του Δημήτρη Καρατζάνη
Μπορεί να πατώσαμε στην οικονομία με τις επιλογές Τσιπρα σε πρόσωπα και τακτικές και, όπως όλα δείχνουν , θα πληρώνουμε για χρόνια -για να μην πούμε γενιές- αυτές τις επιλογές. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε, πως σε άλλους τομείς της διακυβέρνησης, ο πρωθυπουργός ;έχει πέσει ''διάνα''.
Και μην πάει το μυαλό σας μόνο στην παιδεία, την υγεία ή τον πολιτισμό ,όπου τα αποτελεσματα, τώρα πια, είναι ορατά δια ''γυμνού οφθαλμού'', αλλά και΄σ έναν άλλον, εξαιρετικά σπουδαίο για μια χώρα τομέα. Εκείνον της Εθνικής Αμυνας.
Τον τομέα που ο κ Τσίπρας, ''σοφά',προφανώς, ενεργώντας, παρέδωσε στα πιο σοβαρά, τα πιο, υπεύθυνα και τα πιο... στιβαρά χέρια, που διαθέτει το πολιτικό δυναμικό σήμερα. Στον κ. Καμμένο ,που ,κάθε μέρα αποδεικνύει στην πράξη, πως το χακί είναι ... φυσικό του χαρακτηριστικό και πως ,στο ρόλο του υπευθύνου της Άμυνας ,είναι κυριολεκτικά ...άπαιχτος
Πρώτα -πρώτα ο άνθρωπος, δεν φείδεται κόπου και θυσιών, προκειμένου να ανταποκριθεί με επαρκεια στο ρόλο του. Παρακολουθεί άγρυπνα όλες τις διεθνείς εκθέσεις οπλικων συστημάτων,για να είναι ενήμερος των εξελίξεων και δε διστάζει να ταξιδέψει μέχρι την άκρη του κόσμου, λόγου χάρη την μακρινή Ινδία, μόνο και μόνο για να διατηρείται up to date στο αντικείμενο του
Αλλά δεν είναι λιγότεροι οι κόποι στους οποίους υποβάλλεται , υπηρετώνταςι μια άλλη υποχρέωση που έχει ως ΥΠΕΘΑ. Να τρέχει παντού, για να αποτίει φόρο τιμής στους Έλληνες στρατιωτικούς , που έπεσαν σε διάφορες μάχες (π.χ Ελ Αλαμέιν ) ,από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας
Και μπορεί να μην έφθασε μέχρι το Γρανικό και τα Γαυγάμηλα, για να τιμήσει το Μεγαλέξαντρο -ίσως, αν προφθάσει, το κάνει σε κάποιο άλλο χρόνο - μετρίασε όμως την παράληψη, τιμώντας το Θεμιστοκλή και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας , με σχετική τελετή στο ιστορικό νησί, κατά την οποία δεν έλειψε και το... κόκκινο χαλι πάνω στην άμμο.
Αν σ όλα αυτά, προστεθεί, η ταλαιπωρία που βιώνει ο υπουργός, από τις διανυκτερεύσεις σε συνοριακά φυλάκεια , από το ''πήγαιν- έλα'' με αεροπλάνα, ελικόπτερα και πλοία για να εξοικειώνεται με της συνθήκες πολέμου, από την παρακολούθηση των μεγάλων ασκήσεων (πάντα με στολή μάχης), από τις επισκέψεις στα ακριτικά νησιά, και ,βέβαια, από τα αλλεπάλληλα, ιδιαιτέρως ''κουραστικά'' ταξίδια με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος (τρεις φορές μόνο στις ΗΠΑ ), αντιλαμβάνεται κανείς, ότι ο κ. Καμμένος, όχι μόνο δεν απολαμβάνει τον υπουργικό θώκο ,αλλά , πάνω σ αυτόν βιώνει ένα πραγματικό... βασανιστήριο
Ευτυχώς όμως που είναι άνθρωπος αντοχής και παρά τους κόπους και τις ταλαιπωρίες , διατηρεί στο ακέραιο το φρόνημα, τη ζωτικότητα, και το δυναμισμό του
Πραμα που φάνηκε και από την προχθεσινή ''λεβέντικη'' απάντηση που έδωσε στις απειλές των Τούρκων. Απάντηση που, εμάς τουλάχιστον, μας γέμισε με... περηφάνεια. Ιδιαίτερα η παράγραφος εκείνη που αναφερόταν, με τόσο... κομψό, τρόπο, σε πρώην πρωθυπουργό και υπουργούς της χώρας του.Μια αναφορά, η οποία, θεωρούμε,, πως, προάγει ''τα μάλα'',την... εθνική ενότητα και την ομοψυχία
Πέρα όμως από την εικόνα της εθνικής ομοψυχίας που περνά στην άλλη πλευρά η απάντηση, μέσα απ αυτήν προκύπτει κάτι πολύ πιο σοβαρό. Το ποιος έχει εξουσιοδότησει τον κ. Καμμένο , αρχηγό ενός κόμματος του 3%(σήμερα κάτω από 2%) να αναφέρεται δημόσια και με τόση επιπολαιότητα σε θέματα ''εμπλοκής''. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός ,και ΚΥΣΕΑ που φέρουν την ευθύνη για τα θέματα αυτά ή έχει εκχωρηθεί κι αυτή η αρμοδιότητα στο ''φέουδο''Καμμένου,οπότε και θα πρέπει ν ανησυχούμε σοβαρά;
Θα πείτε, ο άνθρωπος στηρίζει κοτζάμ κυβέρνηση, να μην έχει δικαίωμα, ούτε ένα ... πόλεμο να ξεκινήσει;
Αυτός όμως φταίει ή εκείνοι που για την ''καρέκλα'' παρέδωσαν ''τα άγια τοις κυσί''
