Στην κάλπη καλούνται την Τετάρτη οι Ολλανδοί για να κρίνουν τη συμφωνία διασύνδεσης της ΕΕ με την Ουκρανία -μία μάχη που έχει περισσότερο χαρακτήρα «δοκιμασίας δυνάμεων» του ευρωσκεπτικισμού. Το δημοψήφισμα μπορεί να μην είναι δεσμευτικό αλλά ένα «όχι» μπορεί να έχει εσωτερικές και εξωτερικές επιπτώσεις -και οι περισσότεροι συμφωνούν πως το ζήτημα είναι πολύ λιγότερο η ίδια η Ουκρανία και περισσότερο η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση και το κλίμα απέναντι στην ΕΕ.
Η Ολλανδία είναι το τελευταίο μέλος της ΕΕ που δεν έχει επικυρώσει τη συμφωνία διασύνδεσης με την Ουκρανία. Για να είναι έγκυρο το αποτέλεσμα, η εκλογική συμμετοχή θα πρέπει να ξεπεράσει το 30% -κάτι που δεν είναι βέβαιο.
Το δημοψήφισμα δεν είναι νομικά δεσμευτικό και το μεγαλύτερο κόμμα του κυβερνώντος συνασπισμού, το VVD του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, επιμένει πως θα κυρώσει τη συμφωνία ανεξαρτήτως της έκβασής του- αντίθετη γνώμη όμως έχουν οι συγκυβερνώντες Εργατικοί, που ζητούν να γίνει σεβαστό το δημοψήφισμα.
Η διχογνωμία αυτή μπορεί να καταλήξει ακόμη και σε ρήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό. Κι αυτό, ενώ το να αγνοούσε ο Ρούτε ένα ενδεχόμενο έγκυρο «όχι» θα είχε ήδη πολιτικό κόστος σε μία δύσκολη για αυτόν συγκυρία, καθώς η δημοτικότητά του να έχει υποχωρεί με φόντο την προσφυγική κρίση.
Οι πιθανές επιπτώσεις ενός «όχι» δεν περιορίζονται στο εσωτερικό: Θα ήταν ένα σχετικά ηχηρό ευρωσκεπτικιστικό αποτέλεσμα τρεις μήνες πριν το βρετανικό δημοψήφισμα για Brexit ή όχι. Επιπλέον, θα αντηχούσε και στην ουκρανική σύγκρουση.
