Aγαπητό Creta live
Παρακολουθώντας από κοντά τη ζωή και τις δραστηριότητες της πόλης, μπορού να υποστηρίξομε ,μετα λόγου γνώσεως, ότι το ''πράσινο'', που ουσιαστικά σημαίνει ''στολίδι'' για κάθε μεγάλη πόλή, και υγεία για τους κατοίκους της,στη δική μας περίπτωση, του Ηρακλείου, νομιζομε ότι όχι μόνο δε βρίσκεται σε υποφερτή κατάσταση, αλλά έχει τελείως εγκαταλειφτεί...
Κατανοούμε απολύτως τις εγγενείς δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν σήμερα όλες οι υπηρεσίες από την οικονομική κρίση, ,όπως η έλλειψη προσωπικού ,μέσων ,πόρων κλπ .Άλλο όμως αυτό και άλλο η εικόνα εγκατάλειψης ,που παρουσιάζει το λιγοστό πράσινο που διαθέτει η πόλη.
Και δεν αναφερόμαστε στα μικρά περιφερειακά παρκάκια που είναι όλα σχεδόν κατάξερα και πνιγμένα στα αγριόχορτα. αλλά και στα ελάχιστα κεντρικά,όπου η έλλειψη της ανθρώπινης φροντίδας βγάζει- κυριολεκτικά μάτι.. Αναρωτιομαστε αλήθεια, περνούν καμια φορά οι υπεύθυνοι από τα δυο΄μεγάλα πάρκα όπου τα αγριόχορτα είναι πιο πολλά από τα΄''ήμερα'' φυτά ,από την πλατεία Φανερωμένης, όπου το μισό γκαζόν είναι ξερό και το άλλο μισό ακούρευτο και ξεσταχιασμένο ; Από τις κεντρικές λεωφορους, όπου τα φυτά, στις νησίδες αν είχαν γλώσσα, θα ικέτευαν για ένα ποτήρι νερο; Από την περαλιακή, τέλος, λεωφόρο, με τους ''ακούρευτους'' φοίνικες ,κάποιοι από τους οποίους έχουν ήδη ..αποχαιρετίσει τα εγκόσμια;
Πριν μερικές μέρες χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν αντιλήφθήκαμε μια ομάδα εργατών του Δήμου να καταφθάνει στο, κατ όνομα πλεον λόγω της κατάστασης του, πάρκο της οδού Πρεβέλης και να επιδίδεται, με ζέση ειν αλήθεια, σε μια προσπάθεια ''σουλουπώματος'' του.
Δεκαπέντε μερες έχουν περάσει από τοτε και τα κομμένα κλαδοκάθαρα είναι ακόμα εκεί. Δεν γνωρίζομε βέβαια αν, λογω Καλοκαιριού, τα άφησαν για ...ηλιοθεραπεία, αλλά κι έτσι να είναι , ήταν περιττή, γιατί αυτά είχαν ήδη ...πάρει χρώμα από πριν, λόγω της έλλειψης νερού.
Και με την ευκαιρία ,σ εκείνο το παρκάκι του μνημείου των Μκρασιατών πάνω από την Όαση ,δεν μπορεί, σκιας, να φυτευειί λίγο πράσινο , ένα λουλουδάκι να μη δείχνει έτσι απελπιστικά γυμνό; Τους το οφείλουμε,νομίζομε, γιατί είναι γνωστό ότι για τους Μικρασιάτες, τα λουλούδια και το πράσινο γενικά ,ήταν κομμάτι της ζωής τους και τα φύτευαν σε γκαζοντενέκες, ακόμα κι όταν έμεναν σε σκηνές, ακόμα κι όταν δεν είχαν ψωμί για τα παιδιά τους
Με εκτίμηση
Μ.Κ
