Αναλυτικά η συνέντευξη του στο sport-retro.gr
-Ποια ήταν τα ποδοσφαιρικά σου ινδάλματα;
«Από τότε που η πρώτη μου επαγγελματική ομάδα ήταν η Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ, το ίνδαλμά μου ήταν ο Γκίντερ Νέτσερ».
-Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής που είχες συνεργαστεί και γιατί;
«Είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με αρκετούς προπονητές υψηλοτάτου επιπέδου στην καριέρα μου. Ο Γιουπ Χάινκες, ο Ούντο Λάτεκ, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι είναι μερικοί εξ αυτών. Διατηρώ μία ξεχωριστή σχέση με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο οποίος ήταν ο προπονητής μου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990».
-Θα μας αποκαλύψετε κάποιο άγνωστο περιστατικό από την τεράστια καριέρα σας;
«Υπήρχε πάντα μία ιδιαίτερη επικοινωνία μεταξύ του Ντιέγκο Μαραντόνα κι εμένα. Όταν έπαιζε στη Νάπολι, είχε προτείνει στην ομάδα να με αποκτήσουν. Ένα βράδυ συνάντησα μερικούς κύριους από τη Νάπολι, που με επισκέφθηκαν στο Μόναχο και προσπάθησαν να με πείσουν να πάω εκεί.
Έφεραν μια βαλίτσα με 1.000.000 δολάρια, που τότε ήταν ένα εξωπραγματικό ποσό! Ωστόσο, έμεινα στην Μπάγερν και αργότερα πήγα στην Ίντερ. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία!»
-Ως παίκτης της Μπάγερν ηττήθηκες δύο φορές σε τελικούς Champions League και, μάλιστα, με σαδιστικό τρόπο. Θα αντάλλαζες ένα από τα δύο Κύπελλα UEFA (σ.σ. 1991 με Ίντερ, 1996 με Μπάγερν) με ένα Champions League;
«Όχι. Αυτές οι δύο επώδυνες ήττες αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι της καριέρας μου. Κάθε επαγγελματίας αθλητής γνωρίζει ότι μια ήττα σε έναν αγώνα είναι μέρος του αθλήματος. Φυσικά, τέτοιου είδους ήττες πονάνε πολύ, αλλά την επόμενη μέρα πρέπει να σηκωθείς στα πόδια σου και να συνεχίσεις».
-Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;
«Ας μιλήσουμε μόνο για την καλύτερη στιγμή. Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1990 ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή στιγμή».
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου, αγωνίστηκε σε πολλές διαφορετικές θέσεις. Τελικά, ποια προτιμούσες εσύ;
«Στην εποχή μου έπρεπε να παίζεις στη θέση που επέλεγε ο προπονητής! Αλλά εμένα μου άρεσε η θέση του αμυντικού μέσου, διότι βοηθούσα τις ομάδες μου με μερικά γκολ (γέλια)».
-Η αυτοσυγκέντρωσή σου ήταν παροιμιώδης. Ήταν αυτό το δυνατό σου σημείο ή έχεις διαφορετική άποψη;
«Είναι σημαντικό να κάνεις τη δουλειά σου με πάθος και αφοσίωση. Η ανάδειξή σου σε επαγγελματία ποδοσφαιριστή αποτελεί ένα τεράστιο κατόρθωμα και δεν θα πρέπει να καταστρέψεις αυτήν την ευκαιρία εξαιτίας της έλλειψης επαγγελματισμού».
-Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο δώρο που προσέφερες στον εαυτό σου για τα γενέθλιά σου;
«Πέρασα λίγη ώρα με την οικογένειά μου και αυτό είναι το καλύτερο δώρο».
-Τι είναι τελικά αυτό που σου έχει μείνει περισσότερο χαραγμένο στη μνήμη;
«Ήμουν πολύ τυχερός που αποτέλεσα μέρος μιας πολύ σπουδαίας ομάδας στην Μπάγερν και την εθνική Γερμανίας. Ωστόσο, η ατμόσφαιρα και το πνεύμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 ήταν ιδιαίτερο από την πρώτη μέρα.
Είχαμε υπέροχους παίκτες και έναν φανταστικό προπονητή, αλλά το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν ότι ήμασταν μία, πραγματικά, ενωμένη ομάδα και περνάγαμε ευχάριστες στιγμές όλοι μαζί».
