του Παναγιώτη Αναστασάκου
Η φωτογραφία με το φαλλό που βλέπετε, εδώ και μερικούς μήνες «κοσμεί» τη σκάλα με την οποία ανεβαίνουμε στα Ενετικά Τείχη, στο Κομμένο Μπεντένι.
Τι να πούμε για την εντύπωση που προκαλεί σε δημότες και επισκέπτες, τι να πούμε για τις ευθύνες των αρμοδίων και τι να πούμε εν τέλει, για την κοινωνία μας….
Για τα Ενετικά μας Τείχη, αυτό το μοναδικό και περίλαμπρο μνημείο της πόλης, φαίνεται πως δεν είναι πρόβλημα μόνο η έλλειψη καθαριότητας, ούτε η έλλειψη στην αστυνόμευση, ούτε η περιποίηση του πρασίνου, ούτε ακόμη και ο έλεγχος για να μην …κλέβουν τις πέτρες όπως γράφτηκε πριν από λίγους μήνες.
Στο μνημείο, υπάρχει μία πλήρης και μακροχρόνια εγκατάλειψη.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Μας πήρανε χαμπάρι ακόμη και οι περιθωριακοί που γράφουν αυτά τα απαράδεκτα πράγματα στα τείχη και ντροπή μας!
Όπως διαβάζουμε στις ειδήσεις η κατάσταση ξεκινά από το 2016! :
- Η δυστοκία για να συνεννοηθούν οι αρμόδιοι, είναι προφανής. Θα λέγαμε πως το μεν πνεύμα (ο Δήμος δηλαδή) είναι πρόθυμον, η δε σαρξ (η Αρχαιολογία και το ΥΠΠΟ) είναι ασθενής, δηλαδή από αδιάφορη έως και απρόθυμη. Το διαβάσαμε εδώ
- Για το θέμα των τειχών, η Αρχαιολογία έχει τη δικές της εμμονές και απόψεις με αποτέλεσμα να «αδειάζει» το Δήμο. Το διαβάσαμε εδώ
- Για την εγκατάλειψη των τειχών και την κλοπή λίθων δόμησης από το μνημείο, επεμβαίνει και ο Εισαγγελέας. Το διαβάσαμε και αυτό στην ανάρτηση
- Και σήμερα το 2018, διαβάσαμε πως ξανά από την αρχή, ο Δήμος συζητά ακόμη με το ΥΠΠΟ για θέματα παραχώρησης
- Και τέλος το αποκορύφωμα, είναι η …παραχώρηση της διαχείρισης του Μνημείου των Ενετικών Τειχών στην ΕΤΑΔ ΑΕ η οποία ανήκει στο Υπερταμείο, κάτι που έχει συμβεί πανελλαδικά για όλα τα μνημεία – ακίνητα του Δημοσίου και έχει κάνει έξαλλους όλους τους Έλληνες, πλην ίσως των κυβερνώντων. Κανείς δεν γνωρίζει πλέον τους όρους και τη μορφή αυτής της διαχείρισης.
Επειδή λοιπόν τα Ενετικά Τείχη του Ηρακλείου είναι ένα ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό Μνημείο του οποίου όμως η λειτουργία επηρεάζει την καθημερινότητά μας, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, τα οποία μας έχει διδάξει η εμπειρία από το παρελθόν.
Κατά πρώτον και επειδή το Μνημείο επηρεάζει σημαντικά τη ζωή μας με πολλούς τρόπους, θα πρέπει να αποτελεί ιδιαίτερο αντικείμενο φροντίδας και από τις Δημοτικές Αρχές.
Η φροντίδα αυτή μεγαλώνει αναγκαστικά επειδή από το 2003 και μετά, το ΥΠΠΟ, δεν έχει δώσει ούτε μία δεκάρα για τα Ενετικά Τείχη του Ηρακλείου και επομένως μόνο ο Δήμος Ηρακλείου θα μπορεί να διαθέτει προσωπικό και χρήματα για την συντήρηση – λειτουργία και ανάδειξη του μνημείου, όπως έκανε μέχρι το 2014. Από τότε και μετά, δυστυχώς δεν είδαμε καμία σχετική πρωτοβουλία.
Η ευθύνη για το μνημείο ανήκει μεν στο ΥΠΠΟ, αλλά δεν μπορεί η τοπική υπηρεσία Αρχαιολογίας (στην οποία υπηρετούν απλοί δημόσιοι υπάλληλοι) να έχει σήμερα το αποκλειστικό δικαίωμα να «συνδιαλέγεται» με τη Δημοτική Αρχή και να «φρενάρει» τις πρωτοβουλίες ανάδειξης και χρήσης του Μνημείου, ακόμη και για θέματα «πολιτικής».
Ήδη ο Δήμος προσπαθεί ευκαιριακά να επικοινωνεί για το θέμα με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ, αλλά αν αυτή η επικοινωνία δεν αποκτήσει κανόνες, τίποτε δεν θα μπορεί να προχωρήσει.
Ο Δήμος θα πρέπει λοιπόν να φροντίσει για την αναβίωση μιας Προγραμματικής Σύμβασης με το ΥΠΠΟ για το μνημείο με βασικό επιχείρημα το ότι ο Δήμος μεν θα χρηματοδοτεί τις δράσεις αλλά οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από ένα συλλογικό όργανο, επιπέδου ΥΠΠΟ- Δήμου.
Τη λειτουργία μιας Προγραμματικής Συμβάσης για τα Τείχη, την είδαμε από το 1995 μέχρι και το 2014, και το αποτέλεσμα της ήταν μία μεγάλη σειρά έργων ανάπλασης, συντήρησης, ανάδειξης και λειτουργίας των τειχών, πολλά από τα οποία σήμερα παραμένουν κλειστά.
Δεν νομίζω πως θα πρέπει να πει κανείς οτιδήποτε άλλο για να τονίσει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα εγκατάλειψης των Ενετικών Τειχών.
Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν ευήκοα και αρμόδια ώτα…
