Αγαπητό cretalive,
έτυχα σε μία εκδήλωση του Πανεπιστημίου Κρήτης στις Βούτες. Είχα καιρό να ανεβώ στην Πανεπιστημιούπολη και ομολογώ ότι ήταν ευχάριστη η έκπληξη των κτιρίων και της ποιότητας που ενέπνεε ο χώρος.
Την εικόνα μου χάλασε ένα πρόσφατο ( πινακίδα) έργο ασφαλτόστρωσης και διαμόρφωσης της επαρχιακής οδού στην περιοχή των εγκαταστάσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έργο τύπου "Κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό."
Επισυνάπτω φωτογραφίες και αρχίσω την γκρίνια!
Είναι δυνατόν να τοποθετούνται οι στύλοι φωτισμού στην μέση του πεζοδρομίου; Και τις πλάκες να ρωτούσαν, θα τους βεβαίωναν το λάθος.
Ο δρόμος αυτός χρησιμοποιείται καθημερινά από τους φοιτητές οποίοι , πεζοί , βγαίνουν στην Λεωφόρο Πανεπιστημίου για να πάρουν λεωφορείο ή μπαίνουν από την Λεωφόρο Πανεπιστήμιου για να πάνε στις σχολές τους. Με την κατασκευή ως έχει , οι φοιτητές πάλι αναγκάζονται να βγαίνουν στο δρόμο για να αποφεύγουν τους στύλους ( παλαιότερα ανέβαιναν στα χωράφια για να αποφεύγουν τα αυτοκίνητα – το λες βελτίωση; ).
Αρχίζω να πιστεύω ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για να είναι μόνιμα σε εγρήγορση ο φοιτητής!
Στο σύνολό του φαίνεται ποιοτικό έργο και μειώνεται η έντασή του με αυτήν την κατασκευή. Να μην μιλήσουμε για χρήση ΑμεΑ…
Χρόνια οι σύλλογοι ζητούσαν κάποια προστασία στους φοιτητές που διέρχονταν από το δρόμο αυτό. Πάλι καλά είπαν μερικοί… Αυτό το «πάλι καλά» με ενοχλεί πάρα πολύ! Εκεί έχουμε φτάσει; - να θεωρούμε έκπληξη/αδύνατο το αυτονόητο και στην «κάποια» υλοποίηση να λέμε «πάλι καλά»!
Ποιόν να ρωτήσω και να μου απαντήσει…
Το Πανεπιστήμιο θα πει – απευθυνθείτε στον εργολάβο
Ο εργολάβος θα πει – απευθυνθείτε στον μελετητή
Ο μελετητής θα πει – απευθυνθείτε στη περιφέρεια
Η περιφέρεια θα πει – αν αλλάξει το πλάνο, χάνω χρηματοδότηση, χρειάζονται συμβούλια, υπογραφές και κινδυνεύει το έργο να μην γίνει!
Με αφορμή το παραπάνω επιτρέψτε μου να γενικεύσω την παραπάνω εφαρμογή στην ηττοπάθεια που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Αυτή η ηττοπάθεια πρέπει να αλλάξει γιατί μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και συνεχώς μειώνονται η ποιότητα και οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, αντί να αυξάνονται. Δεν γίνεται να συνεχίσει αυτή η κατασπατάληση και να μην υπάρχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα ( και δεν αναφέρομαι μόνο σε οικονομικά μεγέθη). Αυτή η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει αλλά δυστυχώς δεν βλέπω διάθεση από τους σοφούς να βρέξουν την έδρα τους.
Κάποιος θα το κάνει – κάποιος θα σπάσει τα αυγά και πιστέψτε με θα φάνει και θα κάνει καλή αίσθηση.
Ευχαριστώ Β.Τ.
