Ποιος έχει την ευθύνη;

Δημήτρης Καρατζάνης
Δημήτρης Καρατζάνης

Για όλες αυτές τις ''ματιές'' που, καθημερινά, πια κυκλοφορούν γύρω μας;;

Η πρόσκληση σε γεύμα για το περασμένο Σάββατο από τον παλιό συμμαθητή και φίλο,ήταν απόλυτα συγκεκριμένη  Μπαρμπούνι γεραπετρίτικο ,σουπιές με μάραθα  χοχλοί μπουμπουριστοί , αγριοράδικο γουλωτό και συνοδευτικό, το  τρίχρονο μοσχάτο κρασί του καλεστή ,που- τ αναγνωρίζουνε όλοι - δεν έχει το ταιρι του σ όλάκερη την Κρήτη .

Η πρόταση  λοιπόν έγινε με ενθουσιασμό δεκτή  με το που την ξεστόμισε εκείνος  και- ''αμ έπος αμ έργον'' -μεσημεράκι του Σαββάτου  βρισκόμασταν στο δρόμο για την -πάλαι ποτέ-πατρική αγροικία, που έχει μετεξελιχθεί σε καλόγουστο ''στέκι'' ,που φιλοξενεί, όχι πολύ συχνά, αλλά πάντα ξεχωριστά φαγοπότια. 

Φθάνοντας με την...αρχαία Corolla του, (της δεκαετίας του 70) στου Κοκκίνη το Χάνι ,ο οδηγός  και οικοδεσπότης ,ζήτησε την κατανόηση μου, γιατί, κατά ρητή ''παραγγελιά'' της γυναίκας του, όφειλε να  σταματήσει για λίγο στο τοπικό Super market και να ψωνίσει κάποια μικροπράγματα, απαραίτητα για το τραπέζι 

''Τι να κάνω '',΄δικαιολογήθηκε .''Συζυγική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα, Ασε που ανέ δε τα πάω, το βλέπω δύσκολο να μας στρώνει τραπέζι ''

Μωρέ πήγαινε να τα πάρεις  μη χάσομε το φαί για μικροπράματα'' ,τον παρακίνησα ,'' Αλλωστε  τον τίτλο του... ισχυρού φύλου, έτσι κι αλλιώς, τον έχομε εμείς και δε θα μας επέσει δα και η μύτη, ανέ κανουμε και κανένα χουσμέτι  πότε πότε ''  

Κατέβηκε γελώντας απ το σταματημένο αμάξι και χώθηκε βιαστικά στο μαγαζί. που κείνη την ώρα είχε ελάχιστους πελάτες  Δε θα χαν περάσει ούτε15 λεπτά και να σου τον ξανά πίσω, να ανοίγει την πόρτα της Corolla.,φανερά συνοφρυωμένος .'

'''Λοιπόν ,mission αccomplished'' ,τον πειραξα. Δε γέλασε καθόλου .''Αστα,'' είπε ,''έχει χαλάσει όλο μου το κέφι''.

Γιατί, ρώτησα, μην κρύβοντας την περιέργεια μου  ''Δε ξέρω αν πρέπει να σου πω αυτό που μου συνέβη, γιατί φοβούμαι μήπως χαλάσω και το δικό σου''. 'Έλα βρε χριστιανέ μου, πες μας τι συμβαiνει και μας έσκασες'' ,είπα, πραγματικά ανήσυχος τώρα, απ αυτή την απότομη αλλαγή διάθεσης.

''Κοίτα'',είπε ,''μπορεί για κάποιον άλλο να μην ήταν σπουδαίο, εμένα όμως -χωρίς την παραμικρή υπερβολή- με συγκλόνισε αυτό που συνέβη μπρος στα μάτια μου .Άκου λοιπόν και πες μου τη γνώμη σου 
 Μπήκα στο μαγαζί ,που κείνη την ώρα είχε ελάχιστο κόσμο,.Διάλεξα τα πράγματα της ''παραγγελιάς'' κι έσπευσα στο μοναδικό ανοιχτό ταμείο . 

Πριν από μένα  ήταν στη σειρά μια κοπέλα, που κράταγε με  το ένα χέρι ένα κοριτσάκι  3-4 χρονών και με το άλλο ''τσούλαγε'' ένα καρότσι, με μερικά - ελαχιστα θα έλεγα- ψώνια.

Όταν   πλησίασα στο ταμείο,  η ταμίας  είχε ήδη ολοκληρώσει  το ''χτύπημα'' στα ψώνια που είχε κάνει η κοπέλα και της έδινε την απόδειξη ενώ έλεγε φωναχτά .''Δεκατέσσερα Ευρώ κι ογδόντα λεπτά'' ,

Η κοπέλα άνοιξε ένα μικρό τσαντάκι που είχε κρεμασμένο στον ώμο της,εβγαλε ένα δεκάρικο και κάτι ψιλά από μέσα και τα ακούμπησε μπροστά στην ταμία Εκείνη τα πήρε στα χέρια της τα μέτρησε  και γυρίζοντας ξανά προς το μέρος της,  είπε. Τρία και είκοσι, ακόμα, παρακαλώ

Η κοπέλα έγινε κατακόκκινη.  ''Σκάλισε''  λίγο το τσαντάκι  αναζητώντας, μάταια, κάποιο ξεχασμένο κέρμα  και μετά γυρίζοντας προς την ταμία,  είπε με φωνή που μόλις ακουγόταν.

''Συγγνώμη, δεν κρατώ άλλα χρήματα μαζί μου, μήπως θα  μπορούσα να αφήσω  κάποια ψώνια, για να αφαιρέσετε το επιπλέον ποσό''; 

Ένιωσα -είπε ο φίλος μου -σα να με χτύπησε γροθιά στο στομάχι και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου,παρενέβην απευθυνόμενος και στις δυο: 

''Σε όλους συμβαίνει, να ξεχνάμε καμιά φορά να  πάρουμε  χρήματα μαζί μας, . Αυτά τα τρία και είκοσι χρεώστε τα  στα δικά μου ψωνια'' 

Η ταμίας κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι, ενώ η κοπέλα ψιθύριζε ένα ''ευχαριστώ'', που σχεδόν δεν ακούστηκε. Ακούστηκε όμως εκκωφαντικά η ''κραυγή'' της ματιάς της, καθώς γύρισε και με κοίταξε ...

Μια ματιά θολή ,συννεφιασμένη , πλημμυρισμένη από θλίψη κι απογοήτευση.

Ποιος έχει άραγε την ευθύνη, γι αυτές τις ''ματιές'' ,που καθημερινά πια κυκλοφορούν γύρω μας;;      

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ