Το έπος των δρόμων

Μαρία Λιονάκη
Μαρία Λιονάκη

Τρίτη σα Δευτέρα, διάθεση σαν Κυριακή...

Της Μαρίας Λιονάκη

Τρίτη σα Δευτέρα. Διάθεση σα Κυριακή. Το έπος του 40 τιμήθηκε, γιορτάστηκε. Όπως όπως, να περάσει κι αυτό. Το έπος της σύγχρονης ζωής συνεχίζεται. Το έπος των δρόμων επίσης. Ώρα πρωινή. Επιστρέφεις από ψώνια. Με το αυτοκίνητο σου το λευκό σαν περιστέρι. Φτάνεις στο σταυροδρόμι της γειτονιάς σου. Είσαι ήρεμη, πηγαίνεις αργά, να ελέγξεις κοιτάς. Έχεις προτεραιότητα, το γνωρίζεις. Σύμφωνα με τον κώδικα, όποιος κινείται από δεξιά κι όλα τα σχετικά. Μα ίσα ίσα προλαβαίνεις να περάσεις, πριν ακούσεις το μπαμ.

Στην απέναντι πλευρά, αριστερά σου, στο δρόμο κάθετα , στη συμβολή δυο οδών της γειτονιάς σου έχει πλησιάσει αυτοκίνητο, με φόρα πυραύλου σε απογείωσης τροχιά. Με φόρα ανεμοστρόβιλου, χειμώνα καιρό, με δυναμική σεισμού. Αυτοκίνητο κόκκινο στο χρώμα της φωτιάς. Αυτοκίνητο κόκκινο στο χρώμα του αίματος. Με τσαλακωμένες λαμαρίνες μπροστά. Με παράθυρα ανοιχτά. Βγάζει καπνούς από την εξάτμιση, καυσαέρια πολλά. Κάνει θόρυβο από χαλασμένα ή πειραγμένα ανταλλακτικά. Οδηγός με πολλά κυβικά. Οδηγός μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια, κατσαρά μαύρα μαλλιά. Μαύρη στενή μπλούζα φορά. Μαύρη σαν το θάνατο που σκορπά. Με το αυτοκίνητο στο χρώμα του αίματος. Οδηγός νεαρός, με πολλά γένια και πολύ μαγκιά. Έχει γείρει το σώμα επιθετικά μπροστά. Ταλαντεύεται σαν ηλεκτρικό ρεύμα να τον διαπερνά. Εγωιστής, ανεξέλικτος, θυμωμένος, ασυγκράτητος, αδίστακτος. Δεν ελέγχει , δεν έχει διάθεση να περιμένει. Θα απογειωθεί σε δευτερόλεπτα κι όποιον πάρει ο χάρος. Δεξιά αριστερά δεν κοιτά. Το πόδι στο αναμμένο πεντάλ με φόρα πατά… Ποια μάνα θα θρηνήσει μετά…

Λίγα προλαβαίνεις να δεις, μα την κατάσταση ευτυχώς αμέσως αποκρυπτογραφείς. Πατάς κι εσύ το γκάζι αναγκαστικά. Να προλάβεις. Να ζήσεις. Κάποιοι σε περιμένουν… Σε αγαπάνε, σε νοιάζονται, σε χρειάζονται. Δεν είδες ακόμα πολλές πολιτείες, δε διάβηκες δάση καταπράσινα και μυρωδάτα από αγριολούλουδα, θυμάρι, λεβάντα, βουνά. Στις πιο γαλάζιες θάλασσες δεν βούτηξες ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες σου δεν τις έζησες ακόμα. Τα πιο όμορφα δειλινά δεν τα είδες. Τότε που ο ήλιος στο στρώμα του ουρανού με ασφάλεια ξαπλώνει, βολεύεται και στον ύπνο του γελά. Σε περιμένουν πολλά καλοκαίρια ακόμα. Κι όνειρα που δεν πέταξαν ακόμα ψηλά. Δεν την πουλάς τη ζωή σου τόσο φτηνά.

Αγωνιάς για λίγο, ιδροκοπάς. Να προλάβεις να περάσεις! Τρίτη σα Δευτέρα, διάθεση σαν Κυριακή. Τις πιο όμορφες Κυριακές σου δεν τις έζησες ακόμα…

Ένα απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου σκέφτεσαι, στην ασφάλεια του σπιτιού σου λίγο μετά. Ενώ τον Ερμή τον ψυχοπομπό που ήθελε σήμερα να σε πάρει με ειρωνεία αποχαιρετάς. Το απόσπασμα που οι Βλάχοι έχουν επιτεθεί στην Αθήνα, ο βασιλιάς Ηράκλης κινδυνεύει από αιχμαλωσία, αλλά ο Ερωτόκριτος μαυρισμένος με μαγικό υγρό καβαλικεύει το άλογο του και τρέχει άφοβος και γενναίος να μπει στη μάχη. Σε αυτή την πλατιά παρομοίωση του σπουδαίου έργου υπάρχει ένα λιοντάρι, που κυνηγά το θήραμά του, όμοιο στις σωματικές αντιδράσεις με τον οδηγό που συνάντησες :

«Κι ωσά λιοντάρι όντε πεινά κι από μακρά γροικήσει κι έρχεται Βρώμα οπού ‘πασκε να βρει να κυνηγήσει κι εις την καρδιά κινά, ως το δει, η πεθυμιά τη μάχη, τρέχει ζιμιόν απάνω του κι αγριεύει σαν του λάχει φωτιά πυρή στα μάτια του ανεβοκατεβαίνει, καπνός απ' τα ρουθούνια του μαύρος βραστός εβγαίνει, αφροκοπά το στόμα του, το κούφος του μουγκρίζει, ανασηκώνει την ορά, τον κόσμο φοβερίζει, κατακτυπούν τα δόντια του και το κορμί σπαράσσει, αναχεντρώνουν τα μαλλιά και τρέχει να το πιάσει· εδέτσι εξαγριεύτηκε για τα κακά μαντάτα κι ωσάν αϊτός επέταξε κι εμπήκε στα φουσάτα.»

Μόνο που η δική μας η σκηνή δεν είχε γενναίο ιππότη τον Ερωτόκριτο. Μόνο που ο δρόμος δεν είναι ζούγκλα. Μόνο που μόνο θάνατο σκορπά, μια τόσο επιθετική, θυμωμένη, ανεξέλεγκτη οδηγική συμπεριφορά. Στο Έπος των δρόμων που δυστυχώς δεν είναι ένδοξο.

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ