη φορά πλήρεις φέτος. Η ατυχία όμως ξαναχτύπησε τον Αμερικάνο no2 του draft 2014.
Οι 3 διαδοχικές νίκες που ακολούθησαν ( παρένθεση η ήττα από τους Lakers) έδωσαν την εικόνα μιας ομάδας που επιτέλους μετά την αρνητική περίοδο ήξερε τι έπρεπε να κάνει και στις δυο μεριές του παρκέ. Ο Jabari Parker είναι ένας τρομερά αθλητικός forward που μπορεί να σκοράρει με οποιοδήποτε τρόπο, παρόλα αυτά οι αριθμοί του λένε την μισή αλήθεια. Χρειάζεται την μπάλα αρκετά στα χέρια του με αποτέλεσμα παίκτες επιθετικογενείς όπως ο Μonroe, ο Beasley και ο Teletovic να περιορίζονται σημαντικά και να μην μπορούν να βρούν ρυθμό. Σίγουρα ο Parker είναι ακόμη μικρός μόλις 21 και έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης ωστόσο κρίνοντας από τις τωρινές του επιδόσεις δεν ταιριάζει απόλυτα στην ομάδα του Milwaukee και εκτός της επιθετικής προσφοράς (όπου υπάρχουν αρκετοί εντός της ομάδας που μπορούν να συνεισφέρουν στον ανάλογο βαθμό) δεν δείχνει ότι μπορεί να είναι ουσιαστικός σε κάτι άλλο. Η επιστροφή του Middleton φαίνεται να είναι το κομμάτι που έλειπε καθώς είναι αρκετά αξιόπιστος σουτέρ(40% στα τρίποντα στην 5ετή καριέρα του) και μπορεί να δημιουργήσει και για τους συμπαίκτες του αλλά και για τον εαυτό του. Οι Monroe, Beasley επιθετικά ανταποκρίνονται σωστά (16.2 και 14 πόντους μέσο όρο στα τελευταία 5 ματς) και ο Αντετοκούνμπο μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ στο παιχνίδι του. H αμυντική προσήλωση δειλά δειλά εμφανίστηκε και οι Bucks από την αβεβαιότητα και την μετριότητα βρίσκονται και πάλι στο κυνήγι των playoffs μόλις δύο νίκες πίσω από τους όγδοους Detroit Pistons.
H παύση των αναμετρήσεων λόγω του all-star game φαντάζει ως ευκαιρία του Kidd να δουλέψει στις αδυναμίες της ομάδας και να ενσωματώσει και τους δυο καινούριους παίκτες (Spencer Hawes και Roy Hibbert). Το μέλλον στο Milwaukee φαντάζει ευοίωνο καθώς διαθέτουν τον πλέον all star player Γιάννη, ο οποίος ηγείται της ομάδας. Με ένα καλό supporting cast αλλά και ικανοποιητική διαχείριση στους ρόλους των παικτών γύρω του , θα δούμε θετικά πράγματα από αυτήν την νέα και ελπιδοφόρα ομάδα. Αρκεί το restart να ξεκινήσει τώρα!
Ο Λυριντζάκης Φανούρης ειναι φοιτητής νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
