Στο δρόμο προς την Ανάσταση...

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Η εβδομάδα αυτή που διανύουμε είναι εβδομάδα κατάνυξης, περισυλλογής, σκέψης, προβληματισμού.

της Μαρίας Λιονάκη


Μεγάλη Δευτέρα…αρχή της πιο μεγάλης εβδομάδας της Χριστιανοσύνης! Ο Χριστός ήρθε στη γη για να γνωρίσει στους ανθρώπους  τις έννοιες αγάπη, συμπόνια, προσφορά και καλοσύνη, ευγένεια, ανιδιοτέλεια, φιλευσπλαχνία. ..Ηρθε   να δείξει στον άνθρωπο αυτής της γης ποιο είναι το ουσιαστικό νόημα της ζωής , την αξία της ενάρετης ζωής,  να  δώσει πίστη και ελπίδα και μια θρησκεία, την πιο σπουδαία και αληθινή, μια χριστιανική θρησκευτική  ιδεολογία ιερή, σταθερή, αμετακίνητη, απαρασάλευτη  να την πιστεύει  και με αυτή ήλιο να πορεύεται…

Ηρθε   να δοκιμαστεί  πρώτος από την αμφισβήτηση, την προσβολή, την κακία, την απονιά, τη σκληρότητα  των ανθρώπων,  να εκδιωχθεί ο ίδιος  και να υπομείνει όσα η μεγαλύτερη μισαλλοδοξία, ανελευθερία κι ο φανατισμός επιφέρουν,  να δεχτεί καρτερικά τα πάθη του και   να διδάξει με τη στάση  του υπομονή και καρτερικότητα,  να ζήσει την πορεία προς το Γολγοθά, τα μαρτύρια, τη βασανιστική σταύρωση, να  νεκρωθεί με την ανθρώπινη υπόσταση  και να αναστηθεί με τη θεία.   Να υψωθεί  έτσι αναστημένος ως πίστη  και σύμβολο αιώνιο, πάνω απ’ όλους και απ’ όλα.

Μεγάλη Δευτέρα και μια ξαφνική, αναπάντεχη, άκαιρη βροχούλα,  δείχνει τη συμμετοχή της φύσης στο κλίμα των ημερών… Σταλμένη από κάποια υπερκόσμια δύναμη σηματοδοτεί την έναρξη της  Μεγαλοβδομάδας  των χριστιανών,  τη διαφοροποίησή της σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες, την  αλλαγή στην ατμόσφαιρα  ,  που γίνεται τώρα  βαριά , σκυθρωπή, μελαγχολική , την είσοδο   των ανθρώπων  στο διαφορετικό ύφος,  της θρησκείας, της ημέρας, το δικό τους, το πιο σοβαρό , το πιο   θλιμμένο, κατανυκτικό ύφος …

Μεγάλη Δευτέρα και με την καιρική αυτή μεταβολή  σα να συναισθάνθηκαν ξαφνικά τα άψυχα και τα έμψυχα αυτού του κόσμου τη σημασία, τη θρησκευτική βαρύτητα των ημερών, το δράμα του Θεανθρώπου που τέτοιες μέρες τιμάμε και   ντράπηκαν, χαμήλωσαν τα φώτα και τους τόνους κι ένα ψιλόβροχο,  ρυθμικό,  αργό σαν  πονεμένο, παραπονεμένο  κλάμα έπεφτε πρωινή ώρα στη γη…

 Η εβδομάδα αυτή   που διανύουμε είναι   εβδομάδα κατάνυξης, περισυλλογής, σκέψης,  προβληματισμού.  Είναι εβδομάδα ενδοσκόπησης ,  καθώς όλοι έχουμε την τάση  της αυτοκριτικής, επιδιώκουμε την αυτογνωσία, παραδεχόμαστε τα λάθη μας  και μετανιώνουμε για αυτά,   δίνοντας υπόσχεση διόρθωσης, αλλαγής...  Την  εβδομάδα αυτή το γέλιο είναι πιο δύσκολο,  η διασκέδαση άκαιρη, τα υλικά αγαθά, τα λαμπερά, τα περιζήτητα,  τα επιθυμητά  δεν  ελκύουν, δε  συγκινούν,  παραμερίζονται ,  μοιάζουν  ασήμαντα κι ανούσια, ανίκανα να φέρουν απόλαυση και χαρά…

Αυτές τις  στιγμές   ο άνθρωπος συναντά την πιο ουσιαστική πλευρά της ύπαρξης του,  την κάπως ξεχασμένη, την  πνευματική και ψυχική υπόστασή του. Ο άνθρωπος που καθημερινά   αναλώνει χρόνο και δυνάμεις κι αναλώνεται για  να καλύψει τις βασικές, τις  βιοτικές ανάγκες της ύπαρξης του , τις βασανιστικές, τις ημέρες αυτές διαφοροποιείται στον τρόπο ζωής, στις προτεραιότητές του, στις βασικές σκέψεις κι ανάγκες του …Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα,  τραγουδά η  Αλκηστις  Πρωτοψάλτη και κάθε άνθρωπος μέσα στο κλίμα αυτής της εβδομάδας  σκέφτεται διαφορετικά, έχει ανάγκη διαφορετικά πράγματα…

 Οι αρχές της θρησκείας,  όπως ο Χριστός και οι άγιοι Πατέρες δίδαξαν και διέδωσαν  μιλούν για όλα αυτά που κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα έμβια όντα, για όλα αυτά που εξυψώνουν τον άνθρωπο , δικαιώνουν την ύπαρξη του και φέρνουν πραγματική χαρά και ευτυχία, για  τη μόρφωση, την καλλιέργεια του μυαλού  και της ψυχής του ανθρώπου … Καλλιεργημένος πνευματικά και ψυχικά,  ολοκληρωμένος άνθρωπος  είναι αυτός που επιδιώκει, σύμφωνα με τη βιοθεωρία κάθε χριστιανού  τη μόρφωση και την αρετή στην καθημερινότητά του. Είναι αυτός που αγαπά  και σέβεται τον εαυτό του  και τους άλλους,  που βλέπει τον πόνο ,   τη δυστυχία του διπλανού του  και τον συμπονεί,    που συμπαραστέκεται στον άρρωστο, που ταϊζει τον πεινασμένο …Είναι αυτός που είναι ειλικρινής, δίκαιος, τίμιος, ήπιος και καλοπροαίρετος, που δε ζηλεύει,  προσβάλλει, μισεί, που δεν  προσπαθεί να βλάψει το συνάνθρωπό του,  που δεν είναι  εγωιστής, αχόρταγος, επιδειξιομανής … είναι αυτός που κρίνεται με βάση αυτό που είναι κι όχι αυτά που έχει.

Την εβδομάδα αυτή  ο πόνος του Θεανθρώπου ταυτίζεται με τον πόνο κάθε ανθρώπου αυτής της γης και  η σκέψη  όλων μας πηγαίνει πιο έντονα σε ανθρώπους που δοκιμάζονται. Σε αρρώστους  που  σηκώνουν το   σταυρό της δικής τους   ζωής αγόγγυστα,  καρτερικά, με αξιοπρέπεια. Σε   πονεμένους ανθρώπους   που βιώνουν ακόμα πιο συγκινησιακά τα πάθη του Χριστού,  που τόσο μοιάζουν με τα δικά τους, που προσεύχονται με όλη τη δύναμη της ψυχής τους για δύναμη, αντοχή και ίαση. Τέτοιες μέρες το μυαλό μας  πηγαίνει  σε ανθρώπους  που στερούνται τα απαραίτητα, σε ανθρώπους με έντονα προβλήματα, οικονομικά αδιέξοδα, στους ανθρώπους  της ποίησης του Βάρναλη  που  μέσα   στην  υπόγεια την ταβέρνα,   σε καπνούς και σε βρισιές σφίγγονται ο ένας πλάι στον άλλο και παραδέχονται όλοι μαζί  πως είναι βάσανο μεγάλο ,  το βάσανο της ζωής…  Κι ακόμα σε  ανθρώπους  κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως ηλικιωμένους που ζουν  μονάχοι,  όπως είναι του πελάγου οι βράχοι  κι ο κόσμος θάλασσα που απλώνει κι αυτοί βουβοί, σκυφτοί και μόνοι, ανεμοδαρμένοι βράχοι, άνθρωποι μονάχοι…

Μεγάλη εβδομάδα  κι όπως  ακούω τραγουδισμένο από τον δικό μας  Νίκο Ξυλούρη το ποίημα «Οι πόνοι της Παναγιάς»  του Κώστα Βάρναλη,  να εκφράζει μουσικά την πιο γοερή κραυγή, την αγωνία,  τον πόνο της μάνας, της Παναγίας  που είναι  αγία και άνθρωπος μαζί,  όπως ακούω το « Πού να σε κρύψω γιόκα μου να μη σε φτάνουν  οι κακοί…»  το μυαλό μου πηγαίνει σε κάθε μάνα που βίωσε και βιώνει τέτοιο πόνο ,  τον ύψιστο ανθρώπινο , τη μάνα άρρωστου ή χαμένου παιδιού….

Μεγάλη εβδομάδα και  οι καμπάνες στις εκκλησιές αυτού του κόσμου ηχούν αργά, ρυθμικά,  λυπημένα . Οι χριστιανοί   ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα τους  μαζεύονται στις εκκλησιές, στα γραφικά ξωκλήσια και  τα μοναστήρια, τα γεμάτα  γλάστρες με ανθισμένα λουλούδια   και γλυκιές  μοσχοβολιές. Ηρεμούν, βρίσκουν απάγκειο,  ξεκούραση, παρηγοριά  στα  προβλήματα  τους στη θαλπωρή της χριστιανικής θρησκείας.  Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν   τα σπίτια για τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης,  ασπρίζουν στα χωριά  τις  αυλές με τα φρεσκοφυτεμένα  λουλούδια, τα  βασιλικά και ακολουθώντας τα έθιμα ετοιμάζουν τα παραδοσιακά κουλουράκια και τις κουλούρες  που,  όπως ψήνονται σκορπίζουν λαχταριστές μυρωδιές.  Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφονται  τα κόκκινα αβγά, σύμφωνα με το έθιμο.   Ο επιτάφιος θα στολιστεί Μεγάλη Παρασκευή  με αγριολούλουδα της άνοιξης  από γυναίκες, νιες, κοπελιές και τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής θα γίνει η περιφορά του ευλαβικά  από τους πιστούς… Το « Ω γλυκύ μου έαρ» θα αγγίξει για άλλη μια φορά κάθε ανθρώπινη ψυχή αποτυπώνοντας  την πιο τρυφερή  στιγμή  της Χριστιανοσύνης,  το  μητρικό κλάμα της Παναγιάς για τον  εσταυρωμένο Χριστό.

O  Ιούδας που πρόδωσε το Χριστό θα καεί συμβολικά  και θα ανάψει  το Μεγάλο Σάββατο  τα μεσάνυχτα  η λαμπάδα της  χαράς και της ελπίδας με την Ανάσταση του Χριστού, το κορυφαίο χαρμόσυνο γεγονός της θρησκείας μας.   Οι οικογένειες θα  ανταλλάξουν το φιλί της αγάπης και θα γευτούν τη μαγειρίτσα… Άλλη μια γιορτή των Χριστιανών  θα κορυφωθεί την ημέρα του Πάσχα που γιορτάζεται   με σουβλιστό αρνί, σπιτικά καλιτσούνια και άλλα  παραδοσιακά εδέσματα.    Τραγούδια και γέλια  θα αντηχήσουν την ημέρα αυτή .  Στις γειτονιές, στα χωριά  οι άνθρωποι θα  χορεύουν σε παρέες παραδοσιακούς χορούς, γελαστοί και ομιλητικοί…Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος  του Οδυσσέα Ελύτη να’  ν’  ήμερος, να ‘ ναι άκακος, λίγο φαϊ,  λίγο κρασί  κι ακόμα Χριστούγεννα κι Ανάσταση…    Ο άνθρωπος την ημέρα του Πάσχα  θα ξεντυθεί το σκυθρωπό ρούχο  της Μεγαλοβδομάδας   και θα ντυθεί το άσπρο ρούχο της χαράς και της ελπίδας. Θα φωτίσει τη ζωή του με το αναστάσιμο φως και θα γιορτάσει την Ανάσταση του Χριστού προσδοκώντας, ελπίζοντας, περιμένοντας  ανάσταση και της δικής του ζωής.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ