Του Δημήτρη Μιμή
Καθημερινά είμαστε θεατές διαφόρων κινήσεων αλλά και δράσεων που πραγματοποιούνται μέσα σ΄ όλα τα κόμματα. Πιστεύω ότι θ΄ ακολουθήσουν και άλλες κινήσεις όπως για παράδειγμα οι μετακινήσεις από το ένα κόμμα στο άλλο.
Τελευταία είδαμε κάποια κίνηση να πραγματοποιείται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου διαπιστώσαμε ότι το κίνημα ακόμα νοσεί. Η κλινική κατάσταση είναι αυτή της νεύρωσης και η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα , μετά από τόσα χρόνια ως κυβέρνηση αλλά και ως συμμετοχή σε κυβέρνηση με τη Δεξιά, που βαριά μας στενοχώρησε, είναι θλιβερή.
Οι πολίτες μέλη του ΠΑΣΟΚ, τι περιμένουν από το κόμμα τους; Κατ΄ αρχήν περιμένουν νέα πρόσωπα που θα μπουν μπροστά για να ξαναφέρουν ένα μέρος της χαμένης δόξας του κινήματος.
Σήμερα, η προσπάθεια της κ. Γεννηματά για επαναφορά παλαιών στελεχών στο κόμμα, αντί να προσπαθήσει να προσελκύσει νέους ανθρώπους, φοβάμαι ότι θα φέρει συγκρούσεις μεταξύ αυτών των παλαιών στελεχών και σύντομα θα φανούν. .
Αντί αναζήτησης παλαιών στελεχών, θα μπορούσε για παράδειγμα ν΄ αναζητήσει νέους ανθρώπους μέσα από τους φοιτητές, στα εργοστάσια και στην αγροτιά.
Θα μου πείτε ότι βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα. Καθόλου.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι επετεύχθηκε αυτές τις εβδομάδες;
Ακούσαμε περί Παπανδρέου και Σημίτη; Θα βγουν στην επιφάνεια και άλλα τέτοια φαινόμενα; Ναι, και σύντομα θα τα συναντήσουμε.
Το θέμα όμως, βρίσκεται στ΄ ακόλουθα.
Στο ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκε μια κίνηση, μου φαίνεται σαν προεκλογική εκστρατεία που αντίπαλος του δεν ήταν η Δεξιά αλλά ο ίδιος του παλαιός εαυτός. Εκ των πραγμάτων, θέλησε μονάχα ν΄ αυξήσει τον αριθμό των στελεχών του, που θα φέρουν ψήφους στην παράταξη. Παρουσιάστηκε όμως χωρίς ταυτότητα και χωρίς στόχους. Αυτό θα προκαλέσει προσωπικές εμπάθειες και ίσως πάλι διαφορετικά στρατόπεδα μέσα κόμμα. Η ωριμότητα που διακρίνει τα εναπομείναντα στελέχη στο ΠΑΣΟΚ δεν θα το επιτρέψουν αυτό, διότι δεν πρέπει ν΄ αφήσουν τα συμφέροντα της Δεξιάς να έχουν φαντασιώσεις συμφερόντων.
Αν το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί μια νέα αρχή, θα πρέπει να βρει μια ξεκάθαρη και πειστική εναλλακτική πρόταση πρωτίστως στην πολιτικό-ιδεολογική του ταυτότητα και να θέσει εξ αρχής τα μέσα, τη μέθοδο και τα θεμέλια αυτής της διάκρισης και μ΄ αυτά να απειλήσει τη Δεξιά, όχι μόνο του αλλά μαζί με τ΄ άλλα αριστερά κόμματα.
Εδώ, εισέρχεται πάλι το θέμα της σύμπραξης των αριστερών κομμάτων. Μπορεί να πραγματοποιηθεί ή είναι μια ουτοπία; Αν ένα Αριστερό κόμμα ζητούσε σήμερα την σύμπραξη των Αριστερών κομμάτων , ενάντια στη Δεξιά, τι απάντηση νομίζετε ότι θα έπαιρνε; Η απάντηση θα είναι αρνητική. Θυμάστε το “βρώμικο ΄89”, Μητσοτάκης- Φλωράκης και Λεωνίδας Κύρκος, το τότε ΚΚΕ Εσωτερικού, την 1η Ιουλίου 1989, τη δημιουργία μιας φιλελεύθερο-κομμουνιστικής κυβέρνησης συνεργασίας ενάντια του ΠΑΣΟΚ; Ο κ. Φλωράκης θεωρούσε ότι μετά την καταδίκη του Ανδρέα Παπανδρέου ή τον φυσικό θάνατό του, λόγω της ασθένειας του, θα γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πιο πρόσφατη εποχή είδαμε πάλι την σύμπραξη Δεξιάς αλλά με το ΠΑΣΟΚ. Πάντα η Δεξιά συμπράττει με Αριστερά κόμματα. Όμως σήμερα βλέπουμε μέρος της Αριστεράς να συμπράττει με Δεξιό κόμμα Είναι άραγε ουτοπικό μια σύμπραξη των Αριστερών κομμάτων ή η Δεξιά γνωρίζει καλά τον τρόπο να διχάζει τ΄ Αριστερά κόμματα; Λέτε, γι΄ αυτό δεν έχουμε δει μέχρι σήμερα τ’ αριστερά κόμματα ενωμένα.
Σήμερα με την ωριμότητα που υπάρχει στο λαό, είμαι πεπεισμένος ότι σε περίπτωση εκλογών, όπου δεν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, τ΄ Αριστερά κόμματα θα συνεργαστούν, προς όφελος του λαού.
