Του Παναγιώτη Αναστασάκου
Δεν είναι η πρώτη φορά που στη δημόσια ζωή μας, ένας Υπουργός θεωρώντας ότι η επιρροή, η διατήρηση στην εξουσία αλλά και πολιτική επιβίωση, εξασφαλίζεται μέσα από ένα άθροισμα ρουσφετολογικών ρυθμίσεων και επιχειρεί να περάσει από τη Βουλή ένα καταφανώς ανόητο και θνησιγενές νομοσχέδιο, για να ικανοποιήσει ένα συντεχνιακό αίτημα. Αναφέρομαι στο νομοσχέδιο που αφορά στις ηλεκτρονικές εφαρμογές για τις μισθώσεις στα ΤΑΞΙ για το οποίο νομοσχέδιο, το αίτημα όπως αποδείχθηκε, προέρχεται από την ηγεσία του συνδικάτου των οδηγών.
Είναι όμως η πρώτη φορά της «πρώτης φοράς Αριστερά» κυβέρνησης που δείχνει να συμφωνεί με τον Υπουργό της, σε μία τόσο προκλητική παραπλανητική και εν τέλει ατελέσφορη ενέργεια, δείχνοντας την πρόθεσή της να κάνει τα πάντα, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
Όπως αποκάλυψεη εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ο κ. Σπίρζης όπως ήδη ανακοίνωσε, έχει στα χέρια του ένα προσχέδιο διατάξεων νόμου με θέμα «Ρυθμίσεις θεμάτων επιβατικών μεταφορών», το οποίο συντάχθηκε από ένα γνωστό νομικό γραφείο. Το κείμενο του προσχεδίου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα.
Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου επιχειρείται να «βαφτιστεί το κρέας, ψάρι», δηλαδή να «βαφτιστούν» οι ηλεκτρονικές εφαρμογές για τα ταξί, ως «μεταφορικό έργο», προκειμένου να ενταχθούν στον έλεγχο του Υπουργείου του κ. Σπίρτζη και έτσι, οι ενδιαφερόμενοι να υποχρεώνονται να ζητούν κάθε φορά την υπό προϋποθέσεις «αδειοδότηση» τους από τις υπηρεσίες του Υπουργείου. «Καπέλωμα» το λένε στην καθομιλουμένη.
Τι είναι όμως αυτές οι ηλεκτρονικές υπηρεσίες οι οποίες «ενοχλούν» τόσο τους συνδικαλιστές των ταξί και με τη «βοήθεια» του κ. Σπίρτζη θέλουν να τις εντάξουν σε αυτό που λένε «μεταφορικό έργο»;
Είναι εφαρμογές για τα κινητά μας τηλέφωνα (iPhone, Android και Windows) που μας επιτρέπουν να επιλέγουμε, το ποιος οδηγός ταξί θέλουμε να μας εξυπηρετήσει με βάση τις ανάγκες και τις προτιμήσεις μας. Μας επιτραπούν δηλαδή να επιλέγουμε τον οδηγό με την υψηλότερη βαθμολογία την οποία έχει αποκτήσει από αξιολόγηση που προέρχεται από άλλους επιβάτες του στο παρελθόν, το καλύτερο αυτοκίνητο, ή αυτόν που προσφέρει επιπλέον υπηρεσίες (όπως WiFi στο ταξί, βρεφικό κάθισμα, φορτιστή για το κινητό σου κ.ά.). Προφανώς αν βιαζόμαστε, μπορούμε απλά να επιλέξουμε, αυτόν που είναι πιο κοντά μας. Στη συνέχεια και με την εφαρμογή, βλέπουμε τον οδηγό να μας πλησιάζει στο χάρτη του smartphone μας, επιβιβαζόμαστε, απολαμβάνουμε τη διαδρομή με το ταξί και στο τέλος μέσω της εφαρμογής, αξιολογούμε την συνολική μας εμπειρία και παράλληλα τον οδηγό ταξί.
Με την ίδια εφαρμογή, δίνεται η δυνατότητα και στους ταξιτζήδες να αξιολογούν τους πελάτες.
Όποιος ταξιτζής συμμετέχει στην εφαρμογή, μπορεί να μαθαίνει αμέσως αν ο πελάτης που ζητάει κούρσα είναι δύστροπος, αν αργεί π.χ. συστηματικά στα ραντεβού του και έτσι να μπορεί να μη δηλώνει καν διαθεσιμότητα για εκείνον.
Πρόκειται για μία ηλεκτρονική εφαρμογή η οποία είναι απόλυτα παρόμοια με αυτές που υπάρχουν για τις κρατήσεις των δωματίων στα ξενοδοχεία (Booking.com, trivago, trip advisor κλπ), ή με αυτές που αφορούν σε εστιατόρια ή ταβέρνες και υπάρχουν σε αφθονία στις εφαρμογές της google.
Δηλαδή όπως στις κρατήσεις δωματίων παντού στον κόσμο μπορεί κανείς να ελέγξει τη διαθεσιμότητα, να διαβάσει αξιολογήσεις πελατών από προηγούμενες κρατήσεις, να πληροφορηθεί για κάθε λεπτομέρεια που αφορά στην κράτηση που τον ενδιαφέρει, έτσι και με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες για τα ταξί, μπορεί κανείς να ελέγξει τη διαθεσιμότητα, να διαβάσει αξιολογήσεις πελατών από προηγούμενες διαδρομές και να πληροφορηθεί για κάθε λεπτομέρεια που αφορά στην μίσθωση που τον ενδιαφέρει.
Το ίδιο συμβαίνει και στα εστιατόρια και τις ταβέρνες, όπου υπάρχει ψηφιακή πληροφόρηση μέσω της google maps, για την επιχείρηση, την τοποθεσία (θέα, κλπ), το μενού, τη διαθεσιμότητα, την ποιότητα των υπηρεσιών, τα παράπονα πελατών και ότι άλλο χρειάζεται κανείς για να επιλέξει.
Τις ηλεκτρονικές εφαρμογές που υπάρχουν παγκοσμίως για τις κρατήσεις δωματίων, ή εστιατορίων, κανείς υπουργός μέχρι σήμερα, δεν τόλμησε να τις εντάξει σε αυτό που λέμε «παροχή υπηρεσιών διαμονής σε τουριστικά καταλύματα» ή «παροχή υπηρεσιών εστίασης», όπως ο κ. Σπίρτζης θέλει να εντάξει τις ηλεκτρονικές εφαρμογές για τη μίσθωση των ταξί, σε «μεταφορικό έργο». Και αυτό γιατί πρόκειται για παγκόσμιες κατακτήσεις που δεν τις φτάνει. Κανείς όμως δεν έχει ζητήσει και κάτι τέτοιο όπως αυτό που ζητούν οι συνδικαλιστές των ταξί.
Υπάρχουν όμως και άλλες ρουσφετολογικές ουρές στο ίδιο νομοσχέδιο, όπως π.χ. η αύξηση του ορίου ζωής των ταξί, από τα 15 στα 22 χρόνια κλπ. Αδιανόητα πράγματα.
Η τεχνοφοβία λοιπόν τίθεται έντεχνα, στην υπηρεσία του ρουσφετιού.
Φραγή όμως στην τεχνολογική εξέλιξη δεν μπορεί να μπει, όσο και αν αυτό ενοχλεί ορισμένους που πιστεύουν ότι το κράτος θα πρέπει να λειτουργεί ως πατερούλης συντεχνιών.
Η ψευδαίσθηση όμως πως η εξουσία τους μπορεί να ανταλλάσσεται με ψήφους, θα καταντήσει απλώς μία φάρσα.
Θαυμάστε τους λοιπόν…
