Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Το νερό το ΄χει σε αυτή την πόλη; Τι μας συμβαίνει πια; Στον τόπο μας κυνηγάμε χίμαιρες- το κάναμε στο αεροδρόμιο, το είδαμε σε άλλα «έργα», τώρα γίνεται και με το νέο δικαστικό μέγαρο. Χρόνια η ίδια καραμέλα για το νέο συγγκρότημα. Κάτι σαν ανέκδοτο πια. Είναι οι υποσχέσεις τύπου «Καλοχαιρέτα»- ακόμη και ο τελευταίος υπουργός τα ίδια με τους προηγούμενους λέει, ο Κοντονής που κάποτε έκανε τον «εισαγγελέα» στη δίκη παρωδία του Κλίντον με τον Καζάκο, είπε το θρυλικό : «ετελείωσε»!
Και καλά όταν έπεσε για πρώτη φορά η ιδέα. Το έτρεξε τότε ο δικηγορικός σύλλογος, ξεκαθάρισε το οικόπεδο, το περίφραξε. Ήταν παχιές οι αγελάδες, λες μπορεί και να σπαταλήσουμε κάτι παραπάνω.
Σε εποχές , όμως, τεράστιας κρίσης αναζητούν τρόπο να γίνει το νέο μέγαρο στο λιμάνι; Το κράτος δεν μπορεί, το ομολογεί, αναζητά ιδιώτες. Ακόμη και η σημερινή κυβέρνηση που ξόρκιζε κάποτε τα ΣΔΙΤ εκεί το πάει τώρα γιατί ξέρει ότι αλλιώς δεν γίνεται. Αλλά ούτε έτσι φαίνεται να προχωρά το έργο- δυο διαγωνισμοί άγονοι έγιναν. Το ξέρει κι ο υπουργός, τζάμπα υπόσχεση.
Αλλά ακόμη και εάν μπορούσε με τις παρούσες οικονομικές συνθήκες να γίνει ένα νέο κτίριο κανένας δεν σκέφτεται τα υπάρχοντα κτίρια- μνημεία που βρίσκονται στο κέντρο, στην καρδιά της πόλης. Θα μείνουν έτσι; Να μετρούν το χρόνο και να καταρρέουν; Δύο κτίρια τεράστια, το ένα είναι σήμερα κενό και εγκαταλελειμμένο μετά την μετακόμιση της Αστυνομίας και δεν ασχολείται κανένας. Ευτυχώς το τρίτο είναι της περιφέρειας, ελπίζω να μην τους μπουν ιδέες και στην πλατεία Ελευθερίας…
Έχεις τέτοιους θησαυρούς, που με λίγα σχετικά χρήματα- σίγουρα υποπολλαπλάσια του νέου- μπορούσαν να γίνουν…βιτρίνα για το Ηράκλειο, να χαίρονται και όσοι δουλεύουν για τη Θέμιδα και την απονομή της Δικαιοσύνης. Κι όμως ψάχνουν όλοι μια κούφια υπόσχεση, ένα άδειο πουκάμισο!
Μάλλον είναι δύσκολο να δούμε την απλή λύση. Αλλά εδώ στα αυτονόητα αδυνατούμε να ανταποκριθούμε.. Να μπει ένα φως, να ανοίξουν λίγο τα κτίρια, να επισκευαστεί το Ειρηνοδικείο μην πέσει και τους πλακώσει όλους. Ακόμη κι όταν ήρθε- θυμάμαι- ένα κλιμάκιο για να μετατρέψει τα κτίρια σε βιοκλιματικά, να δώσει νέα πνοή, βγήκαν και 190.000 ευρώ δεν περπάτησε τίποτα! Γιατί; Διότι ακόμη ψάχνουν πως θα ανανεώσουν την σύμβαση για το ποιος «κατέχει» το κτίριο που έληξε από το 2014.
Και για να μην μπλέξει πάλι το…νερό, δεν είναι αυτό που φταίει σε τούτη την πόλη. Κοινός νους μάλλον δεν υπάρχει.
*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της εφημερίδος Πατρίς
