Η επιστροφή του χειμώνα...
"Τέτοια θερμή υποδοχή, ούτε σε πρόεδρο δημοκρατίας, ούτε στο καλοκαίρι. Τον μόνιμο αντίζηλο του..."
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Μια μέρα στη φυλακή
Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το μάθημα το πιο σημαντικό τη μέρα αυτή, σκεφτόμουν φεύγοντας. Αυτό που εξέτασα ή αυτό που έμαθα.
« Τι απερίγραπτοι που είναι οι άνθρωποι που δεν προσέχουν τα παιδιά τους…»
Είναι ευαίσθητη η παιδική κι η εφηβική ηλικία ενός παιδιού
Καλό ταξίδι σε μια μάνα αληθινή!
Μακάρι το κλάμα του μωρού της Καρολάιν να σφυρίζει εκκωφαντικά, επίμονα, εφιαλτικά στα αφτιά τους και να μην τους αφήσει ποτέ να ησυχάσουν.
Μια ιστορία μητρότητας παρόμοια με τόσες άλλες...
Να χαιρόμαστε τις μαμάδες μας, μανούλες Χρόνια μας πολλά!
Στο δρόμο προς την Ανάσταση!
Έτσι ήταν πεπρωμένο να γίνει για να καθιερωθεί μια νέα σχέση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο.
«Ακούει κανείς, λίγο νερό σας παρακαλώ…»
Πώς το αντέχει η συνείδηση τους, να δένουν, να ναρκώνουν, να χτυπούν, να παραμελούν, να αφήνουν νηστικούς, διψασμένους, βρώμικους, ανθρώπους ανίσχυρους, αβοήθητους;
Δουλειά σου είναι μόνο λάλιε!
"Αν θες να τσεκάρεις τον χαρακτήρα κάποιου, δες πως συμπεριφέρεται σε σερβιτόρους, καθαριστές, ταμίες ή πωλητές"
Ναι είναι καλό που είναι πάλι τα Λύκεια ανοιχτά!
Είχαν κι αυτά τόσους μήνες τη μοναξιά τους, με χαμηλωμένα βλέμματα κάθονταν τα κτίρια τους.
Η Γυμναστική που χάνουμε...
Ήδη οι εξοχές, οι παραλίες, οι προκυμαίες σφύζουν από κόσμο, πρόθυμο να ξεφορτωθεί την κακή ψυχολογία, τα παραπανίσια κιλά
Μήπως είναι η ώρα να επανεξεταστεί η μετακίνηση εκτός νομού;
Πάει καιρός που οι ηλικιωμένοι μας εκτός νομού στερούνται τη στήριξη και τη βοήθεια μας
Αν θέλεις να λέγεσαι Έλληνας...
"Εν τω μεταξύ ένας ακόμη εορτασμός θα διεξαχθεί ερήμην μας. Όπως ερήμην μας κυλάει η ζωή, εποχές, καλοκαίρια και χειμώνες, εορτές, εθνικές, θρησκευτικές, μα και προσωπικές , εδώ και ένα χρόνο, εξαιτίας του ιού"
Ζαχαρία βάστα γερά!
Πόσο θέλουμε όλοι να γίνει το θαύμα… Πόση ανάγκη το έχουμε μέσα στη ζοφερή αυτή εποχή να μας γίνει ένα χατίρι.
Το τσερκένι του σκολειού μας...
Η Καθαρά Δευτέρα στον καιρό του webex
Γυναίκα, ηρωίδα ιάμβου
Τα καλά της έβαλε η σημερινή Δευτέρα ξημερώνοντας. Για να γιορτάσει τη γιορτή της γυναίκας.
Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις!
Απέκτησαν κι οι μήνες το τελευταίο έτος μια ομοιομορφία. Τι Γενάρης, τι Φλεβάρης, τι Μάρτης.
Το γκρίζο της ζωής μας...
"Ζούμε σε μια εποχή που φοράει μάσκες λόγω του ιού, μα και ρίχνει μάσκες. Που «άνθρωποι- απάνθρωποι» καταποντίζονται από τη σαθρή καρέκλα τους και ξεσκεπάζονται τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει , η σαθρή ηθική τους, η βρώμικη ψυχή τους"
Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά;
Για πόσο ακόμα άραγε θα στέλνουμε μηνύματα, θα είμαστε κλεισμένοι;
Υγιές και καλοτάξιδο το 2021!
Λάθος αξίες είχαμε, τι θα φάμε, πως θα ντυθούμε, πού θα ταξιδέψουμε
Μια αληθινή Ιστορία για την Ημέρα για την αναπηρία...
Σήμερα, όταν θυμήθηκα πως η μέρα είναι αφιερωμένη στην αναπηρία και καθώς η καραντίνα μας έχει κάνει όλους πιο ευαίσθητους , είπα θα το μοιραστώ...
Γράμμα στον κορωνοϊό...
Για την Ιστορία υπάρχει μια αρρώστια, που παλιά ήταν ανίατη και σας μοιάζει. Λέπρα την έλεγαν κι έφερνε τον ίδιο πόνο, φόβο, τον ίδιο εγκλεισμό.
Τα πάθη της τηλεκπαίδευσης
Τώρα βρήκε κι ο ουρανός να κάνει τηλεκπαίδευση με τη γη.
Αυτό είναι κρητικό φιλότιμο!
"Κι είναι πολλοί οι κρητικοί που τα λόγια του σπουδαίου Καζαντζάκη εφαρμόζουν σε προσωπικό επίπεδο ως στάση ζωής, μα και στον εργασιακό τους χώρο ως φιλότιμο, προθυμία και ζήλο"
Εργα και ημέρες καραντίνας
Διανύουμε ένα έτος που έχουν συμβεί όλες οι συμφορές, ο ιός, οι πλημμύρες, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί.
Η ζωή με την ξύλινη στέγη
Ήταν λίγο πριν από τις δυο το μεσημέρι…Που η ζωή σταμάτησε για τα δυο παιδιά. Τον Άρη και την Κλαίρη
Ναι...ε;
"Η Χριστίνα είναι φιλόλογος σε ένα σχολείο της χώρας μας, σύζυγος του Μανώλη από εικοσιπενταετίας και βρισκόμαστε στο 2020… Έτος δίσεκτο, έτος που βρίθει ο κορωνοϊός, ο Ερντογάν , οι σεισμοί, οι πλημμύρες αντί για πρωτοβρόχια..."
Γυναίκες οδηγοί
Το πλύσιμο των πιάτων, δεν είναι ταπεινό, ούτε άξιο περιφρόνησης.
Μάθηση με... αεροπλάνο!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα εκπαιδευτικών
Τρίτη ηλικία, πρώτες ανάγκες...
Άνθρωποι που γράφουν το τελευταίο κεφάλαιο στο μυθιστόρημα της ζωής τους. Άνθρωποι άλλοτε της πρώτης γραμμής , τώρα στα μετόπισθεν, στη δύση της ζωής τους
416 είναι τα κρούσματα λύπης...
Λες η θάλασσα να λυπάται κάθε χειμώνα που οι άνθρωποι την αποχωρίζονται τακτικά κι εθιμικά;
Καλοκαίρι Τιτανικός
Δεν είναι καλοκαίρι αυτό που ζούμε, είναι σου λέω πανικός, ένας μικρός Τιτανικός…
Ο μπαρίστα
Αχ τι μέτρια που είναι ώρες ώρες η ζωή…
Σκονισμένο καλοκαίρι, λερωμένο
Όλα περίεργα φέτος...
Το βιβλίο των τροχαίων θανάτων κάνει πολλαπλές εκδόσεις
"Άλλος ένας νέος ίσως υπερτίμησε τα φτερά του σαν τον Ίκαρο, παρά τις παροτρύνσεις του Δαιδάλου να σταθεί μακριά από τον ήλιο κι αυτά έλιωσαν"
Αποχαιρετώντας το Δημοτικό...
Σαν χθες μοιάζει που διαβήκατε την πόρτα της αυλής του νέου σχολείου σας.
Γιορτή του πατέρα σήμερα. Απ' το ολότελα...
Γυναίκα ήταν σίγουρα στο γραφείο διακανονισμού των εορτών.
Η Κυριακή του Σχολείου μας
Την αγάπησα την Κυριακή. Πλην ελαχίστων στιγμών...
Αλλιώτικες Πανελλήνιες εξετάσεις ξημερώνουν...
Θυμάμαι προηγούμενες χρονιές την έγνοια τη δική μου, των άλλων επιτηρητών να προτρέξουμε να ανοίξουμε παράθυρα να αεριστεί η αίθουσα. Που φέτος πρέπει να είναι μέλημα βασικό
Αχ, θάλασσα...
Επιθυμία, υποχρέωση κι ευχή όλων μας να έχει η τόσο πολύτιμη θάλασσά μας την προσοχή και την φροντίδα όλων μας, να είναι πάντα καθαρή κι αμόλυντη από σκουπίδια, συμφέροντα, αμέλεια, απερισκεψίες, να είναι πάντα πηγή ζωής γι' αυτό τον πλανήτη
Η αβεβαιότητα του Ιουνίου
Φήμες επίσης λένε πως ο Ιούνιος φέτος δεν ήθελε να αφιχθεί. Μέρες τώρα είχε καταθέσει αίτημα στη Βουλή του χρόνου, υπόψιν της αρμόδιας υπουργού παιδείας, για εξ αποστάσεως ημερολογιακά μαθήματα στις τάξεις του κόσμου , ειδάλλως για μια άδεια άνευ αποδοχών
Και το ταξίδι συνεχίζεται!
Πόσα και πόσα δε φέρνει στο μυαλό η σαΐτα του χρόνου , μια μέρα σαν κι αυτή… Που σε κάνει να νιώθεις ευγνώμων για όσα όμορφα έζησες, μα και για όσα άσχημα κάτι σε δίδαξαν.
Αχ, τι κρίμα κορίτσι μου γλυκό...
Να ευχηθούμε όλοι να αποδοθεί δικαιοσύνη στη δίκη της Ελένης. Για να ησυχάσει η ψυχούλα της, μπας και βρουν μια μικρή, τοσοδούλα παρηγοριά οι τραγικοί γονείς
Μητρική στοργή
Θαρρώ πως δεν υπάρχει πιο τρυφερή εικόνα σε αυτό τον κόσμο από μια μάνα που ψιθυρίζει γλυκόλογα στο μωρό της να το ησυχάσει. Που το νταντεύει, το ταχταρίζει στα πόδια της , το νανουρίζει στην αγκαλιά της, που του μαθαίνει τις πρώτες λεξούλες, τα πρώτα βήματα να περπατά
Καλύτερα μιας ώρας ανταύγεια και βαφή, παρά σαράντα χρόνια ρίζα και φυλακή
Απεγνωσμένα λοιπόν έψαχναν λύσεις οι γυναίκες όλον αυτό τον καιρό. Στην παρανομία βγήκαν τώρα που ενέσκηψε η πανδημία των ακούρευτων και άβαφων μαλλιών.
Έρωτας στα χρόνια της καραντίνας
Ο έρωτας δεν ανθοφορεί αυτή την εποχή που διανύουμε, καθώς ούτε να περάσει κοντά μπορεί, ούτε να σκοντάψει, ούτε να θαυμάσει από κοντά.
Πού κατοικεί ο Χριστός;
Μα ενώ η φύση γιορτάζει ,οργιάζει, κελαρύζει, η χαρά μας δεν κελαρύζει. Εμείς δεν είμαστε φέτος καλεσμένοι σ’ αυτή τη γιορτή. Καθώς στις πόλεις μας επικρατεί ατέλειωτη, εκκωφαντική σιγή.
Μετακίνηση 6
Που να περίμενε ο δρόμος αυτός ο πλατύς , ο άσημος, ο συνοικιακός, που συνορεύει με ένα ξερό ποτάμι, που είναι γεμάτος με καλάμια στη μια πλευρά, ο δρόμος αυτός ο απομακρυσμένος της γειτονιάς της τέτοια δόξα
Το peak του γάμου της Βαγγελιώς
Ο βίος ανθόσπαρτος που της ευχήθηκαν κάποτε έχει γίνει τώρα βίος αβίωτος. Και δε διακρίνει ακόμα καμία αχτίδα φωτός. Κοινή γάρ η τύχη και το μέλλον αόρατο
Οι δικές μου μέρες
Θέλω να βγω! Να βγω θέλω. Δε χωράω σου λέω, πνίγομαι. Άνοιξη και να νυχτώνει τόσο νωρίς έχεις ξαναδεί; Που να κρύβει τα λουλούδια της να μην τα δω;