Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Μάιος του 1940. Τα γερμανικά πάντσερ σαρώνουν τη Δυτική Ευρώπη, το ένα μετά το άλλο οχυρά πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα , η γραμμή Μαζινό γίνεται γιο- γιό από τον Χίτλερ. Οι Εγγλέζοι μοιάζουν απελπιστικά μόνοι και το χειρότερο: οι στατιώτες τους είναι εγκλωβισμένοι στην Δουνκέρκη. Στο Νησί κάνουν μια ιστορική επιλογή. Θέτουν εκτός πρωθυπουργίας τον Ν.Τσάμπερλεν και επιλέγουν για πρωθυπουργό έναν βετεράνο πολιτικό με πολλές αποτυχίες, ως τότε, στους ώμους του. Είναι σχεδόν σχιζοφρενής, μέθυσος, αγενής, αθυρόστομος. Καμία σχέση με τον πολιτικό πολιτισμό των Λόρδων. Είχε όμως από τους λίγους στην Ευρώπη που δεν είχε αυταπάτες με τους Ναζί, έβλεπε μπροστά, δεν ανεχόταν τους τυράννους, τον ολοκληρωτισμό.
Ωστόσο, όσοι τον επέλεξαν –αν και άλλον είχαν αρχικά σκοπό να προωθήσουν- είχαν κατά νου τα παζάρια με τους Ναζί, πίστευαν ότι μόνο έτσι θα διασωθεί η Μεγάλη Βρετανία. Ο νέος πρωθυπουργός , ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, τους έστειλε αδιάβαστους. Στην ιστορική ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο σοκάρει τους πάντες και υπόσχεται στους συμπατριώτες του «τίποτε άλλο εκτός από αίμα, πόνο, δάκρυα και ιδρώτα»!
Ήταν μια ομιλία που έμεινε στην ιστορία. Γιατί ο «πατέρας της νίκης» , ο ηγέτης που συνέβαλε όσο κανένας άλλος στο να σωθεί η Ευρώπη και ο κόσμος δεν κρύφτηκε πίσω από το βόλεμα και τις φρούδες ελπίδες. Πόσο βάρος σήκωσε πάνω του εκείνος ο άνθρωπος τις κρίσιμες μέρες του Μαίου; Μπορείτε άραγε να σκεφτείτε το μέγεθος και τις συνέπειες των κρίσιμων αποφάσεων που έπρεπε να λάβει;
Τα θυμήθηκα ξανά όλα αυτά βλέποντας την εντυπωσιακή ταινία «Η Πιο Σκοτεινή Ωρα». Οι μέρες που ανέδειξαν ένα παγκόσμιο ηγέτη. Σήμερα ο κόσμος έχει τέτοιους ηγέτες, που να παίρνουν ρίσκα κόντρα σε όλο το κατεστημένο; Να στήσουν μπέτι για ένα λαό; για το μέλλον;
Όπως θυμήθηκα και την τραγική μοίρα των μεγάλων ηγετών: αμέσως μετά τον Πόλεμο, ενώ τους έσωσε οι Εγγλέζοι τον…καταψήφισαν (το 1951 το…διόρθωσαν), όπως έκανε και ο ελληνικός λαός το 1920 με ένα τεράστιο ηγέτη του, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ο οποίος έσωσε την χώρα το ‘12-΄13, το ΄15-΄16, διπλασίασε την Ελλάδα, αλλά στις εκλογές δεν βγήκε καν βουλευτής. Και όμως κλήθηκε το 1923 εν μέσω απόλυτης καταστροφής να αναλάβει να φέρει σε πέρας την πιο σπουδαία συνθήκη για την χώρα μας, στη Λωζάννη. Ακόμη κι εκτός εξουσίας ο Βενιζέλος έβαλε την σφραγίδα του μεγάλου ηγέτη σώζοντας τη χώρα. Ήταν τόσο μπροστά που ακόμη και η συμφωνία για την ανταλλαγή των πληθυσμών φαινόταν τότε φρικτή και αποτρόπαια σήμερα ξέρουμε πόσο πολύτιμη ήταν για την Ελλάδα. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε Μακεδονία, Κρητη και ταυτόχρονα κανένας Έλληνας δεν θα γλίτωνε στην αντίπερα όχθη από το μαχαίρι των κεμαλιστών.
«Ο ηγέτης είναι αυτός που βλέπει αυτά που δεν βλέπουν οι άλλοι, που βλέπει μακρύτερα από τους άλλους και που βλέπει πριν από τους άλλους» έλεγε ο LeRoy Eims. Έχουμε τέτοιους ηγέτες σήμερα; Μένει να φανεί!
δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
