του Δημήτρη Καρατζάνη
Oμολογώ ότι ξύπνησα σήμερα το πρωί με πολύ κακή διάθεση. Ήτανε βλέπεις η δεύτερη κατά σειρά μέρα που δεν άκουγα το πρωινό κελάηδισμα του κιτρινομύτη κότσυφα από τη διπλανή, δεντροφυτεμένη αυλή, που καθισμένος από το πρώτο φως στο πιο ψηλό κλαδι της τρυγημένης δεσπολιάς, δίνει κάθε πρωί την τραγουδιστική του παράσταση ,καθώς μια παιχνιδιάρα θηλυκιά , κόβει βόλτες κάτω απ το δέντρο ,αναζητώντας σποράκια ,η τσιμπολογώντας τ απομεινάρια κάποιου λησμονημένου δέσπολου,πριν πετάξει και καθίσει δίπλα του.
Είναι πάνω από μήνας τώρα που επαναλαμβάνεται κάθε πρωί η παράσταση, των δυο πουλιών που την έχομε πια συνηθίσει και την έχομε εντάξει στην καθημερινότητας μας.Γι αυτό και πρώτη μας δουλειά μόλις ανοίξομε τα μάτια το πρωί ,είναι να βγούμε στο μπαλκονι και να καλημερίσομε τα δυο πουλιά που παίζουν τόσο διακριτικά το παιχνίδι του έρωτα ή ακολουθούν το κάλεσμα της ζωής, αδιαφορώντας πλήρως για ότι συμβαίνει γύρω τους..
Περίεργο,είπα στη γυναίκα μου .Δεύτερη μερα σήμερα, που εξαφανίστηκαν τα ''φιλαράκια'' μας. Δεν τα ακούω να τραγουδούν κι ούτε τα βλέπω να φλερτάρουν. Λες να τα ...χαλάσανε ,ή μήπως ο κύριος είναι και λίγο ''μπερμπάντάκος'' και βρήκε ενδιαφέρον σε άλλη αυλή. .
Προκειμένου μάλιστα να ''σκανάρω'' καλύτερα τον κήπο του γείτονα, άνοιξα την μπαλκονόπορτα - ακριβώς από πάνω-, όταν μια αηδιαστική μπόχα πλημμυρισε τα ρουθούνια μου. Κλείσε γρήγορα, μου φώναξε τρομαγμένη η γυναίκα μου πριν βρωμίσει το σπίτι. Αυτή η απαίσια μυρωδιά έρχεται απ το δρόμο, απ΄ ''βουνό'' των σκουπιδιών που έχουν μαζευτεί και κοντεύουν να τον κλείσουν .Κι αλίμονο μας αν δεν αρχίσουν να τα μαζευουν πριν αρχίσει ο καύσωνας.
Α, τώρα κατάλαβα ,είπα μέσα μου..Τα πουλιά,που έχουνε προφανώς μυαλό αλλά και μύτη, ''πιάσανε'' από χθες τα ''αρώματα'' που πλημμυρίσανε δρόμους κι αυλές και όπου φύγει- φυγει. Το ίδιο άλλωστε δε θα κάναμε κι εμείς, αν δεν είχαμε τις διάφορες δεσμεύσεις που καθορίζουν τη ζωή μας, σκέφτηκα;
Με μια εκ των πραγμάτων λοιπόν κακή διάθεση, που, όσο πέρναγε η ώρα, γινόταν πιο ζοφερή , από τη ζέστη που αγρίευε, αλλά και από την ανακοίνωση των συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ ,ότι θα συνεχίσουν την απεργία τους, τουλάχιστον μεχρι το απόγευμα της Πέμπτης, άνοιξα την τηλεόραση μήπως και βρω κάτι που μου αλλάξει τη διάθεση..
Και πράγματι στάθηκα ''τυχερός'' ,αφού έπεσα πάνω στη πιο αισιόδοξη είδηση ,που θα μπορούσα να φανταστώ Μια είδηση, που όχι μόνο ανάτρεψε την μέχρι εκείνη τη στιγμή αρνητική μου διάθεση, αλλά με πλημμύρισε ελπίδα , επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική μου πίστη πως''η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαινει''. Οχι επειδή βρίσκεται σε... κώμα, όπως λέει ο Βουλαρίνος ,αλλά επειδή διαθέτει.... ανεξάντλητες δυνάμεις που αγωνίζονται και δημιουργούν.
Όπως ίσως θα καταλάβατε , η είδηση στην οποία αναφέρομαι εχει να κάνει με τον υπουργό ΨΗΠΤΕ, τον κ Παππά, που, ''έμπλεος ''ικανοποίησης και εθνικής υπερηφάνειας με την ευκαιρία της εκτόξευσης του δορυφόρου Hellas Sat 3,έσπευσε να δήλώσει από την Νεα Γουιάνα, όπου βρίσκεται με την ευκαιρία του ''κοσμοιστορικού'' γεγονότος, τα εξής:
''H Eλλάδα μετά από αρκετά χρόνια απουσίας και αδράνειας επιστρέφει δυναμικά στον τομέα του διαστήματος, με στόχο να αξιοποιήσει τη δορυφορική τεχνολογία και τις καινοτόμες εφαρμογές, εκμεταλλευόμενη παράλληλα την καίρια γεωπολιτική της θέση....Το μήνυμα που έστειλε απόψε η χώρα μας έχει πολλούς αποδέκτες και είναι απολύτως ξεκάθαρο. Η Ελλάδα ανακάμπτει. Και το κάνει σε όλους τους τομείς .Η θέση μας πως πρέπει να ''φέρομε το Αύριο ,Σήμερα για όλους αποκτά ουσία'' κατέληξε ο κ. Παππάς που προανήγγειλε επισης,ότι μέσα στο επόμενο δίμηνο θα προχωρήσει στην ίδρυση της Ελληνικής... NASA
Ομολογώ ότι ακούγοντας τις δηλώσεις Παππά, όχι μόνο εξαφανίστηκε η κακή μου διάθεση ,αλλά περιήλθα σε ευθυμία .Από κάποια στιγμή μάλιστα και μετά, άρχισα, χωρίς να το θέλω,και να γελώ. Οι άνθρωποι δεν αξίζουν ούτε καν την οργή μας,σκέφτηκα.
Το γέλιο μας, κι αυτό πολύ τους πέφτει ....
