Απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών ο διακεκριμένος κοινωνιολόγος, Ζίγκμουντ Μπάουμαν στο σπίτι του στο Λιντς της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν συνέγραψε περισσότερα από 50 βιβλία, όπως το «Νεωτερικότητα και Ολοκαύτωμα» (1989), όπου υποστήριξε ότι οι μαζική εξόντωση των Εβραίων αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης και του εξορθολογισμού της γραφειοκρατίας, που συνιστούν δύο «πυλώνες» της μοντέρνας κοινωνίας.
Το 1990 ο Μπάουμαν εισήγαγε τον όρο της «ρευστής νεωτερικότητας» για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο τα άτομα στη νεωτερική κοινωνία στερούνται στενών πλαισίων ταυτότητα και χάνουν τα σταθερά σημεία αναφοράς τους.
Ο Μπάουμαν γεννήθηκε το 1925 στο Πόζναν της Πολωνίας σε εβραϊκή οικογένεια και βίωσε την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων το Σεπτέμβριο του 1939. Η οικογένειά του διέφυγε του Ολοκαυτώματος, πηγαίνοντας στη Σοβιετική Ένωση. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην πολωνική στρατιωτική μονάδα υπό σοβιετική διοίκηση και του απονεμήθηκε ο πολωνικός στρατιωτικός σταυρός ανδρείας για την προσφορά του.
Αν και υπήρξε ένας από τους νεότερους ταγματάρχες του πολωνικού στρατού, απολύθηκε το 1953 από το στράτευμα ως συνέχεια της αντισημιτικής στάσης της χώρας.
Σπούδασε κοινωνιολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, όπου και δίδασκε έως το 1968, οπότε και απολύθηκε εκ νέου και εκδιώχθηκε από την Πολωνία, λόγω της αντισημιτικής εκστρατείας του κομουνιστικού καθεστώτος.
Υπήρξε επικριτικός της στάσης του Ισραήλ προς τους Παλαιστινίους, παρομοιάζοντας τη Δυτική Όχθη με το γκέτο της Βαρσοβίας. Δίδαξε σε πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ και της Χαϊφα από το 1969 έως το 1971. Στη συνέχεια μετακόμισε με την οικογένεια του στη Βρετανία
Ο Μπάουμαν έχει τιμηθεί με το ευρωπαϊκό βραβείο Αμαλφι για την Κοινωνιολογία το 1992, το βραβείο Θιοντόρ Αντόρνο το 1998 και το βραβείο Πριγκίπισσα των Αστουρίων το 2010. Στο Πανεπιστήμιο του Λιντς λειτουργεί προς τιμήν του το Ινστιτούτο Μπάουμαν.
